ΛΙΟΝ

Σηκώθηκε να φύγει. «Δεν τελειώσαμε» είπα και την φρέναρα στο κέντρο του δωματίου. Με τη λαβή μου χειροπέδα στον καρπό της, την έφερα στο στέρνο μου. «Δεν σου ζήτησα χρόνο με καμία, πριγκίπισσα. Το μόνο που χρειάζομαι είναι ξεκούραση και δεν βοηθάς».

«Είσαι αστείος, Λιόν... Ειλικρινά απορώ πώς σε παίρνουν στα σοβαρά οι γύρω σου».

Την κόλλησα στο πρόσωπό μου, οι παλμοί της εκτινάχθηκαν στα ύψη αλλά δεν αντιστάθηκε. Μύριζε βότκα, είχε χείλη κεράσι και ήταν τόσο γαμημένα ήρεμη που με τρέλαινε.

«Τι έγινε, καουμπόι; Έχεις σκοπό να με ξαναφιλήσεις;»

«Αυτό θέλεις;»

Δάγκωσε το χείλος της και μπερδεύτηκα. Με προκαλούσε ξανά κι ενώ δεν θα με χάλαγε θα μου δημιουργούσε προβλήματα.

«Όχι αυτή τη φορά» είπα.

Την άφησα και κινήθηκα προς την έξοδο.

«Μια αρσενική πόρνη είσαι καουμπόι τίποτα περισσότερο».

Κοκκάλωσα στην πόρτα, γύρισα αργά. «Τι είπες;»

«Ελπίζω να πληρώνεσαι για τις υπηρεσίες σου».

Ό,τι υπήρχε όρθιο, γκρεμίστηκε.

Είχε θράσος, υφάκι και τα ρέστα, μόνο που αυτή τη φορά είχα μπροστά μου μια γκόμενα του κιλού κι όχι αυτή ξεχώριζε τη θέση της από το σύνολο.

Πήρα βαθιά ανάσα και ετοιμάστηκα να γίνουμε μπάχαλο.

«Είμαι ακριβός για την πάρτη σου, γλυκιά μου».

Έφτασε κοντά μου βρίζοντας, άρχισε να με σπρώχνει. Με στρίμωξε στην πόρτα προσπάθησε να με χαστουκίσει, με πήρε ξυστά και στην επόμενη κατάφερα να την κόψω και να τις φυλακίσω τα χέρια στη λαβή μου. Ήταν εκτός εαυτού όταν την περιόρισα με την πλάτη στον τοίχο. Η πριγκίπισσα ήταν πυρ και μανία, ζορίστηκα να την ακινητοποιήσω. Ώσπου μείωσε την αντίσταση και μου έδωσε χώρο να αντιδράσω. Με το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει με ορμή πίσω από το στράπλες φόρεμα, με τις φλέβες της να διαγράφονται από τον λαιμό μέχρι τις κλείδες έστελνε μια ανεξήγητη ένταση επάνω μου.

Έσκυψα στο πρόσωπό της και την έδειξα.

«Γαμιέσαι μαζί του;»

«Ορίστε;»

Απορούσε κιόλας.

«Έχεις ένα κόκκινο σημάδι στον ώμο σου κρασάκι. Γαμιέσαι μαζί του όπου βρεις κι έχεις το θράσος να με κρίνεις; Ή ακόμα χειρότερα να με προκαλείς;»

Τα χείλη της σφίχτηκαν όταν πέρασα το πόδι μου ανάμεσα στους μηρούς της. Το σώμα της πάγωσε με κλήση προς το μέρος μου. Μπορούσε να μαζευτεί αλλά πιο εύκολα θα έσπαγε στα δύο παρά θα με κλοτσούσε στα αρχίδια.

«Αν κάνω κίνηση στο στόμα σου, η γλώσσα σου θα βρεθεί πρώτη μέσα μου» είπα εκνευρισμένος που είχα δίκιο. «Δεν ξέρω αν θα προλάβω να πάρω ανάσα γιατί ό,τι κι αν κάνεις μαζί του δεν φαίνεται να σε καλύπτει. Σε στέλνει πεινασμένη σπίτι σου και δυστυχώς για εσένα σε αυτό το γαμημένο διαμέρισμα είμαι ο μόνος που μπορεί να σε ταΐσει».

Δεν μίλησε, συνέχισε να με κοιτάζει περισσότερο στο στόμα παρά στα μάτια και μπερδεύτηκα χειρότερα. Σκατά δίκιο είχε ο ψυχολόγος. Αν είχε αναφέρει στον Ντέιμον για το φιλί μας πολύ πιθανό να είχα ένα μαυρισμένο μάτι κι αυτό πριν του εξηγήσω γιατί είχε συμβεί και τι στον διάολο είχε στο μυαλό της η αδερφή του. Δεν είχε γίνει η παραμικρή αναφορά στο θέμα, ο Ντέιμον ήταν στο σκοτάδι και η συμπεριφορά της προκαλούσε να το τραβήξω.

«Τι στα κομμάτια θες; Να σε παρατήσω καυλωμένη και να φύγω ή προχωρήσω τη φάση».

Τρίφτηκε στο πόδι μου, της ελευθέρωσα τα χέρια και έσκυψα να τη φιλήσω. Η αντίσταση έσβησε στη στιγμή. Όπως ακριβώς είχα περιγράψει την κατάσταση δευτερόλεπτα νωρίτερα το στόμα της άνοιξε, η γλώσσα της κύλισε μέσα μου, το σώμα της έγινε κουβάρι με το δικό μου. Της σήκωσα το φόρεμα μέχρι τη μέση, έσκισα το εσώρουχό της. Αν είχε σκοπό να χρησιμοποιήσει για να καλύψει τις ελλείψεις του φλώρου ή αν ήταν μια ακόμα στημένη φάση, στα αρχίδια μου.

«Το παίζεις δύσκολη αλλά σου αρέσουν οι αλήτες» είπα και της έβαλα δάχτυλο.

Την κράτησα όρθια όσο το σώμα της είχε την τάση να διπλώνει. Ήταν μούσκεμα. Ήταν τέλεια ώσπου άρχισα να νιώθω περίεργα. Πιο καθαρά και σε καμία περίπτωση θολωμένα. Ήθελα να ρίξω την ένταση κι ό,τι άγριο υπήρχε να μετατραπεί σε απαλό άγγιγμα. Στην απόλυτη επαφή κι όχι σε μια ακόμα ξεπέτα.

«Κυριλέ και τα αρχίδια μου...» τράβηξα τα χέρια μου από επάνω της κι έκανα ένα βήμα πίσω. Δεν ήθελα να είναι σαν όλες της άλλες, ήθελα να διαφέρει. Να γουστάρει να γαμηθεί μαζί μου όχι γιατί είχε ελλείψεις από τον προηγούμενο, όχι γιατί πληρωνόταν από τον Μαξ και σίγουρα όχι ήθελε να με ξεφορτωθεί.

«Ψάχνω τη μία...» είπα. Μόλις τελείωνε η αποστολή υπέγραφα την αποδέσμευσή μου και εξαφανιζόμουν από οτιδήποτε είχε σχέση με τη Βι.Εμ.Έι. «Αυτή που θα με κάνει να την ερωτευτώ χωρίς να με καταστρέψει».

«Δεν θέλω σχέση, γελοίε». Έφτιαξε τα ρούχα της και απομακρύνθηκε. Έφτασε στην άλλη άκρη του γραφείου, έκατσε στην καρέκλα κι ενώ πίστευα πως θα αισθανόταν θιγμένη την είδα να χαμογελάει και διαλύθηκα.

«Δεν με ενδιαφέρει τι ψάχνεις, Λιόν. Σε πόσες το ψάχνεις και γιατί ξαφνικά από αρσενική πόρνη απέκτησες αναστολές. Έχασες την ευκαιρία να περάσουμε καλά, φύγε».

Δεν θα πήγαινα πουθενά αν δεν μου μάθαινα τι στον διάολο είχε στο μυαλό της. Γιατί ενώ φαινόταν ξεκάθαρα πως δεν ήμουν του γούστου της μου είχε επιτρέψει να φτάσω τόσο μακριά.

«Δεν μοιάζεις από αυτές που κάνουν ξεπέτες, Τζουλιέτ».

«Δεν έχω και πολλές επιλογές, καουμπόι». Χύθηκε στην πλάτη της καρέκλας, κούνησε ειρωνικά το κεφάλι της. «Είναι πιο εύκολο να πάω μαζί σου παρά να διακινδυνέψω να σου δώσω τα στοιχεία κάποιου και με τις μαλακίες σας να καταστρέψω τη φήμη μου. Έχεις κατασκηνώσει στο διαμέρισμά μου, είσαι διαρκώς δίπλα μου μια κινούμενη πόρνη που εφόσον δεν μπορώ να ξεφορτωθώ γιατί όχι, να βολευτώ για κάμποσο».

Χαμογέλασα με το πόρισμα του ψυχολόγου. Είχε πέσει έξω, είχα πέσει έξω αλλά τουλάχιστον εγώ δεν είχα κάποιο γαμω-πτυχίο που έπρεπε να τιμήσω.

«Γι' αυτό δεν είπες σε κανέναν τι έγινε τις προάλλες;»

Με κοίταξε λες και θα απευθυνόταν σε ηλίθιο.

«Έχω περισσότερες πιθανότητες να σε ξεφορτωθώ επειδή δεν κάνεις καλά τη δουλειά σου παρά γιατί σου επέτρεψα να με φιλήσεις. Ο Ντέιμον θα τσαντιζόταν αλλά τα αφεντικά σου κάνουν κουμάντο κι απ' ότι έμαθα είσαι από τους αγαπημένους τους».

«Η Λόρα;» αναρωτήθηκα και έγνεψε.

«Λοιπόν, τι λες; Χωράω στη λίστα σου;» το έκανε λιανά.

Πριν από ένα χρόνο η λίστα ήταν ατελείωτη, γεμάτη ονόματα που δεν θυμόμουν ποια ήταν ποια. Πριν από ένα χρόνο είχε εμφανιστεί στη λέσχη η Λουάν, είχε καταστρέψει τη λίστα κι ενώ με υπνώτιζε μου έκοβε το αλκοόλ και σταδιακά με προετοίμαζε για την αποστολή. Πριν ένα χρόνο θα είχα πηδήξει ήδη την οποιαδήποτε Τζουλιέτ βρισκόταν στον δρόμο μου και θα είχα πέσει ξερός για ύπνο, μες τους εφιάλτες και τη μιζέρια.

Όλα αυτά έμοιαζαν πολύ μακριά σε σχέση με το που είχα φτάσει και με το πού θα ήθελα να βρίσκομαι ψυχικά όταν θα έληγε η αποστολή.

«Ξέρεις για τη συμφωνία με την Ολίβια;» ρώτησα και φυσικά έγνεψε.

Μια τέτοια συμφωνία ήθελε και για την πάρτη της.

Άναψα τσιγάρο, τράβηξα τζούρα την κοίταξα. Ήταν πολύ όμορφη και δυστυχώς ασύλληπτα σέξι με αυτό που φορούσε. Όμως δεν ήταν του κιλού και ήταν κρίμα να συμβιβαστεί με κάποιον που δεν γούσταρε, μόνο και μόνο γιατί είχε μπλέξει με την Οικογένεια.

«Δωσ' μου τα στοιχεία αυτού που θέλεις να ελέγξω κι αν είναι εντάξει, σου υπόσχομαι πως θα έχεις τον χρόνο που πρέπει μαζί του χωρίς να ανησυχείς για την καριέρα σου».

Δεν περίμενε τέτοια απάντηση κι όταν την είδα να χαλαρώνει εκνευρίστηκα με τους ιδρυτές. Κατάστρεφαν ό,τι άγγιζαν, διέλυαν ό,τι συσχετιζόταν με την αποστολή και δεν τους ένοιαζε ο ανθρώπινος παράγοντας παρά μόνο το γαμημένο αποτέλεσμα. Προκειμένου να διορθώσουν ένα κομμάτι του συστήματος μηδένιζαν ένα άλλο.

Την άφησα και έφυγα. Πήγα στο σαλόνι και δεν ηρέμισα ούτε όταν άκουσα να κλείνει η πόρτα του δωματίου της. Είχα απίστευτη οργή για τον Μαξ, τον Άντερσεν και για όποιον μαλάκα θα αναλάμβανε τη θέση της αποδέσμευσης. Η Βι.Εμ.Έι. ήταν μπουρδέλο με εμάς πουτάνες, νταβατζήδες τους ιδρυτές και μια χούφτα Κωδικούς μπλεγμένους στα σκατά.

Κοιμήθηκα στον καναπέ αγκαλιά με ένα μπουκάλι ουίσκι που παρακαλούσε να γεμίσει το μέσα μου. Δεν μου χάρισα ούτε σταγόνα μόνο που αυτή τη φορά αντί για εφιάλτες ονειρεύτηκα πως είχαν τελειώσει όλα και πως ζούσα μια ήρεμη ζωή με τη μία μου.

Αυτή που με ήθελε μέσα της γιατί με είχε ερωτευτεί.

Όχι γιατί πληρωνόταν, όχι γιατί τη βόλευε.