ΛΙΟΝ

Κατά τις εννέα το βράδυ ενημερώθηκα από τη Λόρα πως η πριγκίπισσα είχε βγει για φαγητό σε κεντρικό εστιατόριο της πόλης. Της ζήτησα να μου στείλει μια λίστα με τα άτομα που τη συνόδευαν και επιβεβαίωσα πως ήταν το γνωστό παρεάκι που με είχε ξεκάνει με την όπερα και τα σχετικά.

«Έχε το νου σου στον μελαχρινό» της έστειλα σε μήνυμα. Ως διευκρίνηση έλαβα μια φωτογραφία από το τραπέζι τους με ένα βέλος να δείχνει το σωστό άτομο. Ο φλώρος καθόταν δίπλα στη Τζουλιέτ, εκείνη χαμογελούσε γοητευμένη. Χαράμισα κανένα τέταρτο προσπαθώντας να ερμηνεύσω την εικόνα αλλά δεν κατάφερα να εξηγήσω τίποτα γιατί η κυρία ήταν βουλωμένο γράμμα. Δεν είχα ιδέα αν πράγματι είχε πηδηχτεί μαζί του κι αν αυτή ήταν η συνέχεια.

«Ναι σ΄αυτόν... της την πέφτει;» ρώτησα τη Λόρα.

«Δεν φαίνεται να ενοχλείται» επιβεβαίωσε η κοκκινομάλλα.

«Να αναλάβω;» έστειλα στα καπάκια.

«Το ελέγχω. Πήγαινε να ξεκουραστείς, δεν φαντάζομαι να αργήσουν».

Δεν επέμενα γιατί πρώτον ήμουν πτώμα, δεύτερον αν έπαιρνε χαμπάρι η Τζουλιέτ πως άλλαζε η προστασία μόνο και μόνο για να με ξεκάνει ήταν ικανή να το τραβήξει μέχρι το ξημέρωμα και τρίτον, τα είχα πάρει με την φάση. Αν έτρεχε οτιδήποτε με τον μελαχρινό έπρεπε να το γνωρίζω και με τις ασάφειες της λεγάμενης ήμουν στο σκοτάδι. Αν πήγαινα στο εστιατόριο και έβλεπα σε ζωντανή μετάδοση ό,τι απεικονίζονταν στη φωτογραφία αμφέβαλα αν θα συγκρατούμουν. Θα ζητούσα εξηγήσεις, θα μου έδινε τα αρχίδια μου και θα γινόμασταν κώλος εκεί μέσα.

Καλύτερα να εξηγούμασταν στο διαμέρισμα.

Ξεμπέρδεψα από την Κορύφωση κατά τις δέκα και μισή. Πήγα στο διαμέρισμα εξαντλημένος και σε υπερένταση, έκανα μπάνιο αλλά δεν χαλάρωσα. Έστειλα μήνυμα στη Λόρα πως αν δεν επιστρέψει τα αρχίδια μου μπορώ να ξεκουραστώ, πήρα μια μπίρα και άρχισα να περιφέρομαι από το σαλόνι στην κουζίνα.

Που στα κομμάτια ήταν;

Δέκα λεπτά αργότερα η πόρτα άνοιξε από την Ολίβια.

«Τι κάνεις όμορφε;»

Περιμένω σαν μαλάκας.

Η πόρτα έκλεισε, η Ολίβια άρχισε να πλησιάζει και τρελάθηκα.

«Που είναι η άλλη;»

«Έμεινε για το γλυκό».

Κάθισα σε μια καρέκλα και έσπρωξα πίσω τα μαλλιά μου για να μην βρίσω. «Έπρεπε να έρθετε μαζί».

«Θα την φέρει η Λόρα οπότε ήταν ευκαιρία να μείνουμε μόνοι...» έβγαλε την μπλούζα της και γονάτισε μπροστά μου. «Απ΄ό,τι έμαθε ενοχλείται όταν μας ακούει να γαμιώμαστε».

Ένα κομμάτι μου χάρηκε που με κάποιον τρόπο κατάφερνα να ενοχλήσω την πριγκίπισσα, ένα άλλο απόρησε με την αντίληψη της Ολίβια. Ήμουν κουρασμένος και εκνευρισμένος - ήταν ξεκάθαρο πως προσπαθούσα να χαλαρώσω. Το μόνο που ήθελα ήταν να επιστρέψει με ασφάλεια ο Κωδικός μου και να πέσω για ύπνο.

«Δεν έχω όρεξη, Όλιβ»

«Και θα με αφήσεις χωρίς επιδόρπιο;»

Πέρασε το χέρι της πάνω από τον καβάλο μου και σηκώθηκα όρθιος. Αν ήθελε γλυκάκι ας έμενε στο εστιατόριο. «Είπα, δεν έχω όρεξη». Πήγα στην κουζίνα και πήρα μία ακόμα μπίρα. Η συμφωνία ήταν να πηδιόμαστε όποτε γουστάραμε και οι δύο, όχι όποτε είχε τις καύλες της.

«Είναι κρίμα να μην το εκμεταλλευτούμε, καουμπόι».

Γύρισα και την έδειξα. «Μην με ξαναπείς έτσι».

Διέσχισα το σαλόνι, φρέναρα στην μπαλκονόπορτα. Με αυτά και με αυτά ένιωθα τις φλέβες στον λαιμό σαν δεύτερη καρδιά. Τράβηξα την κουρτίνα, από τύχη δεν την ξήλωσα.

Που στον διάολο ήταν;

«Μπορώ να σου φτιάξω τη διάθεση...» νιαούρισε πίσω μου.

Γύρισα με σκοπό να της το ξεκόψω αλλά τη βρήκα να γδύνεται και δεν το πολύ-σκέφτηκα. Κλειστήκαμε στο δωμάτιό της και της έδωσα αυτό που ήθελε προκειμένου να με αφήσει ήσυχο.

Μόλις τελειώσαμε ήταν αδύνατο να κοιμηθώ δίπλα της. Η φάση ήταν μακριά απ' όσο συνήθιζα. Στο παρελθόν δεν είχα θέμα να κοιμάμαι με οποιαδήποτε. Τις περισσότερες φορές ήμουν τόσο μεθυσμένος που δεν είχε αξία ούτε η πράξη ούτε το μετά. Με την εμπλοκή της Λουάν είχα περιορίσει το αλκοόλ κι ενώ είχαν επιστρέψει οι εφιάλτες δεν ήθελα να μοιράζομαι τον ύπνο μου με καμία. Κάτι που στην προκειμένη με έστελνε να κοιμάμαι στον καναπέ.

Η Ολίβια έπεσε ξερή, φόρεσα το παντελόνι και βγαίνοντας στον διάδρομο τηλεφώνησα κατευθείαν στη Λόρα. Πλησίαζαν μεσάνυχτα, πότε είχε σκοπό να την επιστρέψει;

«Είναι στο μπαρ του εστιατορίου» έλαβα απάντηση από την κοκκινομάλλα.

«Αν δεν την φέρεις σε μισή ώρα θα έρθω εκεί» ξεκαθάρισα.

Κάθισα στον καναπέ, τέντωσα τα πόδια στο τραπεζάκι και άναψα τσιγάρο. Η Λόρα ήξερε πως δεν αστειευόμουν, είχα ζοριστεί να μπω στην υπόθεση και το είχα κάνει για συγκεκριμένο λόγο. Είχα υπογράψει για Πυλώνας της Οικογένειας, όχι για προστάτης, και παρ' όλα αυτά μου είχαν φορτώσει κι έναν Κωδικό στο πρόγραμμα. Οι ιδρυτές έπαιζαν με την υπομονή μου, η Τζουλιέτ έπαιζε με την υπομονή μου κι εκείνη τη στιγμή, η Λόρα ήταν η μόνη που μπορούσε να λύσει το θέμα πριν γίνει της πουτάνας.

Είκοσι λεπτά αργότερα άνοιξε η πόρτα.

«Επιτέλους, την τρέλα μου» σιχτίρισα. Τινάχτηκα όρθιος, την είδα και μπλόκαρα. Το φόρεμα ήταν δείγμα, κάλυπτε οριακά τους μηρούς της και από τύχη δεν φαινόταν το στήθος της. «Τι στον διάολο φοράς;»

Μου έριξε μισό βλέμμα, έβγαλε τα παπούτσια της και μπήκε στην κουζίνα τη στιγμή που μου είχε ανέβει το αίμα στο κεφάλι.

Ούτε 'συγγνώμη' ούτε τίποτα η κυρία.

«Είμαι κομμάτια θέλω να κοιμηθώ κι εσύ στα αρχίδια σου, ε;»

«Δεν έχω αρχίδια καουμπόι».

Κυριολεκτικά, όχι. Μεταφορικά είχε μεγαλύτερα κι από τα δικά μου.

Ήπιε νερό, γύρισε και με βρήκε πίσω της.

«Γιατί άργησες;»

Με ένα ειρωνικό χαμόγελο πέρασε τη γλώσσα από τα χείλη της και μου έδειξε το πάτωμα, τα ρούχα της Ολίβια.

«Για να γλυτώσω αυτό».

Με έσπρωξε, έστριψε στον διάδρομο και την ακολούθησα.

Κλειστήκαμε στο γραφείο της.

«Ψαχνόσουν να γαμηθείς σήμερα;»

Με χτύπησε κι εφόσον δεν το περίμενα μου πήρε κάμποσα δευτερόλεπτα να επαναφέρω το πρόσωπό μου στην ευθεία. Στο μεταξύ, κάθισε στην καρέκλα κι όταν συνήλθα βρέθηκα απέναντι από το έπιπλο, σκύβοντας κοντά σε μια γυναίκα που όσο κι αν μου την έδινε γούσταρα να τη βλέπω με τα κυριλέ της ρούχα, όχι ντυμένη σαν πουτάνα.

«Αυτά που φοράς σε προσβάλουν, κερασάκι, όχι εγώ»

«Είπε η αρσενική πόρνη».

Τι στον διάολο έλεγε.

«Ένα ευχαριστώ αρκεί, καουμπόι» συνέχισε τις βλακείες.

«Ευχαριστώ για τι;»

«Για τον ελεύθερο χρόνο που είχες με την Ολίβια».