Keana

Ik lig in een van de kuilen, kijkend naar de vier edelen die mijn leven zo moeilijk maken. 'Wat moet ik toch met jullie aan... Zeggende dat jullie niks met de vijfde raadslid te maken hebben maar ondertussen maken jullie de zelfde fout als hij...'

Ze blijven still zitten. Achter hun staan twee draken, klaar om in te grijpen mochten ze alsnog proberen mij neer te halen. Ik zucht nogmaals. Het ziet ernaar uit dat er nieuw leiderschap moet komen voor de mensen. 'Jullie gaan de cel in om na te denken over de fouten die jullie gemaakt hebben. Het is niet mijn zaak dst de duistere draken Sereslena terug hebben geroverd. Dat is het nooit geweest en zal het nooit worden. Voer ze af.'

De draken duwen de vier edelen naar de deur van de kamer, richting the kerkers onder het fort. Daar zullen ze hun leven doorbrengen. Ondertussen moet ik strategiseren hoe ik de Duistere Draken neer ga halen en ook de eilanden veilig stel. Dit gaat nogal wat slapeloze nachten brengen...

De conclusie die ik uiteindelijk trek is geen leuke conclusie. Ik moet een van de Vleugels installeren als leider van de mensenlanden. Als de leiders van de mensen een leger kunnen verzamelen om mijn eiland aan te vallen dan zijn de legerleiders ook corrupt. Dit houdt in dat van de regering van de mensen niet veel te vertrouwen valt. Er moet iemand geplant worden die vertrouwd wordt door de mensen. En ik weet wie...

'Je wilt WAT doen?'

Reilly staat in mijn kamer met Kailen achter haar. De rook komt bijna uit haar oren van de woede en ze is aan het ijsberen voor mijn neus. 'Ik weet dat die edelen jou probeerde te ontvoeren om voor de tweede keer in een jaar tijd Sereslena terug te veroveren. Maar dit is niet hoe wij onze problemen oplossen! Olaresa en de landen eromheen is van de mensen! Niet van ons!'

Ik zucht. 'We hebben wel meer problemen. De regering van de mensen is corrupt. Jij weet dat net zo goed als ik. We moeten er wat aan doen en wij zijn de enige die de macht hebben om dit te bewerkstelligen. Onder jouw leiding kunnen de mensen hun land weer veilig stellen. Dan wanneer je een nieuwe leider of leidster hebt gevonden trekken wij ons weer terug...'

Reilly blijft boos naar mij. 'Nadat er enkele Vleugels gesneuveld zijn bedoel je! Mensen laten zichzelf niet geregeerd worden door anderen! Je jaagt mij en anderen de dood in!'

Daar lach ik om. 'Niet als we mijn plan volgen. We geven ze ook iets terug. We kunnen namelijk niet achter Fiador aangaan zonder dat we Sereslena voorgoed in de handen van de mensen brengen. Dat betekent dat wij ze, tot op een bepaald niveau, bescherming aanbieden, zolang als zij de leiderschap aan ons over laten. Wanneer de oorlog voorbij is geven wij de leiderschap terug aan hun...'

Dit lijkt de juiste toetsen geraakt te hebben. Niet om haar verzet tegen mijn plan neer te halen, maar wel om haar slechte humeur uit de afweging te halen. 'De Vleugels horen geen betalingen te vragen voor hun diensten. Wij doen alleen onze taken.'

Ik loop naar een raam en kijk naar buiten. 'Wat is de laatste keer dat de mensen gewoon hun taken hebben gedaan? Ik heb de geschiedenis van de Seizoenen onderzocht. Wat gebeurde er toen Fiador en Calixtus de macht grepen? Jij mag niks zeggen hierop, Calixtus.'

Calixtus houdt zijn kaken stijf op elkaar gedrukt. In de weerspiegeling van het raam zie ik de mond van Reilly open gaan en zonder dat er geluid uit komt weer dicht vallen. Mahaer haalt haar schouders op. Uiteindelijk spreekt Kailen. 'Jij bent de enige die het weet, Keana.'

Daarmee loop ik naar een van de boeken die ik uit de draken bibliotheek gehaald heb en leg het open. 'Toen Fiador de macht greep, hadden de vleugels een bolwerk in de Drakenstad. Fiador had al lang voor zijn aanval laten weten dat het bolwerk een doelwit was. De Vleugels vroegen de mensen om hulp, die net een leger terug hadden van de Zuidelijke woestijn. Ze luisterde naar onze hulpvraag en lachte erom. Wij kregen als antwoord: regel het zelf maar. Toen de aanval eindelijk kwam werden we overrompeld. We konden ons enkel terug trekken naar de eilanden.'

Reilly schud haar hoofd. 'En waarom haal je dit nu aan?'

Ik laat het boek dichtvallen. Dan spreek ik weer zeer serieus. Dit heeft veel gevolgen gehad. De laatste Alfa's zijn erdoor gestorven. Sereslena is daardoor gevallen, sinds Sereslena gedeeltelijk beschermd werd door Vleugel ontworpen wapens. Wapens waarvan de ontwerpen in de kluis lagen in de drakenstad. Zelfs de balans tussen mensen, Vleugels en Draken werd bewaakt in Savero. Wat voor effect heeft het op ons nu? Dit hele conflict. De mensen zijn niet te vertrouwen, Reilly. Als wij willen voortbestaan, dan moeten wij ook onszelf beschermen.'

Reilly loopt naar mij toe. 'Wat is er mis met je? Jij was ook een mens, sukkel. Laat de fouten van die leiders niet jouw geest verdraaien.'

Ik sla met een gesloten klauw op de vloer. 'Reilly, dat doe ik niet. De mensen zijn een onvoorspelbaar groepje geworden. We hebben nu de mogelijkheid om de mensen en de draken gemeenschappelijke doelen te geven. Neem deze kans aan. Maak een nieuwe toekomst voor de Vleugels, draken en mensen...'

'Wie gaat er dan wat verstand in jouw kop meppen?'

'Daar gaat Jadalco dan over.'

Reilly lacht zachtjes, waardoor ik een zucht van opluchting laat ontsnappen. Ik heb een peil ontweken...