Keana

Het jagen met mijn ouders is echt geweldig. Mahaer en Jadalco komen ook mee. Mam en pap blijken beiden erg goed in het jagen te zijn. Aan de andere kant duurt het even voor ze begrijpen waarom ik zo moeilijk doe over de soorten waar gejaagd op mag worden. Vooral pap doet er moeilijk over. Hij wil gewoon kunnen jagen wanneer en waarop hij wil. Pas als ik uitleg dat er is om ervoor te zorgen dat we kunnen blijven eten gaat hij er grommend mee akkoord. 'Het is dat jij de baas bent van dit eiland...'

Mahaer gromt terug naar hem. 'En vergeet niet dat Keana niet alleen de Hoofdvleugel is van de vleugels maar ook de Alfa waar ik me aan heb gezworen. Vader van Keana of niet, als zij mij het order geeft om jou een lesje te leren dan doe ik dat.'

Pap laat het erbij. Ondertussen vliegen we rustig terug naar het kasteel. Bij het kasteel splitsen mam en pap af onderweg naar hun eigen kamer. Jadalco en Mahaer volgen mij terug naar mijn kamer. Mahaer heeft blijkbaar even zin om een nacht zonder Calixtus door te brengen. Ik vraag er niet naar. Het is mijn zaak niet.

De volgende ochtend word ik wakker op een vreemde manier. Voor mijn snuit ligt Mahaer, het paarse wonder. Maar ik zie Jadalco niet meteen. Pas als ik op wil staan merk ik waarom. Hij heeft zijn klauwen om me heen geslagen en ligt half op mij. Met flink wat moeite kom ik los uit zijn omhelzing. Nog half in slaap loop ik naar de huiskamer, waar ik weer naar de kaarten staar. Dan pas zie ik het. Mam is geniaal. In het licht van de opgaande zon zie ik de oude tekst. Wat ik eerst aanzag als uitgebreide tekeningen van duinen zie ik nu als reliëf dat bedoeld is, om onder een bepaalde hoek, schrift in Draseril te maken.

Zodra ik het ontdek ga ik aan de slag om het te ontcijferen. Het schrift vertelt over een schuilplaats midden in de woestijn, tussen de ruïnes van een oude stad. Als ik de schaal van de kaart in moet schatten dan zouden de ruïnes enkele kilometers buiten Savero moeten liggen. Eindelijk is het zover. Tijd om in het offensief te gaan. Tijd om de duistere draken een lesje te leren. Een gemeen lachje verschijnt op mijn kop. Dan komt er een stem vanuit mijn slaapkamer. 'Oh-oh. Vertel me alsjeblieft niets. Als jij zo lacht gaat er iets verschrikkelijks gebeuren...'

Ik kijk om. Het is Jadalco, die een beetje onzeker op zijn poten staat. Hij is slaperig, wat te zien is aan zijn staart die over de grond sleept en zijn kop die er een beetje bij hangt. Ik lach naar hem. 'Dat komt omdat ik eindelijk de duistere draken een lesje kan leren. Ik kan ze het leven onmogelijk maken. Ik heb eindelijk een plan.'

Jadalco kijkt me raar aan. Ik vouw de kaarten weer op en ren de gang op, onderweg naar Solari. Onderweg ren ik bijna Salera omver, die mij meteen achtervolgt. Bij Solari zijn we beiden buiten adem, Salera al helemaal, maar ik neem geen tijd om bij te komen. Ik moet mijn plan aan Solari vertellen. 'Solari! Ik ben erachter!'

Solari draait haarzelf om. 'Waar ben je achter, jonkie?'

Ik moet even op adem komen. 'Er is een schuilplaats in de woestijn! Daar kunnen we draken en Vleugels verbergen! We kunnen Savero compleet vernietigen!'

Solari schudt haar kop. 'Ik weet waar je het over hebt. Skorpal. De oude stad, of eigenlijk de ruïnes daarvan. Er komen is best goed mogelijk. Ook schuilen daar is makkelijk. Wat moeilijker is, zijn de enorme zandstormen die daar veel zijn. Al in mijn tijd weigerde veel draken erheen te gaan. Wat onmogelijk is, is het schild dat om Savero heen hangt. Niemand kan erdoor heen breken. Het is bedoeld om alle draken, inclusief Alfa's, buiten te houden. Hoe wil je dit plan uitvoeren?'

Ik krijg weer die duivelse lach op mijn kop. 'Simpel. Onze goede vriend Calixtus weet hoe we Savero in moeten komen. We gebruiken zijn kennis om de stad binnen te komen. Maar voor we dat kunnen doen moeten we eerst die schuilplaats maken daar. Wat zou je zeggen van een nieuwe vestiging van de Vleugels?'

Solari lijkt niet geamuseerd. 'Ik denk dat je gek bent. Die woestijn is onbewoonbaar, zelfs voor de draken. Denk nu niet dat je zomaar de boel leefbaar kan maken. Daar heb je alle vleugels van de seizoenen voor nodig.'

Ik wend mijn kop licht af. Daardoor valt de schaduw onheilspellend over mijn kop. 'Of slechts de krachten van het kristal. De krachten van de winter, om precies te zijn...'