Keana

De dagen erna is Solari veel bij mij. Ze helpt mij om mijn Alfa krachten te onderzoeken. Ook Salera brengt veel tijd door. Salera verteld verhalen van de tijd van de Alfa's. Ik geniet vooral van de verhalen over de tijd van de Alfa's heerschappij. Het bleek dat de Alfa's, in tegenstelling tot het gebruikelijke  geloof, niet hun krachten gebruikte voor het vechten van oorlogen maar juist als een soort politiemacht. Als iemand te ver buiten zijn macht trad dan kwamen de Alfa's om de boel recht te zetten.

Dat heeft mij ook aan het denken gezet. Ik ben nu ook een Alfa, maar machtsmisbruik is zo normaal in de huidige wereld... Ik ben de enige die er wat aan kan doen. De enige Alfa die zich er mee bezig houdt. En de enige Alfa die zich bezig houdt met de problemen. Maar ik heb ook de oorlog om af te ronden. En die moet eerst.

Het is al laat in de avond als mam mijn kamer binnen komt. Ze loopt nog steeds rond als de half-Alfa die ik het beste ken. Ze kijkt naar mijn bureau, waar de grote kaarten op liggen. 'Wat is dat? Waarom ben je bezig met die kaarten?'

Ik kijk naar de kaarten. 'Dit zijn een paar van de laatste kaarten die nog volledig zijn. Op deze kaarten staat Savero. De drakenstad. Met deze kaarten kan ik bepalen hoe wij het beste Savero aan kunnen vallen. Dan kan ik eindelijk deze vervloekte oorlog beëindigen en vrede herstellen.'

Mam kijkt naar de kaarten. 'Schat, het is laat in de avond. Ga morgen toch verder hiermee. De oorlog gaat nergens heen.'

Ik schud mijn kop. 'Ik ben nu al drie maanden hiermee bezig. We moeten die oorlog stoppen. Nog even doorzetten en dan ben ik er.'

Mam schud haar kop. 'Dit heeft geen zin. Wacht tot de morgen. Kijk er met een frisse blik naar. Misschien krijg je dan een idee.'

Ik zucht. Ergens zie ik de wijsheid in mams woorden. Het heeft geen zin om een oplossing te vinden als ik te vermoeid ben om het uit te voeren. Teleurgesteld loop ik weg van mijn bureau. Dan bedenk ik me iets. 'Heb je al gegeten vandaag?'

Mam kijkt me vragend aan 'Hoe bedoel je? Ik heb al bijna een week niet meer gegeten. Ik kan het drakenschema volgen, of ben je dat vergeten?'

Ik trek mijn lippen op. 'In tegendeel. Ik weet wel zeker dat jij het drakenschema volgt. Ik weet zelfs dat jij afgelopen keer een hert hebt gegeten ondanks dat ik er strakke regels tegen heb. Zes dagen geleden.'

Mam kijkt me verbaasd aan. 'Hoe weet je dat allemaal? Ik weet zeker toen ik ging jagen met jouw vader dat niemand ons volgde. We waren alleen!'

Ik plof neer. 'Dat is het mooie. Ik ben momenteel een van de vijf volbloed draken op dit eiland. Calixtus, Mahaer, Kailen en Jadalco zijn de andere. De dag voor jij ging jagen ben ik gaan jagen met Jadalco en Mahaer. Kailen en Calixtus waren gaan jagen de dag na jou en pap. Ze vertelde mij over de fonds van het hertenkarkas. Vlak bij een van de riviertjes onder een stel takken, voor een kwart opgegeten. De tandafdrukken waren te klein voor een volwassen draak en de sporen vertelde dat het gewicht ongeveer overeen komt met twee tienerdraken. Een op de achterpoten, de ander op vier poten. Jullie pootafdrukken zaten er overal over heen, zoals ze zeggen.'

Mam kijkt me raar aan. 'Je weet echt alles wat hier gebeurt? Hoe?'

Ik kan weer lachen. 'Ik weet hoe ik elke avond mijn eiland achter laat. Plus dat ik veel met Calixtus en Kailen praat, ondanks dat Kailen nu vooral Reilly begeleid.'

Mam ontspant. 'Ik begrijp dat wel. Maar waarom zeg je dat allemaal tegen mij? Zit er een reden achter?'

Ik knik iets meer serieus. 'Ja. Ik wilde je vragen of je mee wilde gaan met jagen, samen met pap. Als je er tenminste zin in hebt. Dan leg ik je onderweg wel uit waarom herten strikt verboden zijn op te jagen in de winter.'

Mam lijkt even te twijfelen. Het gevoel komt in me opdagen dat ze het niet wil. Dan zucht ze. 'Vooruit. Ik haal jouw vader. Moeten wij hier weer naartoe komen?'

Ik knik alleen. Dan loopt ze weg.