Keana

Ik vertel aan Solari wat ik gezien heb. Solari is trots op me. 'Geweldig gedaan, kleintje. Dit is nog je eerste ervaring hiermee. Wacht maar tot je het echte werk gaat doen. Je kan dan hele gevechten voorspellen met alleen tactieken in je hoofd. Maar neem je tijd om dit te leren. De handigheid komt met de tijd. Doe het rustig aan en oefen af en toe hiermee. En dit lijkt misschien raar, maar probeer eens in het leven van dieren te kijken. Bijvoorbeeld een mier of zo.'

Ik knik. Dan loopt Solari weg. Ik blijf dan alleen achter. Ik loop naar mijn kamer en ga weer in de kuil liggen. Ik gaap vermoeid voor ik mezelf oprol en in slaap val.

Als ik wakker wordt staan Calixtus en Mahaer voor mijn neus. Ze zien dat ik wakker ben, en Mahaer neemt het woord. 'Heb je echt onze toekomst gezien, Keana?'

Ik knik. 'Ik heb het gezien. Jullie zullen dit allemaal overleven. En niet alleen dat, maar jij krijgt een nest, Mahaer. Jullie kinderen zullen gezond opgroeien tot volwassen draken.'

Mahaer en Calixtus kijken me dankbaar aan. Mahaer is spontaan dol op me. Ze ondervraagt me aan alle kanten. Ik antwoord waar ik kan. Als ze klaar is met de stortvloed aan vragen plof ik neer. Ik lig net rustig als er in de kamer onder de huiskamer een hoop gekreun klinkt. Ik ren, nog steeds in mijn Alfa-vorm, naar de kamer. Kailen ligt er, met zijn klauwen over zijn buik. Ik tik hem aan. 'Kailen, wat is er aan de hand? Spreek tegen me!'

Kailen blijft stil liggen. Ik geef hem een tik tegen zijn kop. 'Kailen, vertel mij wat er aan de hand is. Ik eis het als jouw Alfa.'

Eigenlijk wil ik mijn positie niet misbruiken, maar ik heb geen keuze. Als ik weet wat er aan de hand is kan ik het oplossen. Kailen kreunt weer. Dan pas antwoord hij. 'Mijn buik. Het doet verschrikkelijk veel pijn...'

Ik zit meteen in de knoop met wat ik moet doen. Die buikpijn kan iets verschrikkelijks zijn, misschien zelfs dodelijk. Maar ik weet de oorzaak niet. Ik kijk snel om me heen. De oorzaak opsporen kan ik niet met magie. Maar... 'Calixtus, hou zijn bek open. Ik ga erin.'

Calixtus is verbaasd, maar doet wat ik zeg. Ik duik recht de bek van Kailen in, onderweg van Alfa naar Vleugel veranderend. In zijn bek kruip ik recht naar zijn keel. Ik hoor Calixtus en Mahaer nog zeggen: 'Wees voorzichtig, Keana!'

Ik reageer niet, maar kruip gewoon door. Als het donkerder wordt verlichten mijn Alfa-lijnen de weg. Dan kom ik eindelijk aan in de maag. Ik moet verschrikkelijk veel moeite doen om niet zijn slijmerige keel uit te glijden. Maar ik zie ook meteen het probleem.

Ooit, weet ik, heeft de vorige vleugel van Kailen hem verraden. Maar wat ik niet wist voor nu is wat er vervolgens gebeurde. Nu weet ik het door de maaginhoud van Kailen.

Een groot zwaard ligt in zijn maag, in tweeën gebroken. Naast het zwaard ligt een skelet, dat met de borstkast naar beneden in de maag ligt. Een van de gebroken delen van het zwaard zit in de maagwand, zie ik nu. Ik pak het stuk zwaard vast en manipuleer het zodanig dat het de maagwand uit glijd zonder dat het nog meer schade veroorzaakt. Ik repareer de schade meteen. Om me heen voel ik Kailen bewegen tijdens het hele proces, waardoor het nog lastiger wordt om verder te gaan dan eerder. Ik pak ook het andere stuk uit de maag. Even twijfel ik, maar ik neem ook het skelet mee. door de stukken zwaard in het skelet te leggen kan ik het achter me aan trekken.

De trip terug door de keel is nog lastiger. De lucht die ik mee had genomen de maag in begint op te raken, waardoor ik door mijn lucht heen raak. Een licht gevoel komt in mijn hoofd. En dan moet ik ook nog rekening houden met mijn hoorns die misschien de keel van Kailen open kunnen halen. Oh, wat ben ik blij als ik de bek bereik en veilig het skelet met de twee stukken wapens uit Kailen kan halen. Ik gooi het skelet op de grond voor ik ernaast neerplof. Helemaal buiten adem blijf ik daar liggen.

Wanneer ik eruit ben laat Calixtus de bek van Kailen los. Hij kijkt naar de stukken zwaard en het skelet. 'Heeft hij rondgelopen met dit in zijn maag? Ik moet respect voor je tonen, Kailen.'

Als het ademen weer iets minder moeilijk gaat duw ik mezelf rechtop. 'Dat was de oorzaak. Een van die delen had zich in zijn maagwand geboord. Hij had een extreme maagkramp daardoor. Ik heb het eruit gehaald en de schade gerepareerd. Ik denk dat dit skelet van de verraadster is.'

Kailen kijkt naar het skelet. 'Misschien moet ik maar mijn verhaal vertellen. Hoe mijn Vleugel mij verraadde. Hoe dit in mijn maag is gekomen. Hoe ik bijna dood ging.'