Keana

We vliegen meteen naar mijn oude huis. Ik land voorzichtig in de tuin, voor ik weer terug verander naar mijn vorm van Vleugel. Solari kijkt verbaasd naar me. Ik negeer het en loop naar de deur. Dan klop ik op de deur. Mam doet open en vliegt me om de nek. 'Keana! Je bent er weer!'

Ik beantwoord de knuffel. Als we uit elkaar gaan stap ik opzij. 'Mam, ik moet het ergens over hebben met je. Dit is Solari, een voorouder van mij.'

Solari buigt kort haar nek. 'Prettig kennis met u te maken, mevrouw.'

Pap komt er nu ook bij. Hij kijkt naar Solari en houdt dan zijn adem in. 'Dat is onmogelijk. Een Alfa in levende lijven!'

Solari stapt naar voren. 'Je kent me dus al, half-Alfa. Ik ben inderdaad een Alfa. Nu wil ik wel weten hoe je me kent.'

Pap kijkt schuldig. Die schuldige blik verdwijnt als mam hem een blik toeschiet. Ze zeggen door elkaar heen: 'Ik heb iets te vertellen.'

Mam en pap kijken elkaar aan. Pap gebaart dat mam eerst mag. Ze begint. 'Ik weet dat ik een halfbloed Alfa ben. Beide ouders vertelde mij op mijn vijftiende dat ze halfbloed Alfa's zijn. Op mijn achttiende verjaardag kwam mijn eerste transformatie. Ik leek op een vleugel, met alleen maar witte schubben. Nadat ik daar achter kwam heb ik nog wel eens getransformeerd. Elke keer als ik zogenaamd bij een vriendin op bezoek was. Soms transformeer ik omdat ik het wil, soms omdat ik de controle verlies. Maar elke keer transformeerde ik.'

Pap gromt tussen zijn tanden door. 'Nou. Dan is het nu tijd voor mijn geheim. Het geheim dat erg lijkt op dat van mijn geliefde vrouw. Ik ben ook een halfbloed. Een week voor mijn verjaardag kwam ik erachter. Tijdens mijn wandeling naar huis werd ik door pijn overmand. Binnen een minuut was ik een half-Alfa. Nu transformeer ik alleen als ik moet. Wanneer er weer eens een "vergadering" was en ik de controle verlies. Ik kan alleen niet geloven dat de vrouw met wie ik mijn leven deel is zoals ik ben. Een half-Alfa.'

Ik knik. 'Eindelijk heb ik de waarheid gehoord. Eindelijk weet ik wat er al mijn hele leven voor me is verborgen. Maar eigenlijk wist ik dit al, diep in me. Let maar op.'

Ik laat aan mijn ouders zien hoe ik er eigenlijk uit zie. Hoe ik echt ben. Mijn ouders kijken eerst verbaasd, maar mam en pap herkennen me nog steeds. Dan komt Solari erbij. Ze ruikt aan mam. Terwijl ze dat doet fluistert ze wat. 'Hmmm... de geur is te bitter voor mijn oudste dochter. Te aromatisch voor de middelste. Ja. Ik weet van wie jij afstamt. Je bent de nakomeling van mijn jongste dochter, moeder van Keana. Nu ik dit weet heb ik nog een vraag voor je. Kan je mij de moederschap over Keana geven?'

Mam zet een stap terug. 'Wat? Nee. Dat nooit! Keana is mijn dochter en dat blijft ze! Ik mag dan wel haar hele leven haar afkomst voor haar verborgen hebben gehouden, maar ze blijft mijn dochter!'

Solari gebaart dat mam rustiger moet doen. 'Maar mevrouw, dat is niet mijn bedoeling. Mijn bedoeling is dat ik de mogelijkheid krijg om haar mijn krachten te leren. Het enige wat je nu doet is je dochter op een pad zetten dat haar zeer snel de dood in jaagt. Even dat je het weet: zij heeft mij teruggeroepen ban de dood omdat ze mijn hulp nodig heeft. Nu zorg je ervoor dat ze dat voor niks heeft gedaan.'

Mam zucht. 'Ik kan gewoon niet mijn dochter aan iemand afstaan alleen omdat ze zegt dat ze een verre voorouder is van haar.'

Solari blijft rustig. 'Mevrouw, u heeft geen idee. Als ik de moederschap over haar overneem dan zal ik haar kennen net zoals u haar kent, dan kan ik haar begeleiden als niemand anders, maar dan zal ze je wel blijven kennen als haar moeder. Niemand bezit magie zo sterk dat het iemand de moeder kan maken van een ander.'

Mam knikt dan. 'Vooruit. Maar ik wil dan wel mee komen met mijn dochter. Ik wil haar niet alleen laten. Niet weer.'

Pap knikt. 'Het maakt me niet uit waar het me brengt, nu blijf ik bij haar. Ik heb te lang mezelf verborgen gehouden, bang om mezelf weg te geven. Maar nu niet meer.'

Solari zucht. 'Prima. Maar ik wil eerst een ding weten. Jullie zijn beiden half-Alfa's. Alfa's en iedereen met Alfabloed heeft een verlengd leven. Ik wil weten hoe oud jullie nu zijn.'

Pap zucht. 'Ik weet niet hoe oud mijn vrouw is, maar ik ben driehonderdvijfennegentig.'

Mam lacht. 'Ik ben ouder dan hij is, maar ook maar net. Ik ben driehonderdZESennegentig.'

Solari lacht daar ook om. Dan laat ze haar gezicht vertrekken naar een serieuze blik. 'Wil je het nu al doen of in het huis van uw dochter?'

Mam zucht. 'Laten we het maar doen. Dan hebben we het achter de rug.'