Keana

'Kom op, Keana. Je moet in de lucht blijven. Je moet je vleugels onder controle houden.'

Ik grom naar Mahaer. 'Drie keer raden wat ik probeer. Ga jij maar eens met een lichaam waar je slechts een keer eerder in bent geweest vliegen. Dan piep je wel anders.'

Mahaer wordt een beetje onzeker van mijn reactie. En ze heeft haar redenen. Dit is al de vijfde vlucht die ik vandaag probeer als Alfa. En deze lijkt net zo te eindigen als de andere vier. Weer land ik na een korte zweefvlucht. Ik krijg niks anders eruit. Ik ben echt kapot ondertussen. Die Alfavleugels zijn wel mooi, maar vliegen ermee lukt niet. Mahaer land naast me. Ze ziet hoe ik teleurgesteld naar mijn vleugels kijk. Ze legt een klauw op mijn schouder, en tilt mijn kop op. 'Waarom ben je zo bozig vandaag? Het beste wat er ooit kon gebeuren is gebeurt! Je bent een Alfa! Je kan dingen doen waar andere alleen maar van kunnen dromen! Wees toch niet zo droevig.'

Mahaer met haar eeuwige optimisme. Ik wou dat ik daar wat van had. 'Sorry, maar ik kan niet optimistisch zijn vandaag. Eindelijk weet ik wat het boek bedoelde, en is alle spanning verdwenen. Maar of de betekenis zo goed is weet ik niet meer. Ja, ik ben een Alfa. Maar ik kan niet vliegen. Ik kan het niet. Elke keer dat ik probeer op te stijgen val ik net zo hard weer naar beneden. Wat voor een nut heeft het nog?'

Ze kijkt me aan, en schud met haar kop. 'Je hebt het misschien verkeerd, Keana. Misschien ligt de reden dat je faalt niet bij de vleugels, maar bij jouw manier van denken. Het is misschien een idee om daarnaar te gaan kijken.'

'Ik ben nu vermoeid, en ik heb nog een hoop leeswerk te doen. Dus als je het niet erg vind ga ik terug naar mijn kamers. Dan kan ik tenminste dat leeswerk doen, en misschien ook mezelf een bad geven.'

Daarmee loop ik sacherijnig weg. Ik neem niet eens de moeite om terug te veranderen. Dat gaat toch wel weer fout. Na alle trappen opgelopen te hebben naar mijn kamer duik ik meteen het bad in. Het water voelt hemels aan, en ik geniet dan ook van elk moment. Het verbaast me niks als ik in slaap val in het water.

'Keana! Waar ben je?'

Het geschreeuw van Mahaer haalt me uit mijn slaap. Slaperig knipper ik met mijn ogen. Ik zie hoe door het warme water mijn schubben massaal omhoog zijn gaan staan. Na wat een eeuwigheid lijkt te duren heb ik ze allemaal weer glad gestreken. Ik open de deuren en loop de huiskamer binnen. Mahaer zit op dat moment net met haar kop onder een tafel, om naar mij te zoeken. Zodra ze mij ziet ademt ze opgelucht uit. *Knal*. Haar kop knalt vol tegen de onderkant van de tafel aan. 'Au. Dat ga ik zeker nog voelen de komende dagen... maar je bent er nog. Gelukkig. Ik vreesde het ergste.'

Ik pak een van de boeken van mijn rommelige bureau en ga ermee liggen in een van de drakenkuilen. Daar begin ik wat onhandig te lezen. Mahaer kijkt geamuseerd hoe ik moeilijk doe met het lezen. Na een tijdje kan ze het niet meer aanzien. 'Waarom verander je niet terug? Dit werkt toch niet?'

Ik lees door. Tijdens het omslaan van een bladzijde doorboort mijn klauw het papier. Fijn. Er gaat letterlijk niks goed vandaag. 'Goed. Ik vertel je waarom ik het niet eens probeer. Als ik mezelf transformeer dan gebruik ik mijn wilskracht om mijn lichaam zover te krijgen. Die wilskracht mis ik nu. Geen wilskracht, geen transformatie. Ik had verwacht dat je het wel zou begrijpen.'

Mahaer kijkt me weer teleurgesteld aan. Ik kan echt niet tegen die blik. Maar ja, ik vertel ook alleen maar de waarheid. Ze kijkt door de open gordijnen naar buiten. 'Ik denk dat ik het verkeerd heb aangepakt. Ik heb een ander idee. Weet je nog de dag dat ik me aan je koppelde?'

Ik kijk op. Die dag ligt nog vers in mijn geheugen. Maar waarom zou ze dat opbrengen? Ze legt het uit. 'Die dag liet ik je even door mijn ogen kijken. Je kon mijn lichaam voelen, en mijn nek aansturen. Maar ik kon niet meer toelaten. Als je toen mijn hele lichaam had overgenomen hadden je hersens het niet aangekund, en was je dood gegaan. Nu heb je hersens die groot genoeg zijn om mijn lichaam aan te kunnen. Mijn idee is dat we zo meteen de link weer aanmaken, en dat je in mijn lichaam mee reist. Vervolgens stijg ik op, en geef ik langzaam de controle over aan jou. Dan krijg je het gevoel misschien in je vleugels. Weet je nog wat je moest doen?'

Ik knik, en ga relaxed liggen. Ik zorg ervoor dat het boek dat ik gepakt had veilig uit de kuil ligt, en laat mijn geest vloeien. Mahaer neemt mijn geest in haar lichaam op, en stijgt vervolgens op.