Die avond werken we tot laat door. Ik ben dan ook dankbaar als ik naar bed kan. En ik schaam me dan ook als de volgende ochtend Reilly en Jadalco me moeten wekken. De twee zijn dan ook erg verbaasd als ze mij eindelijk wakker krijgen. Jadalco duwt me zachtjes om. 'En dan ik maar denken dat ik een slaapkop ben. Serieus, Keana. Wat is er mis met je?'

Vermoeid rol ik uit mijn bed. Mijn haar zit aan alle kanten in klitten, en mijn schubben zitten warrig. Een van mijn hoorns prikt op dat moment in mijn kussen. Echt een geweldige start van de dag. Ik haal voorzichtig het kussen van mijn hoorn af en stap het bed uit. De twee blijven me aanstaren. Ik knipper met mijn ogen naar ze. 'Wat is er? Nog nooit een Vleugel op zien staan?'

Jadalco schudt zijn kop. 'Nee, dat is het niet. Het is alleen... je ziet er... apart uit. Niet slecht of zo. Alleen apart.'

'Misschien zie ik er beter uit als ik een bad heb genomen.'

Reilly wuift me weg. 'Ik pak je boeken wel, en zorg ervoor dat je niet te hard aangepakt wordt door de eerste leerkracht van de dag. Jadalco, ga jij maar alvast naar je eigen les.'

Ik duik het bad in. En blij dat ik nog even snel mezelf kan wassen. Het valt me op dat mijn schubben omhoog staan, en wit zijn. Ik strijk ze allemaal weer recht, en stap weer uit het bad. Het bad stoomt nog steeds. Dan ga ik naar de huiskamer. Ik werk snel een paar stukken vlees naar binnen, en giet het weg met een glas appelsap. En dan zie ik waarom Jadalco die opmerking maakte. Mijn hoorns zijn iets groter dan eerst, en ik heb een soort vinnen onder mijn hoorns zitten. De reflectie in het bord is niet erg duidelijk, maar ik weet nu genoeg. 'Fijn. Ook nog eens vinnen. Moet ik ook nog eens leren communiceren met die dingen. Ik ga zo geen tijd meer overhouden voor mijn examens. Wat we krijgen toch examens?'

'Alleen praktijkexamens. Theorie is niet belangrijk. Maar ik zal wel een overleg met de rest starten over de mogelijkheid van een soepelere normering voor jou. We kunnen moeilijk jouw zwaar afrekenen op fouten als je de tijd niet krijgt om te leren. Maar goed, we moeten naar je lessen. Hier zijn jouw boeken.'

Ze geeft twee dikke boeken aan me. Zelfverdediging en Aanvalstechnieken en Luchtgevechten: de basis en het geavanceerde, tweede druk. Twee vechtvakken. Dit gaat leuk worden. Reilly sluit de deur weer af en gooit de sleutel naar mij. Ik bind de sleutels aan mijn arm met een stuk touw, en volg Reilly naar buiten. Gelukkig is de rest nog niet begonnen. Een van de ervaren Vleugels staat al te wachten. 'Hoofdvleugel, kan je alsjeblieft de volgende keer iets sneller komen?'

Ze kijkt hem eigenwijs aan. 'Je weet dat dit mijn eiland is, en dat ik mag doen wat ik wil, Karel? Ik ben gisteren de hele avond bezig geweest met Keana om een verklaring te vinden voor haar aparte krachten en lichaamseigenschappen. Dus als je nu even ophoudt met zeuren tegen mij en begint met je les dan kan je het ook afmaken.'

Karel schiet een boze blik naar Reilly, maar zegt verder niks meer. Hij wijst op een stapel leren riemen met schedes eraan. 'Pak daar een riem van en doe het om. Pak daarna een zwaard uit het rek, en ga terug naar de rest.'

Onder de boze blikken van de andere Vleugels pak ik mijn spullen en doe ik de riem om. De riem die ik pak heeft ook een schouderband eraan zitten, waardoor ik de zwaardriem ook tijdens het vliegen kan dragen. Ik pak ook het grootste zwaard uit het rek, hoewel het een beetje uit in de schede steekt. Dan begint hij de les. 'Zoek allemaal een partner uit en ga duelleren. En vlug een beetje.'

Ik kies een van de andere meiden uit en ga in een houding staan waarbij ik mijn zwaard snel kan trekken. Mijn tegenstander trekt haar zwaard en gaat wijdbeens staan, beide handen om het handvat. Ze is de eerste die aanvalt. Ik laat mijn lichaam uit zichzelf bewegen, en stap uit de baan van het zwaard. Ze draait om en valt me weer aan. Zonder mijn zwaard te trekken ontwijk ik aanval na aanval. Mijn tegenstander wordt bozer met de gemiste aanval. Uiteindelijk weet ze een snede te maken op mijn hand. Als eerste komt de schok dat ik geraakt ben. En die wordt opgevolgd door woede. Ik laat ongecontroleerd een grom ontsnappen. Ik trek mijn zwaard en ga vol in de aanval. Minutenlang klinkt het geknal van staal op staal. Pas als mijn tegenstander op de grond ligt met haar handen omhoogkom ik weer tot mezelf. Hijgend ga ik op mijn zwaard leunen. Reilly wenkt me dat ik mee moet lopen. Al steunend op mijn zwaard volg ik haar.