Capítulo 37 (T.L): Reflexión.
Lu bu estaba confundido, estos últimos días había estado enfadado con Thor.
Pero el mismo sabía que tendría que hablar con el tarde o temprano.
Por eso se la pasaba todo el rato con Liebre Roja en el establo.
Pensando en como hablar con el dios... aunque el problema era que ambos eran de pocas palabras.
Usualmente una mirada era suficiente para saber lo que pensaba ese idiota pelirrojo.
No había forma de no entenderse... sin embargo el día que pelearon.
Estaba dispuesto a hacer algo que nunca pasó por su mente... amor.
Quería el amor de ese dios, aunque fuera fugaz y nada duradero.
Aunque fuera un juego, quería hacerlo.
Porque antes tuvo una platica con su padre, que le hizo entender porque el dios actuó de esa manera.
*Un par de días antes*
Se podía apreciar a cierto chino caminando furioso por los pasillos de asgard.
Con una mirada de pocos amigos y cero ganas de hablar.
Se sentía humillado y muy enfadado.
Había aceptado estar con ese dios y este le "castiga".
¿PORQUÉ DEBERIA CASTIGARLE?
El solo quería un caballo nuevo para que este acompañará a Liebre Roja.
No lo entendía.
"Me estoy muriendo de celos pequeño bastardo".
Esa frase siempre estaba rondando su cabeza, desde aquella pelea.
-Necesito que alguien me explique.-Murmuró solo para terminar frente a la puerta de la habitación de su padre.
Lu Shang decidió tomar unas pequeñas vacaciones con Lu bu, hasta ahora no había tenido verdadero tiempo de hablar con el.
-¿Sucede algo Housen?-Pregunto Lu Shang que estaba detrás de el, al parecer había salido y no estaba en su habitación.
Pero se le hizo raro ver a su hijo tanto tiempo frente a su puerta, por instinto se preocupo... más por la cara de molestia que tenía.
-Necesito hablar de algo importante...-Dijo de manera algo sería Lu bu, viendo que su padre solo se preocupó más.
Lu bu, nunca pide ayuda... a menos de que sea algo que el no domine bien.
-Vamos, entremos y me cuentas que pasa.-Decía un poco más calmado Lu Shang mientras abría la puerta de su habitación, invitando a Lu bu a pasar.
Después de algunos minutos de incomodidad, al final Lu bu se digno a hablar.
-Algo le pasa a thor... y no entiendo que es... además...-Decía de manera algo tosca, desviando un poco la mirada.
-Vamos a ver, cuenta desde el principio todo y te daré un gran consejo, después de todo soy tu padre y lo comprenderé rápido.-Decía Lu Shang de manera amable mientras miraba como Housen solo Suspiraba con pesadez.
Lu bu explicó a su manera, haciendo que Lu Shang pensara algunas cosas antes de hablar.
"Housen esta enamorado, su amor es correspondido, ambos tienen una gran tensión sexual y no saben expresarse, Thor estaba celoso porque pensaba que el caballo era un hombre."
El problema era... como se lo Explicaba a Housen para que no se confundiera más.
Y como ustedes verán, Lu Shang estuvo 3 horas explicándole a Lu bu porque el dios actuó así.
-Fue por el caballo y sus celos...-Decía algo deprimido lu bu, ahora con un aura depresiva sobre el, con la mirada al suelo.
-NO ES TAN MALO-Intentaba animar Lu Shang, abrazando a su hijo.
-No debí hacer eso...
-Solo fue un malentendido, si hablan tal vez solucionen las cosas.-Aconsejaba Lu Shang mientras daba leves palmadas en la espalda de Housen.
-Me costo hablar contigo, ahora imagínate habar con el.
-Antes de rendirte, inténtalo.
-...
*Regresando a la actualidad*
Ahora Lu bu, solo miraba fijamente a Liebre Roja, necesitaba buscar a Thor.
Sin embargo según tenía entendido este iba a tener una cena con Thrud y Raiden.
Así que tendría que esperar a que regresara.
Por mucho que deseara ir directo a con el.
-No es como si fuera a caer del cielo...- Decía sarcástico Lu bu pero Antes de seguir hablando se vio caer algo al otro lado del establo, creando un gran estruendo.
-Pero que mierda!-Lu bu solo se acerco porque pensó que era una persona... hasta que vio una melena roja entre los escombros y segundos después un martillo cayó cerca de donde estaba esa melena, causando más desastre.
Gracias a eso la mayoría de animales salieron huyendo del lugar.
-Es un idiota...-Decía algo preocupado Lu bu mientras quitaba los escombros donde había caído el dios.
-Estoy bien...-Murmuraba Thor con la mirada algo perdida.
-¿Qué paso?-Pregunto rápidamente Lu bu mientras ayudaba a sentarse a Thor y se sentaba junto a él.
-No lo se... pero te han dicho que eres muy Varonil y hermoso al mismo tiempo.-Thor empezó a coquetear una vez vio mejor a Lu bu.
Lu bu solo miraba con extrañez a Thor, este no era el dios que conocía... este actuaba raro.
-Lo que voy a decir, te la dedico de todo corazón.-Decía Thor emocionado mientras recostaba su cabeza sobre el hombro de Lu bu.
-Falt a bheir air falbh Berenice gun eagal,
Beul a' taisbeanadh ròsan, làn neamhnaidean, Teanga a phuinnseanaicheas mìle cridhe,
Dà bhroilleach, far am biodh an ruby alabaster a 'dealbhadh.
Muineal a's fearr na h-eala anns gach ni,
Dà ghruaidh, far am bi mòrachd Fhlòraidh a' sruthadh,
Sùil a leagas daoine sìos, a ghairmeas dealanaich,
Dà ghàirdean chuir iad an gnìomh an leòmhann.
A chridhe, às nach eil ach mo mhilleadh a 'tighinn,
Guth cho neamhaidh 's gu 'n binn mo dhiteadh,
Dà làimh, a chuir iad thugam gu fhògarrach,
Agus le puinnsean milis tha an aon anam timcheall
Sgeadachadh, mar sin tha e coltach, ann am Pàrras a chruthaich,
De gach innleachd agus saorsa thug e air falbh mi.
Al parecer Thor estaba recitando algún poema, para su desgracia Lu bu no entendía nada de lo que este decía.
(Autora: Esta es la traducción... Un cabello que temerario a Berenice esquiva,
Una boca que exhibe rosas, plena de perlas,
Una lengua que emponzoña mil corazones,
Dos senos, donde el rubí alabastro tramaría.
Un cuello que en todo aventaja al cisne,
Dos mejillas, donde la majestad de Flora se agita,
Una mirada que derriba hombres, que convoca rayos,
Dos brazos, cuya fuerza al león han ejecutado.
Un corazón, del cuál no brota más que mi ruina,
Una voz, tan celestial que mi condena sentencia,
Dos manos, cuyo rencor al destierro me envían,
Y con dulce veneno la misma alma envuelve
Un adorno, así parece, en Paraíso creado,
De todo ingenio y libertad me ha privado.)
(Autora: Este poema es de Beschreibung vollkommener Schönheit, Christian Hoffmann von Hofmannswaldau (1617-1679).
-La verdad, no entendí nada de lo que dijiste pero estoy seguro de que fue hermoso.-Decía Lu bu tranquilo mientras tomaba la mano de Thor.
-Sabes que es mas hermoso... tu rostro.-Seguía coqueteando mientras se recostaba más sobre Lu bu.
Por otra parte Lu bu empezó a ponerse nervioso y al mismo tiempo le estaban gustando las palabras de Thor.
Pero aún así, sabía que el posiblemente no estaba en sus 5 sentidos.
-Perdón por ser un idiota.-Decía Thor mientras tomaba con ambas manos el rostro de Lu bu.
-Dios... si que estas muy borracho o te dieron una buena dosis de Cannabis.-Decía Lu bu avergonzado, pero este fue rápidamente abrazado por Thor.
-Aun si no estoy totalmente consciente, aun así puedo decirte con certeza que te amo.-Decía aún más animada abrazando con fuerza a Lu bu.
-Idiota...-Lu bu simplemente desvió la mirada.
-Pero soy tu idiota, un idiota que te ama mucho, mi hermoso general volador.-Decía cariñosamente Thor mientras besaba a Lu bu.
Lu bu por el momento internamente se encontraba en conflicto.
Por una parte, le gustó que le abalara bonito y al mismo tiempo se sintió vergüenza por tanta honestidad por parte del dios.
-Te perdono si dejas de hablar así, me estas asustando idiota.-Decía rápidamente Lu bu mientras se separaba de Thor después de ese beso.
Pero en vez de una afirmación, empezó a llover besos por parte de Thor.
(Lectoras: ¿+18? Autora: Mmm... tal vez después.)
-Este tipo.-Decía medio molesto Lu bu, pero no rechazo el afecto de su dios.
Rápidamente las manos del dios pasaban por todo el cuerpo Lu bu.
El nunca pensó experimentar el deseo carnal pero ahora se encontraba frente a una bestia sexual que no planeaba dejarle escapar.
El deseo era lo que estaba motivando a Lu bu a no ceder a su sentidos de escapar, el Dios le dobla el tamaño y estaba medio asustado por el asunto, pese a que no le temía a la muerte y nada por el estilo.
Le asustaba tener intimidad con ese dios.
Pero esas caricias estaban poniendo en una situación difícil al general.
Pero todo empezaba a ponerse intenso al ver como besaba su cuello e incluso le mordía, causando espasmos en el.
-Eres tan...-Murmuraba Lu bu.
Pero tuvieron que parar acto al escuchar los gritos de alguien...
-PERO QUE ASCO, SOLO VENIA A VER A MI HIJO Y LOS ENCUECNTRO ASI.-Grito Loki asqueado mientras intentaba desviar la mirada.
-Loki.-Hablo Thor de manera seca.
-¿Si?
-Corre.-Menciono Thor mientras se ponía de pie y tomaba su martillo.
-¡Mierda!-Grito Loki antes de salir corriendo con un dios detrás de él.
Por otra parte Lu bu se quedó sentado en el suelo procesando lo que había pasado.
Aunque agradecía a ese idiota por ayudarle, ya que no se sentía del todo preparado para estar con Thor.
Por lo menos cuando este estuviera en sus sentidos.
-VUELVE AQUÍ, BASURA!-Gritaba Thor furioso, lanzando martillazos y rayos al pobre loki, el cual no hacía más que esquivar y seguir corriendo.
-¡AYUDA!-Gritaba Loki nervioso, hasta que sintió que una manos lo arrastraban a una habitación y vio pasar de largo a Thor.
Loki por otra parte pensaba quien era el que le había salvado... fue Rasputín.
-Largo.-Decía Loki molesto al ver de nuevo su cara.
-De nada.-Decía Rasputín mientras sonreía ampliamente.
Loki por otra parte solo se limito a salir de la habitación y no voltear de nuevo gracias donde estaba el ruso.
-Ya me perdonarás.-Decía Rasputín con algo de burla, jugando con un arma que le había robado a loki cuando le arrastro a la habitación.
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top