Kinabukasan maagang nagising ang nanay nilang si Helen para ihanda ang mga kailangang gamit na dadalhin. Sunod na nagising ay si Ashleigh nadatnan niya ang kaniyang ina na abala sa paghahanda ng gamit.

"Ma, saan ang punta n'yo, bakit ang dami ninyong maleta?" tanong ni Ashleigh sa kaniyang ina. Tumingin ito sa kaniya at ngumiti.

"Tayong tatlo ng kapatid mo ang aalis." sagot naman ng kaniyang ina.

"Saan?" nagtatakang tanong ni Ashleigh pero tanging ngiti lang ang kaniyang natanggap na sagot mula sa kaniyang ina.

"Gising na pala itong si Miguel, Ashleigh paliguan mo nga iyang kapatid mo, may nakahanda ng maaligamgam na tubig doon sa banyo." utos ng kaniyang ina sa kaniya.

"Bunso, alam mo ba kung saan tayo pupunta ngayon?" tanong ni Ashleigh sa kaniyang kapatid na si Miguel.

"Oohaha!" tanging sagot ni Miguel sa kaniya.

Nang nakahanda na ang lahat ay nasa labas na ang kanilang mga maleta at iba pang gamit na dadalhin.

"Hihintayin na lang natin 'yung magsusundo sa atin dito." sabay sabi ng kaniyang ina habang nakatingin sa kalsada.

Maya't-maya pa'y may dumating na puting van at bumukas ang bintana rito.

"Tara na anak, isakay na natin ito sa van para makaalis na tayo." sumunod naman si Ashleigh.

Habang nasa byahe sila hindi maiwasang magtanong ulit si Ashleigh sa kaniyang ina.

"Ma, saan ba talaga tayo pupunta? Hindi mo naman sinasabi sa akin. Para na akong mababaliw dito kakaisip kung saan talaga tayo pupunta." reklamo ni Ashleigh sa kaniyang ina.

Huminto ang sinasakyan nilang van sa NAIA Terminal 2.

"Ma, anong gagawin natin dito sa airport? Bakit nandito tayo?" tanong niya pero hindi siya sinagot ng kaniyang ina.

Nang maibaba na ang lahat nilang gamit ay agad silang sinalubong ng isang lalaking matangkad at gwapo.

"Auntie, heto na po 'yung plane ticket ninyong tatlo." tinanggap ni Helen ang plane ticket nilang tatlo at ngumiti sa binata. Umalis agad ang binata pinagmasdan ng mabuti ni Ashleigh ang binatang naglalakad paalis.

"Ma, sino 'yon?" hindi pa rin siya sinagot ng kaniyang ina.

Amidst the hustle and bustle of the airport terminal, Ashleigh and her family disembarked from their flight, their hearts filled with anticipation and a hint of trepidation. Today they were going to the Little Hong Kong of the South Pagadian City. Nasa loob na sila ng eroplano at nasa tourist class sila.

"Ma, ang mahal ng ticket nito. Magtatampo na talaga ako sa'yo niyan, Ma." malungkot na sabi ni Ashleigh pero tinawanan lang siya ng kaniyang ina.

"Tumahimik ka na nga d'yan anak. Isang oras at kalahati tayong nasa himpapawid kaya matulog ka muna d'yan." suway ng kaniyang ina at napabuntong hininga na lang ito dahil wala siyang magagawa.

Nagising si Ashleigh at ang kaniyang ina dahil sa ingay ni Miguel, napapalakpak ito sa tanawin ng Pagadian City, nasa window seat kasi si Miguel kaya ganoon na lamang ang kaniyang reaksyon ng makita ang magandang tanawin.

"Cabin crew prepare for landing." hudyat ng piloto.

Miguel's eyes widened in awe as he looked around. He had never been to Pagadian before, and he couldn't wait to explore its wonders. Stepping out of the plane, they were greeted by the warm embrace of Pagadian's tropical climate. Ashleigh breathed in the fresh air, savoring the sweet scent of ilang-ilang flowers that permeated the air. Miguel's eyes sparkled as he looked around in amazement.

Lumabas sila ng arrival area dala-dala ang kanilang mga maleta. May kumaway na lalaki sa kanila. Lumapit ito para kunin ang dala nilang luggage at ilagay sa likod ng Ford Ranger Raptor na kulay itim.

"Ma, una van ang nagsundo sa atin papuntang airport tapos ngayon naman itong napakagandang ford ranger raptor? Sino ba kasi ang ipinunta natin dito?" ilang beses na itong tanong ni Ashleigh pero hindi pa rin siya sinagot ng kaniyang ina.

"It's so beautiful here!" Miguel exclaimed. Habang binabaybay ang kalsada dahil may nadadaanan silang mga palay.

Helen smiled. "Oo, naman anak. Maganda talaga ang lugar na ito," she said. "Welcome home." napalingon si Ashleigh sa kaniyang ina.

Nagtagpo ang kanilang mga mata at nginitian lang ni Helen ang kaniyang anak na si Ashleigh.

As they drove through the city and made their way to their house which was nearby in the plaza luz. Ashleigh and Miguel couldn't help but notice the vibrant colors and friendly faces that surrounded them. Everywhere they looked, people were smiling and waving.

Finally, they arrived at their beautiful house, a quaint bungalow two storey house nestled in a quiet neighborhood. Helen unlocked the door and they stepped inside the house.

"Wow! Ang ganda naman ng bahay na ito, Ma at ang bago ng mga gamit." nanlaki ang kaniyang mata ng makita ang buong silid ng bahay.

"Ilagay n'yo na ang mga gamit na 'yan kanya-kanyang kuwarto ninyong dalawa, dahil magluluto ako ng tanghalian natin." utos ng kaniyang ina, agad namang kumilos si Ashleigh.

Ashleigh and Miguel ran through the house, exploring each room with wide-eyed wonder. They couldn't believe that they have this kind of beautiful house. As they settled in, Helen in the kitchen couldn't help but feel a sense of happiness and contentment. She had always yearned to return to Pagadian with her children, and now her dream had finally come true. Because someone help her.

"Mga anak hali na kayo rito at kumain na tayo." tawag niya sa dalawa niyang anak.

Pagdating sila sa dining area ay agad silang umupo. Tiningnan ni Ashleigh ang kaniyang ina.

"Anak, sasabihin ko na...dito ako pinanganak sa Pagadian City at dito rin ako lumaki. At kung itatanong mo kung paano napunta sa maynila ay nakikipagsapalaran ako roon para magtrabaho hanggang sa nakilala ko ang inyong ama." kinakabahan si Helen habang inamin niya ito sa kaniyang anak.

Hindi makapaniwala si Ashleigh sa kaniyang nalalaman. "Kaninong bahay ito, Ma?" tanong ni Ashleigh sa kaniyang ina.

"Yan ang hindi ko dapat sasabihin sa'yo anak, siguro sa tamang panahon malalaman mo rin." ani ng kaniyang ina at sumubo ng pagkain.

"Sinu-sino 'yung mga sumundo sa atin?" muling tanong ni Ashleigh.

"Kumain ka nalang d'yan para pagkatapos ay makapagpahinga na kayong dalawa, dahil may pupuntahan tayo mamayang hapon." sabi ni Helen at tumayo na ito.

Nang sumapit na ang hapon ay sabay silang namamayal sa syudad ng Pagadian. They visited the city's bustling market, where Miguel marveled at the array of exotic fruits and vegetables. They strolled along the scenic boulevard, where Ashleigh and Helen shared stories and laughter. And they visited the Rotonda were they eat street foods. Namasyal din sila sa plazaluz nagpapalipas ng oras dahil may dancing fountain kapag sumapit na ang alas sais ng gabi.

As the days turned into weeks, Ashleigh and Miguel began to feel an unbreakable bond with their new home. They embraced the city's rich history and traditions, and they were proud to call Pagadian their home.

Helen's dream had come full circle. Her children had finally come to appreciate and love the city where she had grown up. Pagadian had become their own special place, a place where they could belong and where their hearts would forever remain.

©iKnowImNewbie