'Hey Jazzy! Rustig, waarom begin je nou te huilen?' hoor ik Ashton vragen en mijn ademhaling gaat gejaagd. Ik voel hoe ik tegen iemand word aangedrukt en zachtjes huil ik verder.

'Sssst! Stil maar meisie van me.' hoor ik Ashton sussen. Ik druk mijn gezicht in zijn t-shirt, die ik nat huil. De slaap overvalt me direct en binnen een paar tellen ben ik vertrokken.

*Droom*

Ik word wakker in een donkere kamer en ik probeer op te staan. Wat is er gebeurd? Ik kan me er niks meer van herinneren en ik voel hoe ik nat en bezweet ben.

Voorzichtig draai ik me op mijn rug en ga recht opzitten. Er schiet een pijnscheut door mijn buik en een misselijke vlaag overspoeld mij. Ik begin heftig te slikken, om de inhoud binnen te houden.

Opeens komt er een man de kamer binnen stappen en kijkt me wantrouwend aan. Zijn blik maakt me bang en ik kruip naar een hoekje van het bed, waar ik op lig.

'Zozo, je bent wakker!' hoor ik de man met een lage stem zeggen. Ik begin te trillen en de man stapt dichter naar het bed toe.

'Wie- wie be- bent u?' vraag ik bang aan hem.

'Denk je dat ik dat ga zeggen?' vraagt hij gemeen, met een enge grijns. Ik slik en schud wild met mijn hoofd.

Als hij eenmaal bij het bed staat, begint hij zich uit te kleden. Wat gebeurd er allemaal? Ik begin te schreeuwen, maar hij drukt zijn hand op mijn mond.

'We gaan een leuk spelletje spelen, schat!' zegt de man en het angstzweet breekt me uit.

*Einde droom*

'Jazz, rustig! Jongens, we moeten met haar naar het ziekenhui-'

'Jongens, rustig! Ik was alleen overstuur.' zeg ik, terwijl ik mijn ogen open.

'Wil je me de volgende keer niet zo laten schrikken, Jazzlyn?' vraagt Ashton bezorgd aan me. Ik knik en leg mijn hoofd op zijn borst.

'Olivia, wil je nog wel blijven?' vraag ik zachtjes aan haar.

'Wat! Ik wil hier blijven!' zegt ze geschrokken en ik grinnik.

'Wij willen dat ze weggaat! Ze probeert Ashton te verleiden!' zeggen de andere jongens, terwijl Ashton zijn mond gesloten houdt. Watte heck!

'Maar dan moet ze niet direct weggestuurd worden.' zeg ik boos tegen hun en ik stap van Ashtons zijn schoot af. Ik loop naar Olivia toe en pak haar bij de hand beet. Dan trek ik haar overeind en ik sleur haar mee naar mijn kamer toe.

O O O

'Je mag van mij wel spelen op mijn piano, maar als je maar niet te hard speel.' zeg ik en haar ogen beginnen te stralen.

'Awh, dankje!' zegt ze blij en knuffelt me even. Ik grinnik en zie hoe ze achter de piano kruipt.

'Welk liedje ga je spelen?' vraag ik nieuwsgierig aan haar.

'Breng me naar het water van Marco Borsato' zegt ze en mijn ogen beginnen te stralen.

'Omg! Dat is een mooi lied!!!' zeg ik enthousiast en ze begint te spelen.

Hier kan je kiezen wat je zelf fijn vindt:

[Er zou hier een GIF of video moeten zijn. Update nu de app om dit te kunnen bekijken.]

In de vroegte van de morgen
Sprak je zachtjes mijn naam
En ik wist dat je me zeggen zou
Dat het tijd was om te gaan
Je zei schat maak je geen zorgen
Ik zal altijd bij je zijn
En ik wist dat je de waarheid sprak
Door hoe je keek naar mij
Toen je zei, toen je zei

Ik ben klaar om op reis te gaan
Aan de andere kant te staan
Voorbij de grens ik sluit mijn ogen
Voor alles wat er komen gaat
'T is laat
Ik ben klaar om op reis te gaan
Ik heb alles wel gedaan
Pak mijn hand en voel het stromen
De liefde die ik bij me draag
Ik vraag je
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
En leg me neer

It was early in the evening
She gave all that she could give
And I felt her leaving me
But I learned how to live

When she said
When she said

I'm ready to close my eyes
Steady and hold tight
I'm gonna be crossing over
To heaven and the great devine, and I

Ben klaar om op reis te gaan
Ik heb alles wel gedaan
Pak mijn hand en voel het stromen
De liefde die ik bij me draag
Ik vraag je
Breng me naar het water
Breng me naar het meer
En leg me neer
Lay me down

Ik ben klaar om op reis te gaan
Aan de andere kant te staan
Voorbij de grens ik sluit mijn ogen
Voor alles wat er komen gaat
'T is laat
I'm ready to close my eyes
They're heavy and so wide
I can feel it pull me under
Steady as the rising tide

Take me to the water
By the road that leads you down
Take me to the water
Scatter me around

Breng me naar het water
(Take me to the water)
Breng me naar het meer
Breng me naar het water
(Take me to the water)
Voor de allerlaatste keer

Breng me naar het water
(Take me to the water)
Breng me naar het meer
And lay me down
En leg me neer

Ze eindigt het liedje en opeens horen we mensen klappen achter ons. Van schrik draaien we ons om en zien de jongens staan.

'O hoi jongens.' glimlach ik lief.

'Hoi! Kom je koken?' vraagt Ashton en ik kijk geschrokken op. Is het al zo laat!

Ik kijk op mijn telefoon en zie dat het al 17:00uur is. Yes, tijd om kipkersentaart te maken! Meteen pak ik Olivia bij haar arm beet en sleur haar mee naar beneden.

'Oke, we beginnen met de kip snijden!' begin ik en ze begint er meteen mee.

O O O

'Jongens, komen jullie mee helpen de tafel dekken?!' gil ik vragend naar de woonkamer, terwijl ik de kipkersentaart in de oven doe.

'Ja!' hoor ik de jongens zeggen.

Binnen no-time staan ze bij ons in de keuken en beginnen de tafel te dekken. Ik kijk naar de oven en zie dat die nog 20 minuten in de oven moeten. Phoe!! Die moet nog lang in de oven.

'Jazz, wat sta je te dagdromen?' vraagt Ashton die ineens achter mij is gaan staan.

'O gewoon! Ik dacht even aan het eten.' grinnik ik en Ashton trekt me in een knuffel als hij mijn tranen ziet.

'Wat is er nou echt?' vraagt hij bezorgd.

'Ik mis mijn ouders nog steeds!' snik ik en hij wrijft met zijn hand over mijn rug. 'Ik wou dat ze nog leefde!'

Het is stil tussen ons en we staan nog zo'n tijdje. Terwijl de andere de tafel aan het opdekken zijn, kijken wij toe.

'Zeg komen jullie ook helpen?' vragen ze ineens.

'Ik sta te wachten op de oven. Pak trouwens wel diepe borden.' zeg ik tegen hun en ze zuchten.

'Pak ze zelf dan!' zeurt Luke en ik pak maar de diepe borden. Ik zet ze op tafel en dan piept de oven eindelijk. Meteen ren ik naar de oven toe en haal de kipkersentaart er snel uit.

'Iedereen, ga zitten!' zeg ik en met de schaal kipkersentaart in de handen loop ik naar de tafel toe.

O O O

'Heerlijk je hebt lekker gekookt Jazz!' zeggen de jongens en via mijn ooghoek zie ik hoe Olivia beteuterd kijkt.

'Jongens, Olivia heeft mee geholpen!' zeg ik en ze vrolijkt al wat op.

Triiiing!!!

'Dat zal mijn stiefvader wel zijn!' hoor ik Olivia ineens zeggen. Ze springt op en rent de keuken uit.

'Jongens, ik ga van tafel. Ik ga Olivia uitlaten.' zeg ik snel en ren ook de keuken uit, naar de gang toe.

'Hoi pap, ja ik ga mee.' hoor ik Olivia tegen haar stiefvader zeggen.

'Olivia, wacht even!' gil ik nog en trek haar in een knuffel. Ik laat haar niet zomaar vertrekken zonder gedag te zeggen!

O O O

'Jazz, ik zie jou als een van de beste vriendin die ik ooit heb ontmoet!' zegt ze en er rollen tranen over mijn wangen.

'Awh, dankje! Jij bent mijn aller eerste vriendin die ik ooit heb ontmoet.' zeg ik en we laten elkaar los.

'Gaan we?' vraagt haar stiefvader aan haar.

'Ja, ik kom er aan.' zegt ze en we geven elkaar een kortere knuffel. Dan loopt ze achter haar stiefvader aan, naar de auto. Ik zwaai haar uit en zodra ze niet meer inzicht zijn, sluit ik snel weer de deur.

5 jaar later...

Samen met vriend Kai zit ik op de bank naar de tv te kijken. Het is zo'n 3 jaar geleden toen ik Kai ontmoette in een restaurantje. De jongens vonden het enorm geweldig dat ik een vriendje heb, maar niet lang daarna begonnen ze hem te haten.

Nu zo'n 2 jaar later heb ik niks meer van de jongens vernomen. Ik heb geen contact meer met hun en als ik naar hun app of bel reageren ze niet terug.

'Hey Jazz, waar denk je aan schat?' vraagt Kai ineens aan me.

'Owh, ik dacht aan de jongens. Denk je dat ze me nog zullen herkennen? Zullen ze boos op mij zijn?' vraag ik aan hem en via mijn ooghoek zie ik dat hij zijn schouders ophaalt.

Ik zucht en leun met mijn hoofd op zijn schouder. Hij is zo lief, daar kan je niet boos op worden!

Opeens gaat mijn telefoon af en verbaasd kijk ik wie mij belt om dit tijdstip. Ik kijk op mijn telefoon en zie dat Ashton me belt. Heel even slik ik, hoe gaat hij reageren?

A= Ashton J= Jazzlyn

J: Met Jazzlyn Rijkers, waarmee kan ik u helpen?

A: JAZZLYN!!! Waar ben je? Kan ik je bezoeken? Waar woon je nu?

J: Pardon, met wie spreek ik?

A: Wat! je kent me niet meer?

J: Whaha, tuurlijk wel!

A: Gelukkig maar, hoe gaat het nou eigenlijk met jou?

J: Met mij gaat het allemaal goed. Ik ben nog steeds met Kai.

Dan hoor ik dat hij op hangt en ik staar voor me uit. Waarom hangt hij nou op? Hing hij nou op, omdat ik Kai zei?

Ik spring op en ren naar de gang. Snel trek ik mijn schoenen aan en daarna mijn jas.

'Jazz, waar ga je naartoe?' hoor ik Kai geschrokken achter me vragen.

'Ik ga naar de jongens, tot zo lief! Het is beter als je hier blijft.' zeg ik tegen hem en geef hem een kus op zijn wang, waarna hij me verwarrend aankijkt. Hij is totaal in verwarring!

Dan loop ik de deur uit en ren snel op mijn gympen naar de auto. Ik open de auto en stap snel in. Snel rij ik weg, richting het huis van de jongens. Het is nu alles of niets!

O O O

Ik kom aan bij het huis en rij de oprijlaan op. Snel zet ik de auto naast een zwarte auto. Dat is de auto van Ashton! Ze zijn dus weer terug in Nederland.

Vlug stap ik uit en ren naar de deur toe. Ik bel aan en moet een poosje wachten totdat iemand de deur open doet.

'Goedenavond mevrouw, waarmee kan ik u helpen?' vraagt Michael, die me kennelijk niet meer herkent. Dat snap ik best, maar zo veel ben ik nou toch ook niet veranderd? Ik bedoel ik heb alleen mijn haar geblondeerd.

'Hoi Michael, ik ben op zoek naar Calum, Luke en Ashton.' zeg ik grijnzend, in de hoop dat hij me herkent.

'Die zijn momenteel niet thuis. U kunt later terug komen.' zegt Michael en ik zucht.

'Herken je me nou echt niet meer?'

'Moet ik u kennen dan?' vraagt Michael verbaasd en ik zucht.

'Ja, ik ben Jazzlyn!' gil ik, maar het dringt niet bij hem door.

'Ik ken geen Jazzlyn.' zegt hij verwarrend.

'Ga opzij! Laat me toch binnen. Ik ben Jazzlyn, dat ene meisje die hier kwam om aan haar vertrouwen in de mensen te werken. En kijk dit ben ik geworden!' vertel ik aan hem en er lijkt nu een lampje boven zijn hoofd te branden. Volgens mij weet hij het nu wel weer!

'Jazzy!' gilt hij dan vrolijk en binnen no-time staan de andere jongens ook in de gang.

'JAZZLYN!' schreeuwen ze in koor en vliegen met z'n allen om mijn nek. Ik verlies mijn evenwicht en val op de grond, met de jongens boven op me.

'Jongens, ik heb zo veel vragen. Mag ik die alsjeblieft aan jullie stellen?' vraag ik aan hun.

'Tuurlijk!' zeggen ze in koor en gaan van me af, waarna ze overeind staan. Ashton helpt me nog overeind en met z'n allen lopen we de woonkamer in.

Ik laat me op de bank ploffen en meteen kijken ze me nieuwsgierig aan. Goed daar ga ik!

'Jongens, wat hebben jullie tegen mijn vriend Kai?' begin ik. Ik wil zo graag weten wat ze tegen hem hebben!

'Niks, maar we mochten hem in het begin niet.' zeggen ze in koor. Ik kijk hun nog steeds vragend aan. 'Goed, wij vinden jou ook leuk!'

'Wat! Maar ik ben zo veel jaren jonger dan jullie!' zeg ik verontwaardigt. Het liefst zou ik nu al vertrekken, maar ik blijf zitten en hou me in.

'Zijn jullie boos op mij?' vraag ik en kijk naar beneden.

'In het begin wel even, maar daarna hebben we jou uit ons hoofd gezet. Omdat jij je eigen leven eindelijk in de hand had. Je hebt de vertrouwen in de mensen weer terug.' vertelt Luke.

'Ashton, waarom hing je trouwens op toen ik Kai zei?' vraag ik dan aan Ashton.

'Ik euhm... ik wou niet meer naar je luisteren, omdat je ineens over jou en Kai begon.' zegt Ashton en ik zie een traan over zijn wang rollen. Dat is voor het eerst, in al die jaren heb ik hem nooit zien huilen en dan nu gaat hij huilen!

'Awh, kom hier!' zeg ik en sla mijn armen om hem heen.

'Hey Mikey, wie is zij?' hoor ik ineens een vrouwenstem aan Michael vragen.

Ik laat Ashton los en zie een knappe vrouw staan in de woonkamer. Waar komt zij ineens vandaan?

'Crystal, dat is Jazzlyn. Vroeger moesten-'

'Ik wil haar hier niet meer zien! Op donderen!' gilt ze tegen me. Ik schrik van haar reactie en wil weg rennen, maar Ashton houdt me tegen en drukt me tegen zich aan.

Nu pas merk ik op dat er tranen over mijn wangen rollen. Ashton wrijft met zijn hand over mijn rug en fluistert lieve woordjes in mijn oor. Oke, dit moet Ashton echt aan Kai leren! Het enige wat Kai in zo'n situatie doet is alleen maar mij tegen zich aan drukken.

'Crystal, rustig! Laat het me uitleggen.' hoor ik Michael tegen haar zeggen. Ik merk op dat de tranen zijn gestopt en ik ga beter zitten. Nu zie ik dat Michael en die Crystal naast elkaar zitten.

'Michael, is zij jou vriendin?' vraag ik vrolijk.

'Ja!' zegt Michael terug tegen me en grijnst van oor tot oor.

'O MY GOD!!! IK BEN ZO BLIJ VOOR JE!!!!' schreeuw ik en iedereen slaat zijn handen voor hun oren.

Ik spring op en ren naar Michael toe. Meteen omhels ik hem en wil meteen me terug trekken, omdat ik even vergeten was dat Crystal me hier niet meer wilt zien. Maar in plaats van dat, houdt Michael me tegen en knuffelt me terug.

'Je bent nog steeds gekke Jazzlyn, van vroeger!' gilt hij in mijn oor en laat me dan los.

'Sorry, ik wist niet dat jij Jazzlyn bent. Michael heeft trouwens veel over je vertelt.' biedt Crystal haar excuses aan mij op.

'Het is al goed!' zeg ik glimlachend en denk even terug aan Kai. Wacht, laatst vroeg hij aan mij of ik met hem wilde trouwen! Maar toen waren de jongens er niet, ik zou het aan hun vragen of het mag!

'Euhm... jongens, nog een laatste vraag. Maar euhm... '

'Stel maar, we zullen nu echt niet boos worden op jou!' zegt Calum met een glimlach. Ik haal diep adem en blaas het uit. Goed, daar ga ik!

'Mag ik met Kai trouwen?' vraag ik en kijk meteen naar de grond. Ik wil hun blikken nu niet zien!

'Euhm... Euhm... Is dat niet een beetje vroeg?' vraagt Michael.

'Nee joh, ik trouwde ook op mijn 21ste!' gilt Crystal vrolijk.

'Vooruit! Dan mag het!' zeggen de jongens in koor. Ik grinnik en omhels hun een voor een. Dan zit de tijd bij de jongens er weer op en ik neem afscheid van hun.

'Doei jongens, tot snel weer! Ik hoop dat ik jullie ook zie op mijn trouwdag!' roep ik naar de jongens.

'En ik hoop dat ik jou bruidsjurk mag uitkiezen!' gilt Crystal.

'Deal! Doei doei!' gil ik en zwaai hun even uit, terwijl ik naar mijn auto loop.

Ik open mijn auto en stap in. Nu weer terug naar mijn eigen huis en mijn vriendje. Ik start de auto en rij rustig achteruit. Nog heel even zwaai ik en rij dan weg.

O O O

Zodra ik thuis aankom loop ik meteen door naar de woonkamer, waar ik Kai slapend voor de tv zie liggen op de bank. Ik grinnik zachtjes en loop naar hem toe.

'Lieverd, ik ben weer thuis.' fluister ik en meteen schiet hij overeind.

'Godzijdank, ik miste jou zo erg!' zegt hij blij en trekt me in een knuffel.

'Kai, ik heb aan de jongens gevraagd of ik met jou mag trouwen.' begin ik meteen en hij laat me los.

'En mag het?' vraagt hij aan me met grote ogen.

'Ja, het mag!' zeg ik hyper en we kussen elkaar.

2 jaar later...

Ik lig wakker in bed en hoor hoe Kai onze dochtertje Tara-Jain troost. Ze is nu zo'n paar maanden oud en de jongens hebben haar al gezien. Helaas moesten ze op tour, dus kunnen ze ons kind niet zien op groeien. Er ontstaat een glimlach op mijn gezicht. Wat zouden mijn ouders trots op me zijn! Ik zou een goeie moeder voor Tara-Jain zijn!

Mijn doel is om mijn dochtertje te beschermen en nooit alleen achter te laten. Door alle dingen die ik vroeger heb doorstaan, laat ik niet bij mijn dochtertje gebeuren. Ik zou altijd voor haar klaar staan! Wat er ook gebeurd, ik ga voor haar door het vuur!

Later als ze oud genoeg is, mag ze mijn dagboek van vroeger lezen. Ik hoop zo een mooi meisje te laten zien, dat het leven hard en pijnlijk is. Maar het is wel de wereld waar we in leven.

EINDE!