'Aaaaah!' hoor ik de jongens ineens schreeuwen en meteen schieten mijn ogen open. Ik ben meteen klaar wakker en zie de jongens een andere kant op kijken. Zachtjes grinnik ik en kijk naar de tv. Op het scherm is te zien hoe iemand met zijn hand vast zit onder een zwaar iets. Geen flauw idee, wat het eigenlijk is!

'Is het zo eng, boys?' vraag ik en probeer zo verbaasd mogelijk te klinken.

'Ja, zet hem op pauze!!!' gillen ze allemaal in koor. Ik grinnik en zet de film op pauze, precies waar een vrouw te zien is. Oeps, goed stukje. Not!

'Whaha, sorry boys! Ik wou mijn lievelings film kijken!' lach ik.

'Jaaa!!! En jij slapen, terwijl wij de film maar kijken!!!' gillen ze tegen me en ik grinnik om hun reactie. Ik sta op en ren zo snel mogelijk naar de wc toe. Uit het niets moet ik heel nodig naar de wc toe.

*Skip het toilet bezoek*

Ik stap de wc uit en hoor hoe het mega stil is in de woonkamer. Zachtjes grinnik ik in mezelf en stil sluip ik de woonkamer in. Ik weet een hele goede grap, om de jongens nog banger te maken. Stil ga ik achter de bank zitten en langzaam leg ik mijn hand op de schouder van Michael. Niemand praat en opeens gilt Michael. Ik voel hoe hij mijn hand vast pakt en weg duwt, maar ik hou me vast aan zijn t-shirt.

'Micheal, wat is er? AAAAAH!!!!' vraagt Ashton, maar gilt dan ook als hij mijn hand ziet.

'Jongens, Jazzy plaagt ons maar.' zegt Luke en ik zucht geïrriteerd. Luke, moet het altijd verpesten voor mij! Ik sta op en loop terug naar mijn plek op de bank. Met een plof ga ik weer tussen Ashton en Michael zitten.

'Ondeugd!!!' zegt Michael tegen me en prikt in mij zij.

'Aaah! MICHAEL! Niet doen!' gil ik tegen hem, maar hij blijft doorgaan met het prikken in mijn zij. Ik begin te lachen en hij prikt steeds sneller in mijn zijen. Natuurlijk val ik om en val boven op Ashtons schoot. Michael komt boven op me zitten en begint me te kietelen. Hierdoor schiet ik in de lach en hij gaat steeds harder kietelen.

'Michael, moet ze dood van het lachen?' vraagt Ashton aan hem.

'Nee, ik wil haar terug pakken van net.' zegt Michael tegen hem en begint me nog harder te kietelen.

'Zou ik mee helpen?' vraagt Ashton en ik hoor hem grinniken.

'Is goed.' zegt Michael tegen hem en Ashton slaat zijn armen over mij heen. Ook hij begint me nu te kietelen en ik begin weer te lachen.

'Michael, kietel jij haar bij haar andere zij?' vraagt Ashton aan hem en niet veel later kietelt ook hij mij.

'G-G-ge-na-de!!!' gil ik en probeer op adem te komen, maar zonder succes.

'J- j- jonge- jongens, h- hou o- o- op !!!' gil ik en probeer me onder de jongens vandaan te wurmen. Meteen trekken ze me terug en beginnen me verder te kietelen.

'Hou op met haar te kietelen, nu wil ik verder de film afkijken!' hoor ik Luke boven me uit gillen. Per direct stoppen ze en ik ga recht op zitten.

'Dankje, Lukkie.' bedank ik hem en ik hoor hem zuchten. Ik grinnik om de bijnaam die ik hem gaf en precies voel ik tegelijkertijd iemand in mijn beide zijen prikken. Snel spring ik op en laat me tussen Calum en Luke neer ploffen. 'Dank jullie wel, Ashton en Michael.'

Ze kijken me niet begrijpend aan en doen alsof ze niks hebben gedaan. Maar ik weet honderd procent zeker dat zij me prikten in mij zijen.

'Hier ben je veilig voor Ashton en Michael.' fluistert Luke in mijn oor en ik leg mijn hoofd op Lukes schouder. Ik zie hoe Ashton op staat en verplaatst mijn glas. O ja, stom mijn drinken staat er natuurlijk nog!

'Ash, geef maar.' zeg ik en haal mijn hoofd van Lukes schouder af. Ashton drukt het glas in mijn handen en ik pak het snel goed beet, voordat het dalijk over de grond ligt. Ik neem een paar slokjes, terwijl de film verder loopt. Nah, slapen gaat nu niet meer!

'Jazz, komen er nog vieze stukken?' vraagt Michael en ik zie hoe hij zijn handen voor zijn ogen slaat.

'Nee, niet meer.' zeg ik, maar diep van binnen weet ik dat er nog heel wat aan zit te komen.

Een uur later...

Ik lig op de grond met alle jongens boven op me. Ja, je hebt heel wat gemist! Tijdens de film had ik een prank uit gehaald, dat mijn hand bloed en zo. Dus tja, de film werd op pauze gezet en de jongens keken me paniekerig aan. Door hun blikken moest ik in de lach schieten, dus toen kwamen ze er achter dat ik iets uithaalde. Daarna waren ze weer verder gaan kijken en toen de film bijna op zijn eind was, zei ik expres dat ik naar de wc moest. Natuurlijk vonden ze dat niet leuk en keken gewoon verder! Toen had ik weer eens een intelligent idee en schreeuwde dat ik eraan ging. Ze waren gewoon verder blijven kijken en ik was naar de woonkamer toe gelopen, waar ik het opnieuw schreeuwde. En tja, sinds dat moment liggen ze boven op me.

'Jongens, ga nou alsjeblieft van me af. Ik krijg bijna geen lucht meer.' zeg ik en voel hoe ze van me af gaan. Ik sta ook recht en meteen kijken ze me allemaal boos aan. Oeps, volgens mij heb ik ze nu boos gemaakt! 'Wat is er?'

'Naar boven Jazzlyn, je mag voor de avond niet meer beneden komen.' zegt Ashton streng en wijst met zijn vinger naar de gang toe. Ik slik en voel de tranen al op komen.

'Nou hoor, mag ik geen lol hebben.' mompel ik nog en loop trillend naar de gang, waar ik de trap op loop. Ik voel hoe iemand me ineens bij mijn hand vast pakt en ik kijk op. Michael is naast me komen lopen en ik kan de tranen niet meer bedwingen. Ze lopen al over mijn wangen voor ik het weet en ik ga halverwege de trap op de traptreden zitten. Ik trek mijn hand terug en sla mijn handen voor mijn ogen.

'Hey, wat is er lieverd?' vraagt Michael die naast me komt zitten. Hij legt een hand op mijn rug en ik laat me tegen hem aan leunen. 'Hey, rustig.'

'Ash, kom even!' hoor ik Michael gillen en even later voel ik nog iemand anders naast me zitten. Ik kijk niet op, omdat ik weet dat het Ashton is.

'Jazzy, wat is er? Waarom ben je zo verdrietig?' vraagt Ashton aan mij. Ik hou me stil en huil verder. Hij weet best wel waarom! Of hij wilt het niet weten. Ik haal mijn handen voor mijn ogen vandaan en ren naar boven toe, naar mijn kamer toe.

Als ik op mijn kamer kom sluit ik snel de deur achter me en pak snel een stoel. Ik plaats de stoel onder de deur klink, zodat de deur niet meer open kan. Snel loop ik naar mijn bed en ga in mijn bed liggen. Ik staar naar het plafond, terwijl de tranen over mijn wangen naar beneden rollen.

'Jazz, ben je oke?' hoor ik de stem van Michael van achter de deur vragen.

'Laat me met rust!!!' gil ik naar de deur toe en draai me op mijn rechter schouder. Ik hoor hoe Michael de deur probeert open te doen.

'Jazz, alsjeblieft! Haal die stoel weg!' gilt Michael, maar ik maak geen aanstalten om de stoel weg te halen. Volgens mij begrijpt hij mij niet helemaal honderd procent!

'Ben je doof, Michael! Laat me met rust!!!' gil ik naar hem en meteen hoor ik dat hij stopt. Ik hoor hij wat mompelt en dan hoor ik hem weg lopen, terwijl de deur nog op een kier staat. Boos pak ik een kussen beet en gooi hem naar de deur toe, waar de kussen hard tegen aankomt. Hierdoor gaat de deur helemaal dicht en kon nog duidelijk zien, dat Ashton er staat. 'Kunnen ze me niet even een minuut alleen laten!'

Ik draai me op mijn rug en staar weer naar het plafond toe. Zou ik dat ene meisje bellen, die ik in de bakkerij heb ontmoet? Wat was haar naam ook al weer? O ja, wacht! Ik weet het weer, ze heet Olivia!

Snel zoek ik mijn telefoon en kom er achter dat die nog beneden ligt. Ik zucht en stap van mijn bed af. Waarom ligt die nou weer eens beneden? Ik heb geen zin om nu nog naar beneden te lopen en ga aan mijn bureau zitten. Slapen gaat nu toch niet meer, ook al is het al laat!

Ik haal mijn dagboek uit mijn la en schrijf mijn dag tot de kleinste details op. Er is best een hele hoop gebeurd vandaag. Ook schrijf ik op, dat ik was weg gelopen van de jongens. Dat kan ik natuurlijk niet achterwege laten!

Tijdens het schrijven rollen er tranen over mijn wangen en denk ik terug aan mijn ouders. Zou ik ooit nog een goed leven kunnen lijden?

Een uurtje later...

'Jazz, lig je nog steeds niet te slapen?' hoor ik ineens iemand achter me vragen. Geschrokken draai ik me om en zie dat Ashton in de deur opening staat. Hij heeft de stoel naast de deur neer gezet. Snel draai ik mijn hoofd terug en schrijf de laatste zin op.

Vlug sta ik daarna op en wil mijn dagboek dicht klappen, maar Ashton legt zijn hand tussen het boek. Ik slik moeilijk en voel de tranen weer op komen.

'Is alles wel in orde met je, Jazzlyn?' vraagt Ashton bezorgd, terwijl ik het dagboek dicht hou boven op zijn hand.

'Ja!' zeg ik hees en Ashton kijkt me over bezorgd aan. Tof, mijn stem verraad me weer eens! Ik laat mijn dagboek los en ren naar mijn bed toe. Met een plof laat ik me in bed vallen onder de deken en de tranen rollen als watervallen over mijn wangen. Ik voel hoe Ashton op het bed komt zitten en ik draai me weg van hem. Niet nu!

'Hey, Jazz. Wat is er? Je kan het me gewoon vertellen.' vraagt Ashton aan me en je kan horen dat hij echt heel bezorgd om me is. Waarom is hij zo bezorgd om me? Het is maar een klein iets!

'L- laat m- me.' snik ik en na die zin begin ik harder te huilen.

'Wat is hier aan de hand?' hoor ik de stem van Calum vragen.

'Iets, maar ga maar verder slapen.' hoor ik Ashton zeggen.

Ik voel hoe Ashtons ogen op me gericht zijn. Wat moet ik zeggen? Hij gaat niet weg! Alleen zijn kan nu niet, want Ashton is overbezorgd om me en wilt graag weten wat er aan de hand is. Zou ik dan maar heel mijn levens verhaal vertellen? Hij is tenslotte wel mijn vertrouwenspersoon!

'Ash, i- ik...' begin ik en draai me naar hem toe. Hij kijkt me met zijn bruine ogen me onbevangen aan en ik grinnik eventjes, door mijn tranen heen.

'Wil je echt zo graag weten wat er aan de hand is?' vraag ik en veeg de tranen weg.

'Ja, eigenlijk wel.' zegt hij en ik zucht.

'Goed, ik- ik...' begin ik, maar kom niet verder. Ik voel hoe ik dicht sla en tranen rollen weer over mijn wangen. Fijn, sinds ik huil kan ik niet meer stoppen met huilen!

'Is het zo moeilijk, Jazzy?' vraagt hij en ik knik. 'Wil je dat de andere het ook weten?'

Ik slik en denk diep na. Moeten de andere het wel weten? Tja, eigenlijk wel! Ik kan niet meer terug naar mijn eigen ouders, want die zijn dood. trouwens, ik woon nu bij de jongens! Ik kom tot de conclusie dat de andere jongens het ook moeten weten.

'Ja, de andere moeten het ook weten!' zeg ik dan. Hij staat op en loopt de kamer uit.

'Jongens, kom snel naar de kamer van Jazzlyn!!' gilt Ashton en komt weer terug de kamer binnen lopen.

Niet veel later stormen Calum, Luke en Michael de kamer binnen. Ik adem diep in en dan weer uit. Ze gaan rondom mij zitten op het bed en meteen kijken ze me geschrokken aan.

'Heb je gehuild?' vraagt Luke geschrokken aan me.

'Ja, maar ik moet jullie mijn levens verhaal wel vertellen. Nu ik hier bij jullie woon!' zeg ik en veeg een paar traantjes weg.

'Begin maar.'

'Nou het begon zo...' begin ik.