We rijden een parkeerplaats op en het is ondertussen heel hard gaan regenen. Het klinkt misschien gek, maar ik hou van regen. Ashton parkeert de auto tussen twee busjes en ik spring meteen vrolijk de auto uit. Ik hoor Ashton iets roepen, maar voor ik het glij ik weg en knal hard tegen het busje aan.

'AU!' gil ik en ik hoor hoe er een paar mensen op me afkomen rennen.

'Hey gaat het meisje?' hoor ik een onbekende meneer vragen. Geschrokken kijk ik op en krabbel vlug overeind.

'Matt, dit is Jazzlyn. Jazzlyn dit is Matt Emsell onze manager van de band.' zegt Ashton en ik kijk Matt ongeïnteresseerd aan. Boeit me niet! Matt kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw onderzoekend aan. Ik hef mijn hoofd een beetje en probeer niet als een bangerik over te komen, maar niet lang daarna krimp ik ineen. Snel stap ik naar Ashton toe en hou me schuil achter zijn rug. Ik vertrouw die Matt niet!

'Jazz, rustig! Matt doet je niks, hij is kindvriendelijk!' zegt Ashton en probeert me te overtuigen dat hij me niks aan doet, maar hij overtuigt me niet. Hoe wilt hij me in hemelsnaam helpen aan mijn vertrouwen in de mensen?

'Kom maar Jazz, dan gaan we naar de bakker.' zegt Ashton en pakt me bij mijn hand vast. Trillend pak ik zijn hand beet en hij trekt me langs Matt, die me na kijkt. Er gaat een rilling over mijn rug en we lopen door de regen snel verder naar de bakker, ook al kan ik Ashtons snelheid niet bij houden.

'Ash, je loopt te snel!' gil ik naar hem en mijn hand glijd uit zijn hand. Nee, niet weer! Niet vanaf het begin! 'Ashton!!!'

Ik zie hoe hij zich omdraait, maar ik zak op de grond van de angst. Bang dat ik word verplettert door de mensen die hier en daar lopen. Het is niet eens druk, maar toch ben ik bang dat ik dalijk weer onderste boven wordt gelopen. Dalijk wordt het ineens weer zo druk net zoals in de stad!

'Jazz, rustig! Het is niet erg, stil maar.' hoor ik Ashton zeggen en voel hij me tegen zich aandrukt. Ik haal opgelucht adem dat hij er nog is. Hij is niet door gelopen, zoals mijn ouders vroeger deden en hij laat me ook niet alleen achter! Ashton is er tenminste voor me en let op mij. Ik ben enorm blij dat hij mijn vertrouwenspersoon is. Rustig sta ik samen met Ashton op, terwijl hij me tegen zich aan gedrukt houdt. Ik klem me strak tegen hem aan en we lopen op deze manier verder naar de bakker.

Een half uurtje later...

We stappen kletsnat de bakkerij binnen en ik bekijk de bakkerij. Overal zie je broden, taarten en andere lekkernijen. Ik voel hoe Ash mijn hand loslaat en ik kijk hem even aan.

'Zoek maar een lekker taartje uit voor vanmiddag!' zegt Ashton tegen me en meteen loop ik de bakkerij door opzoek naar de taarten.

Ik laat mijn ogen over alle lekkernijen heen glijden en vind dan eindelijk de taarten. Wat een zoektocht! Dan laat ik mijn ogen over alle taarten glijden en zie worteltaarten,  chocolade taarten, fototaarten, slagroomtaarten, appeltaarten, vruchtentaarten, cijfertaarten, marsepeintaarten, en ga zo maar door. Er zijn genoeg taarten hier! Man, nu kan ik niet kiezen! Ze zien er allemaal zo lekker uit, welke moet ik nou kiezen?

'Goeiedag, kan ik u helpen?' hoor ik een vriendelijke vrouwenstem vragen aan mij. Ik draai me om en zie een meisje van ongeveer mijn leeftijd.

'Ja, graag. Welke taart is nou het lekkerst? Ik kan namelijk niet kiezen.' vraag ik lachend en ze lacht even mee. Niet lang daarna voel ik me bang worden.

'Voor welk gelegenheid is het?' vraagt ze en ik kijk even de bakkerij rond, waar Ashton is. Ik zie niet meer bij de toonbank en draai me om.

'AAH! Ash? Laat me nou niet zo schrikken.' zeg ik geschrokken als ik zie dat hij achter me staat. Hij gniffelt om mijn reactie en ik rol even met mijn ogen, dan draai ik me weer terug om naar het meisje.

'Het is voor een verjaardag.' zegt Ashton.

'Wacht even, dan haal ik de expert er even bij.' zegt het meisje en loopt snel weg, waarna ze de keuken vlug binnenloopt.

'Ashton, kom je hier vaker?' vraag ik verbaasd aan hem, als ik zie dat hij al met alle broden in zijn armen staat. Ik grinnik om hem en kijk weer naar de ingang van de keuken, waar zonet het meisje in verdween.

Niet veel later komt het meisje terug met een meneer achter zich aan en komen naar ons toe lopen. Ik zet een aantal stapjes naar Ashton toe en kijk de meneer bang aan.

'Hey Ash, je bent weer terug in nederland. Dat is een lange tijd geleden!' zegt de meneer. Dan kijkt hij naar mij, maar wendt zijn blik al weer van me af en begint een heel gesprek met Ashton.

'Ik loop even met hem mee, Jazz. Zoek maar samen met dat meisje een goede verjaardagstaart uit.' zegt Ashton en loopt met de meneer mee. Samen met de meneer verdwijnt hij de keuken in.

'Dit meen je niet! Ik haal de expert erbij en hij loopt met jou vader de keuken in.' zucht het meisje. Zachtjes grinnik ik om haar. Ze denkt dat Ashton mijn vader is!

'Ashton is niet mijn vader, maar wel mijn vertrouwenspersoon.' lach ik en ze kijkt me met grote ogen aan. Ik lach om haar blik en niet veel later schiet ze ook in de lach. 'Maar het is niet erg hoor! Vind ik wel grappig om te horen.'

'Waar moet Ashton je eigenlijk mee helpen als vertrouwenspersoon, als ik vragen mag?' vraagt het meisje.

'Euhm... Hij moet me helpen om, euh... het vertrouwen in mensen te hel- euh... terug te krijgen.' vertel ik met wat haperingen.

'Dan doe je het nu best goed!' complimenteert ze me.

'Owh, dankje.' zeg ik kleintjes, waardoor ze het nauwelijks hoort. 'Hoe heet je?'

'Ik heet Olivia en ik ben 16 jaar.' stelt ze zich zelf voor.

'Wouw, mooie naam. Ik word binnenkort ook 16, maar ik weet de datum niet meer.' zeg ik grinnikend om mezelf.

'Heet jij Jazz?' vraagt Olivia aan me en kijkt me met haar grijze ogen aan. Haar half lang stijl zwarte haren hangt langs haar gezicht. Het is een mooi meisje om te zien!

'Nee, ik heet eigenlijk Jazzlyn. Maar veel mensen geven me een bijnaam zoals: Jazz of Jazzy.' vertel ik en voel me op mijn gemak bij haar. Ze is heel aardig en straalt vrolijkheid uit!

'Hoe lang werk jij hier?' vraag ik nieuwsgierig aan haar.

'Al sinds dat mijn stiefvader bij mij thuis kwam. Mijn echte vader is dood en de man die je net zag, is mijn stiefvader.' vertelt ze en je kan duidelijk horen dat ze er niet graag over praat.

'Hey, ik hoef jou hele leven niet te weten. Ik kom hier alleen maar, omdat ik met Ashton Irwin mee moest. Hij w-.'

'WAT! Is hij de drummer van 5sos?!' schreeuwt ze zowat bijna in mijn oor. Ik sla snel mijn handen voor mijn oren en ik krimp ineen. Er ontstaat voor een poosje een beeld voor mijn ogen en het lijkt alsof ik weer terug ga de tijd in.

*Flashback*

'HEY JAZZLYN! WAT BEN JE EEN STOM KIND!'

'JA, JE BENT LELIJK!'

'JE OUDERS ZULLEN VAST OOK STOM EN LELIJK ZIJN!!!' schreeuwen Britt, Grace en Faya naar me, terwijl de docent de klas eventjes uit is. Geen flauw idee waar voor!

Ik krimp ineen en voel hoe alle blikken op mij gericht zijn. Waarom moeten ze mij nou altijd hebben? Laat me raden, ik ben een makkelijk persoon om te pesten. Ik wil er wat van zeggen, maar dan komt de docent weer binnen. Snel ga ik verder aan het werk en houdt de tranen tegen, zodat niemand ziet dat ik huil.

*Einde flashback*

'Hey, gaat het wel?' hoor ik Olivia vragen.

Het beeld verdwijnt en ik kijk op. Olivia zit gehurkt voor me op de grond en kijkt me bezorgd aan. Wild schud ik mijn hoofd en zie alles een beetje wazig.

'Ashton, kom snel helpen!!!' gilt Olivia hysterisch naar de keuken toe.

Wazig zie ik hoe Ashton en Olivia's stiefvader de bakkerij in rennen. Ik zie hoe Ashton voor mij neer knielt en mijn hoofd vast pakt, waarna hij recht in mijn ogen kijkt. Er ontstaan tranen achter mijn ogen en probeer ze in te houden. Ik wil niet huilen waar mensen bij zijn! Ook al kan Ashton het zien, maar ik wil niet dat Olivia en haar stiefvader het zien.

'Hebben jullie hier oogdruppels?' hoor ik Ashton vragen en zie Olivia knikken.

'Ja, ik heb vaak snel last van hele droge ogen.' zegt Olivia en sprint snel weg.

Niet veel later komt Olivia weer terug en geeft Ashton haar oogdruppels. Mijn zicht verergerd en alles word nog waziger. Ik raak in paniek en knipper een parkeer met mijn ogen. Het vermindert een klein beetje, maar niet heel veel.

'Jazz, hou je hoofd maar even omhoog.' zegt Ashton en ik doe wat hij zegt.

Ik schrik als ik twee koude druppels in mijn ogen voel. Snel knipper ik met mijn ogen en het gebeurd nog een keer bij mijn andere oog. Nog een keer knipper ik met mijn ogen en ik voel dat ik al wat rustiger ben.

'Gaat het weer, Jazzy?' vraagt Aston en drukt een kus op mijn voorhoofd, die helemaal is gaan gloeien.

'Ja, het gaat al veel beter.' antwoord ik en knipper met mijn ogen hoe ik hoor te knipperen.

'Mooi zo. Edwin weet jij misschien een goede taart voor iemand die jarig is?' hoor ik Ashton vragen en slaat een arm om me heen, waarna hij me tegen zich aandrukt. Hij geeft om me, dat is tenminste fijn!

'Kijk, dit is een perfecte taart. En ik weet natuurlijk voor wie het is!' zegt Edwin, de stiefvader van Olivia en knipoogt naar Ashton. Wat verbergt Ashton?

'Ash, wie is er jarig dan?' vraag ik aan hem, maar hij houdt zijn mond dicht.

'Zeg, Olivia mag ik jou telefoon nummer?' vraag ik aan Olivia.

'Tuurlijk, 06 45385463.' zegt Olivia en ik zet snel haar nummer in mijn telefoon.

'Dankje.' zeg ik en geef haar een knuffel.

'Beloof me de volgende keer iets te zeggen, als je je niet goed voelt?' vraagt ze en ik knik. Ik moet toch vertrouwen in de mensen krijgen, nou dan zou dit een goed iets zijn.

'Jazz, kom je?' vraagt Ashton aan me. Ik knik en draai me om naar Ashton toe. Samen met Ashton verlaat ik de bakkerij en we lopen terug naar de auto toe.

Een half uur later...

We komen aan bij de auto en ik ga snel al in de auto zitten. Ik ben nu al moe! Mijn hoofd steunt tegen de raam en ik sluit mijn ogen. Binnen no-time val ik in een diepe slaap en vergeet alles om me heen.

*Droom*

"Aiden belt! Aiden belt!" hoor ik mijn telefoon ineens door de kamer gillen. Ik spring op en ren naar mijn telefoon toe. De deur vliegt met een knal open en de jongens vallen letterlijk de kamer binnen.

"Aiden belt! Aiden belt!" Ugh, ik kom er al aan. Snel loop ik door naar mijn telefoon en ik neem op.

A= Aiden en J= Jazzlyn B= Britt

A: Hey Jazzy, waar blijf je?

J: Hey Ai, ik euhm... ik ben voor een maand geschorst door de directeur.

A: Owh, jammer! Dan zie ik je over een maand.

J: Misschien kom ik nooit meer naar school Ai.

A: WAT! Hoezo? Wat is er? Ga je verhuizen of-

B: Hey Jazzy, hoe is het daar thuis? Heb je het naar je zin?

J: ...

B: Aarde aan Jazzlyn. Ik wil graag even met je kletsen.

J: ...

B: ...

J: Donder op Britt!

B: Hoezo?

J: *Zucht*

J: Beter geef je me Aiden even terug. Ik moet hem spreken!

B: Nee!

J: Oke doe hem dan de groeten. Doei!

Ik hang op en leg mijn telefoon maar weer weg. Whaha, heb ik haar even goed beet genomen! Meteen schiet ik in de lach en kom niet meer bij. Dat was een hilarisch gesprek met Britt, terwijl Aiden graag met mij wou spreken. Ach, hij belt me wanneer hij alleen is.

*Einde droom*

Mijn ogen schieten meteen open en ik zie dat we al weer thuis zijn. Ik stap wankelend de auto uit en zonder op of om te kijken loop ik naar de deur. De deur staat al open en ik loop half slapend half wakker de gang in en trek mijn schoenen uit. Dan loop ik naar de woonkamer waar ik me op de bank laat ploffen. Ik heb niet veel meer nodig om wakker te blijven en val weer in slaap.

Hoi lieve lezer,

Zoals jullie hebben gelezen is er een nieuwe personage in het boek gekomen. Hierbij dank ik @MySecretSotries7 dat ze in mijn boek wilt. Super leuk, hierdoor heb je me goed uit de brand geholpen. Super lief van je! ❤❤❤

XXX
Rosanne_0509_