Op de gang stopt de docent met lopen en bang kijk ik hem aan. Heb ik iets gedaan, wat niet mocht? Er spoken allerlei vragen rond in mijn hoofd en ik word er een beetje onzeker van.

'Kan je me uitleggen, hoe je de akkoorden uit je hoofd kent?' begint de docent nieuwsgierig. Ik haal opgelucht adem, dat het niet iets ergs is.

'Ik heb het liedje vaak op mijn piano thuis gespeeld. Het maakt me rustig en ik vergeet dan even al mijn zorgen. Ik let alleen op mijn gevoelens en die sturen mijn vingers aan, welk akkoord ik moet hebben.' vertel ik en de docent kijkt me met grote ogen aan.

'Heel mooi, Jazzlyn! Wil je een keer een optreden doen hier op school?' vraagt de docent meteen door en ik schrik van zijn vraag.

Wild begin ik met mijn hoofd te schudden en automatisch rollen er een paar tranen over mijn wangen naar beneden. Ik vind optreden doods eng, ik ben bang dat ik word uitgelachen.

'Hey, het is niet erg!' zegt de docent en ik schud weer met mijn hoofd. Ik zie hoe de docent een arm om me heen wilt leggen, maar snel zet ik een paar stappen naar achteren.

'Dat is het niet, meneer. Er zit een hele grote reden achter, maar die wil ik liever niet vertellen. Als u het niet erg vindt, ga ik weer terug het lokaal in.' zeg ik geheimzinnig en snel loop ik terug het lokaal in, de docent achterlatend. Natuurlijk wil ik het wel vertellen, maar ik kan dat gewoon niet! Ik ben te onzeker.

Zodra ik de klas in kom, kijken alle leerlingen me aan. Ik negeer hun blikken en loop terug naar de piano. Gauw neem ik weer plaats en begin weer te spelen.

1uur later...

De bel gaat en ik stop met spelen. Ik pak mijn blaadje vast en prop hem vlug in mijn tas. Snel sta ik op en verlaat de klaslokaal snel, om de pesters voor te zijn. Ik ren vlug naar beneden naar de kantine en neem plaats op mijn standaard plekje. Heel even denk ik terug aan wat meneer Beijers vroeg, misschien moet ik het wel doen? Met een zucht steun ik met mijn hoofd tegen de muur.

'Hey Jazz.' hoor ik iemand naast me zeggen en ik kijk op, wie het is. Aiden staat met zijn rugzak op zijn rug naast de tafel. Hij staat er wat ongemakkelijk bij en wipt van zijn ene been naar de andere.

'Hey Ai, wat is er?' vraag ik om de stilte te verbreken die er tussen ons is, terwijl de kantine ondertussen steeds voller en voller wordt.

'Mag ik naast je komen zitten?' vraagt hij met een lieve glimlach en ik rol met mijn ogen.

'Natuurlijk Ai, wat dacht je dan?' lach ik en ik schuif een stukje op, om wat plaatst te maken zodat Aiden er ook bij kan zitten.

'Euh... Ik weet niet, gewoon zomaar.' lacht hij en schuift bij me aan, aan tafel. Ik open mijn lunchpakket en pak er een boterham uit. Vlug kijk ik wat er op zit en zucht als ik er grilworst op zie zitten. Waarom doe ik überhaupt grilworst op mijn boterham, als ik vegetarisch ben? Soms zit mijn hoofd er s' ochtends er niet bij.

'Ai, ben jij vegetarisch? Ik wel en heb grilworst per ongeluk op mijn brood gedaan.' grinnik ik een beetje om mezelf. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan!

'Nee, ik ben een vleeseter. Ik wist niet dat jij vegetarisch ben!' zegt Aiden grinnikend en ik geef hem mijn boterham. Snel kijk ik wat er op mijn andere boterhammen zit en zie dat daar tot mijn spijt ook grilworst op zit.

'Ai, hoeveel boterhammen lust jij?' vraag ik een beetje verlegen.

'Op dit moment lus ik er eigenlijk wel 3.' grinnikt hij en ik kijk hem verbaasd aan. Waar laat hij het?

'Dan krijg jij mijn boterhammen.' zeg ik lachend en hij schiet in de lach.

'Geef maar, dan krijg jij mijn boterhammen. O ja en euh... er zit kaas op met sla en komkommer.' zegt hij en we wisselen onze boterhammen.

Ik neem een hap van de boterham van Aiden en heel even sluit ik mijn ogen. Dit is echt het lekkerste wat er bestaat!

'Hoe was je vorige les gegaan?' vraagt Aiden nieuwsgierig.

'Zoals normaal, meneer Beijers vertelt eerst wat we gaan doen en dan moeten we achter een instrument zitten.' leg ik uit. Hij grinnikt en knikt dan met zijn hoofd. De voorstel van meneer Beijers laat ik beter achterwegen!

'Hij is altijd zo lui!' lacht Aiden en ik rol met mijn ogen. 'Wat?'

'Hij is niet lui! Hij doet alles van te voren klaar zetten en maken.' lach ik en nu rolt Aiden met zijn ogen. 'Doe me niet na, Ai!'

Ik geef hem een klein duwtje en hij laat zich makkelijk naar achteren duwen. Snel pak ik hem beet bij zijn arm en trek hem recht overeind. Dan valt het me op dat hij stuk gaat van het lachen. Ik zucht en kijk even de kantine rond en mijn ogen vallen meteen op de pesters. Ze zitten met elkaar te smoezen en kijken dan mijn kant op. Heel even glimlachen lachen ze lief naar me en kijken dan weer naar elkaar. Waarschijnlijk zitten ze weer iets te bedenken om mijn leven op school zuur te maken.

Ik kijk weg van hun en kijk weer naar Aiden, die druk bezig is om zijn brood op te eten. Zachtjes grinnik ik, hoe hij zijn brood opeet. Ik begin maar ook mijn brood op te eten en af en toe praat ik wat met Aiden, maar verder ben ik meer met mezelf bezig.

10 minuten later...

De bel gaat en snel kijk ik op mijn rooster wat ik heb. Arg! Gymles van 10:15uur tot 12:00uur. Precies de les, die ik zo erg haat. Maar een voordeel, ik ben wel om 12:00uur uit. Ik pak mijn tas op en Aiden kijkt me aan.

'Wat voor les heb je nu?' vraag ik aan hem.

'Ik heb een tussenuur, daarna heb ik wiskunde.' zegt hij en ik kijk hem jaloers aan. Had ik ook maar een tussenuur, dan had ik geen gym!

'Ik zie je morgen weer. Doei, Ai.' zeg ik tegen hem en sta op. Ik loop de kantine uit en zie via mijn ooghoeken, dat zijn vrienden bij hem gaan zitten. Hij heeft tenminste nog vrienden, ik heb niemand. Ja alleen hem, maar dat is het ook wel.

Ik loop de trappen op naar de aller hoogste verdieping van de school. Dit gaat erg zwaar worden, nu maar hopen dat ik niet doodmoe boven kom. Maar dat zal mij niet lukken!

10 minuten later...

Ik kom hijgend boven aan en laat me even zakken op de grond. Konden ze de gymzaal niet op de begane grond maken? Laat me raden, dan krijg je vast geen warming-up. Ik sta weer op en loop dan de meisjes kleedkamer in, waar ik nog niemand zie. Het is ook niet vreemd, dat ik hier alleen ben. Ik ben altijd wel een van de eerste, die boven komt!

Snel zoek ik een plekje en kleed me vlug om, voordat er mensen binnenlopen. Ik hang alles netjes op aan de haken en trek dan mijn schoenen uit, die ik weer verwissel naar mijn gymschoenen. Vlug pak ik al mijn belangrijke spullen en loop de gymzaal in.

In de gymzaal loop ik naar de bak voor belangrijke spullen toe en leg daar mijn spullen in. Snel neem ik plaats op mijn standaard plekje, zover mogelijk weg van de leraar dus.

Langzaam maar zeker komen er al meer mensen de zaal binnen en de docent komt uit zijn kantoortje lopen. Hij kijkt iedereen een voor een aan, maar mij... nee! Volgens mij mag hij me niet. Ach, daar trek ik me niet zoveel van aan.

1 uur later...

Samen met alle meisjes loop ik de meisjes lokaal in, met mijn spullen in de hand. Ik kijk geschrokken naar mijn kleren, die drijf nat zijn. Nee, dit meen je niet! Uit paniek pak ik mijn t-shirt beet en klop hem zo kwaad als ik kan uit, maar het word er niet droger op. Ik zucht en laat me op de bank vallen. Wat moet ik doen?

'Hey sukkeltje, kleed je je nog om of hoe zit het?' vraagt Faya lachend aan mij. Zij hebben het gedaan! Ik zweer, dat kan niet anders!

Ik zeg niks en pak mijn kleren, waarmee ik er naar de douches loop. Heel even kijk ik of de pesters me niet volgen, maar dat is gelukkig niet zo. Gelukkig, anders hadden ze me vast en zeker onder de douche geduwd.

Ik loop naar een putje en wring alles uit, tot wanneer alles wat droger is. Dan loop ik terug naar de omkleed ruimte en kleed me gauw om. Het gaat misschien wat lastiger, maar ik moet mijn kleren wel aan.

Eenmaal om gekleed pak ik mijn tas, waar ik mijn andere spullen in stop. Dan loop ik de meisjes kleedkamer uit en loop naar de trap toe. Ik zie er een paar mensen op de grond zitten die naar adem happen en ik grinnik even. Dat had ik ook, toen ik voor het eerst naar de gymzaal moest!. Maar gelukkig heb ik er een betere conditie van gekregen. Ik loop de trap af, naar de begane grond toe. Gelukkig is trap af niet zo vermoeiend en gaat het wat sneller dan trap op.

8 minuten later...

Ik loop door de gang, waar ook de meisjes en jongens wc zitten. Meteen ben ik alert en kijk of de pesters nergens te bekennen zijn, maar tot mijn spijt staan ze voor de wc te praten met elkaar. Fuck, en er is maar een gang die uitkomt bij de uit en ingang van de school. Ik haal diep adem en wil snel langs de pesters lopen, maar ik word bij mijn arm gegrepen. Van schrik krimp ik ineen en sla mijn handen voor mijn ogen. Ik voel hoe iemand mij optilt en ik haal mijn handen voor mijn ogen vandaan. Pfff, gelukkig het is Aiden! Wat een mazzel, maar zou hij nu niet denken dat ik me raar gedraag?

Na een poosje zet hij me neer en ik zie dat hij me op een bankje, op het schoolplein heeft gezet. Hij hurkt voor me neer en kijkt me met zijn ogen door dringend aan. Probeert hij nu iets in mijn ogen af te lezen of is hij gewoon bezorgd?

'Jazz, wat is er aan de hand?' vraagt hij bezorgd, wat hij wel vaak is om mij. Ik heb hem eigenlijk nooit verteld dat ik word gepest.

'Er is niks aan de hand.' zeg ik zachtjes en begin onzeker te worden. Ik kijk naar beneden en voel de tranen al achter mijn ogen branden. Nee, ik wil niet huilen! Niet als hij in de buurt is! Niet op het schoolplein!

'Er is wel wat aan de hand, vertel op! Je kunt me vertrouwen, trust me.' zegt hij en wild schud ik heftig mijn hoofd. Ik voel hoe hij mijn handen vast pakt en een traan rolt alweer over mijn wang, op weg naar het puntje van mijn kin.

'Hey, je kan het me wel vertellen. Je moet het niet verbergen, daarmee kom je niet ver in het leven.' legt hij uit en al snel volgen er meer tranen. Ik kan dit niet meer langer aan, ik moet nu weg!

Vlug sta ik op en ruk mijn handen los uit zijn handen, waardoor hij me vragend aankijkt. Ik kan het hem niet vertellen, nu op dit moment ben ik juist ver in het leven gekomen. Dat moet ik nu niet gaan verpesten, door alles aan iemand te vertellen. Het is mijn leven en ik bepaal wat ik met mensen deel. Dus eigenlijk niks!

'Ik zie je morgen, later!' zeg ik stug en ren dan op mijn hardst weg. Ik ren het schoolplein af en sla meteen rechts af, naar het park toe. Snel wend ik vlug een blik op mijn telefoon en zie dat ik allemaal berichten binnen krijg. Ik negeer het en ren verder naar huis toe.