Hoi lieve lezers,
Ik dacht laten we het deze keer eens professioneel aanpakken. Dus bij deze. Als jullie dit lezen, alvast super bedankt voor het aanklikken van dit boek. Het is een heel nieuw project, en ik vind de verhaallijn zelf ontzettend leuk om te schrijven, en ik hoop dat jullie het ook leuk en spannend vinden om te lezen. Reageren en stemmen zou ontzettend leuk zijn. Ook zou het fijn zijn als jullie eventuele spellings- of grammaticale fouten aan willen geven, want er zijn altijd nog verbeterpunten. (Doe dit wel op een aardige manier please ;)) Maar goed, ik heb geen vaste updatedagen. Ik probeer 1/2 keer in de week te updaten, maar het ligt allemaal aan mijn tijd en inspiratie.

Dit was het denk ik wel zo'n beetje, dus nu is het enige wat ik nog wil zeggen: ''Veel leesplezier"

P.s. kopiëren of vereenvoudigen van dit boek zonder mijn toestemming is absoluut verboden, want zoals elke schrijver weet kost het ontzettend veel tijd om een boek te schrijven en dit verhaal is door mij verzonnen en geschreven en is mijn eigen kleine meesterwerkje :)

P.p.s. de eerste hoofdstukken van deel 2, "verkozen" staan ook al online :)

Personages

Belle Campbell

I survived because the fire inside me burned brighter than the fire around me

Caden Whitewhall

That which does not kill us makes us stronger

Caspian Campbell

I feel like I'm waiting for something that isn't going to happen

Luka Whells

If you are not going all the way, why go at all?

Noah Silver

Nothing is permanent in this wicked world, not even our troubles

Julia Lake

Red hair, sir, in my opinion is dangerous

Het was 24 december, het jaar 2633. Eens was deze avond de voorbode van een aantal dagen vol vreugde geweest, maar het kerstfeest werd allang niet meer gevierd. In plaats daarvan zaten de zeventien mannen zwijgend rondom de grote, antieke, houten tafel en gaven het vel dik papier aan elkaar door. Een voor een zetten ze hun handtekeningen eronder en een voor een stonden ze op en bleven ze achter hun aangeschoven stoelen staan. Totdat het papier bij de laatste man kwam. Deze keek eens naar de sierlijke letters, en toen naar de zestien andere mannen die hem zwijgend aankeken. Toen begon hij hardop te lezen:

24 december 2633

De boom op het plein is de levensbron. De boom zal bepalen wie in Equador mag blijven, en wie buiten het hek zal worden geplaatst. Het hek dat om geheel Equador zal zijn geplaatst en dat de levenden van de mensen die tot een leven buiten het hek zijn veroordeeld, zal scheiden. Hoe zal deze veroordeling plaatsvinden? De veroordeling berust op de scheiding tussen de dappere, de sterkeren, de slimmeren, de knapperen, de trouwen, de verlegenen en de afhankelijken. Of beter gezegd, zij die wel of niet in de samenleving passen. Het maakt niet uit welke van de bovenstaande je bent, iedereen wordt beoordeeld en veroordeeld. Of je wel of niet in de samenleving past, zal worden besloten door de boom op het plein. Elk jaar krijgen tieners tussen de 16 en de 19 jaar de mogelijkheid om hun hand tijdens de jaarlijkse ceremonie op de boom te leggen. De boom zal beslissen of de desbetreffende persoon in Equador hoort of niet. Zo niet zal er een van de duizenden blaadjes van de boom afwaaien ten teken dat deze tiener buiten het hek moet worden geplaatst. Het is verplicht dat elke tiener tussen zijn zestiende en zijn negentiende levensjaar een keer zijn of haar hand op de boom legt. In welk jaar maakt niet uit.

Als je niet in Equador hoort, zal je buiten het hek aan je lot worden overgelaten. Of je overleeft of niet, of je een bestaan opbouwt of niet, het zal niemand wat kunnen schelen. Eenmaal buiten het hek kan je geen hulp meer verwachten.

Dit zijn de regels, en zo zal het gebeuren in de hoop dat we een samenleving kunnen creëren, waarin iedereen bij elkaar past.

Toen de man klaar was met lezen stond ook hij, als laatste man, op en keek zijn medelotgenoten nog eens zwijgend aan. Toen hief hij het stempel. Nee, kerstavond werd al lang niet meer gevierd, maar hier, in het jaar 2633, werd geschiedenis geschreven en het lot van de mensheid bepaald. Toen liet hij de stempel vallen en het ding kwam met een klap op het papier terecht en daarmee was het verdrag ondertekend. De felle rode naam kleurde boven alles uit...

De Bond der Overleving