- Emma

Jongens mogen geen gevoelens tonen. Bullshit.

Dan heb je Ethan. Die arrogante klootzak. Hij is de badboy, dat weten we allemaal wel. Elke nacht een meisje mee naar bed. Niet meer dan één nacht.

Hij is de leider van de school. Zeggen ze.

'Emma, wil jij even deze appel in de prullenbak gooien?' vraagt Linn, mijn beste vriendin die een afgeknaagde appel in haar hand heeft. Ik knik. 'Waar wacht je nog op?' grijns ik. Ze grinnikt en gooit de appel naar mij. Behendig vang ik hem. Achter me staat de prullenbak. Toch? Ik gooi de appel over mijn schouder. Ik hoor geen rammelende metalen prullenbak. Wat? Heb ik misgegooid?

Vlug kijk ik om. Shit.. waarom moet mij dit nu weer gebeuren?
De appel, de vieze, nogsteeds afgeknaagde appel ligt letterlijk één meter van Ethan af. Ik kijk terug naar Linn, die haar lach inhoudt. Ik werp haar een boze blik toe. 'Ga maar halen.' Lacht ze. Ik rol met mijn ogen en loop richting Ethan. Vlug pak ik de appel voor zijn voeten op. 'Wou je aandacht babe?' Ik kijk Ethan recht aan. Ik haat hem. Zo erg. Ik kijk hem boos aan en loop terug naar Linn.

-- TIJDSSPRONG --

In de afgelopen weken is hij op me gaan jagen. Hij heeft alles geprobeerd om me in bed te krijgen. En hij heeft me pijn gedaan, veel pijn. Maar kijk waar we nu zijn. Ik weet zo veel meer over hem. Er zit bijvoorbeeld een bende achter hem aan, en ik ben bang dat het ooit misgaat.. maar onze relatie zal nooit overgaan. Ik hou te veel van hem, en hij van mij.

Ethan loopt op me af en gaat achter me staan. Hij drukt een kus in mijn nek. Ik toon een stralende glimach. Hij geniet altijd van mijn glimlach, dat weet ik gewoon. Ethan's bruine haar, met zijn lichtblauwe ogen, zijn gespierde lichaam, alles aan hem is perfect, alles. Zijn tedere, zachte lippen vinden hun weg naar mijn mond. Hij gaat voor me staan en legt zijn handen op mijn smalle middel, en mijn handen leg ik om zijn nek. Wij passen bij elkaar, dat weet ik gewoon. Mijn gevoel zegt het, mijn hersenen zeggen het en mijn stralende hart zegt het. Alles in mijn lichaam lijkt te ontploffen bij al zijn aanrakingen.

Als zijn lippen de mijne raken, ontploft alles. Het is geweldig. De passie en liefde die we delen, het respect voor elkaar. Onze lippen laten elkaar los, en we kijken elkaar aan. Zijn prachtige, stralende, glanzende, lichtblauwe ogen, doorboren mijn bruin met groene ogen.

Ineens klinkt er een schot. Een schot. Het lichaam voor me verslapt. 'Ethan!' Gil ik.

De schutter is weggerend. Ethan ligt bloedend op de grond en ik zit op mijn knieën naast hem. Dit alles is gebeurd in een paar seconden, maar die paar secondes voelen als eeuwen. Mijn hart breekt in duizend stukjes. 'Ethan.. niet dood zijn.. asjeblieft..' Huil ik. De ambulance arriveert. Ze proberen hem te reanimeren, maar het is te laat. Hij is dood. Ethan. De liefde van mijn leven..