"Mich, ik ga hoor. Ik heb afgesproken met vrienden." hoor ik Lauren zeggen. "Oké, is goed. Veel plezier." zeg ik en schiet de bal weer in het goal. "Jhee! 10-3!" gil ik en ren over het hele veld. "Ash, Mi, ik ga ook. Ik heb nog wat anders te doen, dan alleen maar voetballen." zegt Harry en Ashton en ik zeggen tegelijkertijd okay. Harry en Lauren lopen samen terug naar hun huis, terwijl Ashton en ik verder spelen. "Succes, Ashton Irwin!" zeg ik met een brede grijns. Ik ren naar de bal en ren op Ashton af. Hij probeert de bal af te pakken, maar hij valt met een plof op het gras. Lachend ren ik verder en schiet de bal in het goal. "11-3" gil ik en ren naar hem toe. "Gaat het?" vraag ik, als ik hem zie zitten. "Ik voel me een beetje duizelig." zegt hij en ik ga naast hem zitten. Ik plof naast hem neer en hij trekt me op zijn schoot. "Moet ik perse op je schoot?' vraag ik grinnikend. "Yep!" zegt hij lachend. typisch iets voor Ashton. "Ik wil je wat vragen?" zegt hij vragend. "Wat dan?" vraag ik en draai mijn hoofd, zodat ik in zijn ogen kan kijken. "Wil je- niet profvoetballer worden?" vraagt hij en ik kijk hem met grote ogen aan. Maar dan schud ik mijn hoofd en hij grinnikt. Wedden, dat hij iets anders wou vragen! "Waarom niet?" vraagt hij. "Omdat ik nog steeds graag hardloper wil worden, want ik kan super hard lopen." zeg ik en we schieten beide in de lach. "Lieverd, we moeten je wat vertellen." hoor ik opeens mijn ouders zeggen. Ik kijk op en zie ze aankomen lopen, maar ze hebben een rood gezicht. Wat is er met hun aan de hand? Ze komen bij Ashton en mij op de grond zitten. "Lieverd, we gaan verhuizen. We weten dat je dat nooit leuk ga vinden, maar we... tja, je moeder wilt graag terug naar Nederland. Daar komt ze officieel vandaan." vertelt mijn vader en ik kijk hun met grote ogen aan. "NEVER! DAN BLIJF IK BIJ ASHTON WONEN!" gil ik en knuffel Ashton. Ik wil niet verhuizen! Zij mogen gaan, daar niet van. MAAR IK KAN NIET ZONDER, ASHTON! "Lieverd, dat kan niet. Ashtons moeder heeft haar handen al vol aan 3 kinderen." zegt mijn moeder, maar ik graaf mijn gezicht in Ashtons t-shirt. "Kijk me eens aan, Chelle." zegt Ashton tegen me en ik kijk hem aan. "Ik kan niet altijd bij jou blijven. Later bijvoorbeeld: Als ik op mezelf ga wonen." vertelt Ashton en ik knik goedkeurend met mijn hoofd. "Kom je, want dan gaan we nu de spullen in pakken." zegt mijn vader. Ik kijk hem met grote ogen aan. Ze hebben niet eens met mij overlegt! "Zou ik dan mee helpen?" vraagt Ashton en meteen kijk ik blij en geef hem een knuffel. "Ja! Dat vind ik leuk!" zeg ik en spring op. Ik ren nog naar zijn tuin, waar ik de tas ophaal en dan samen met mijn ouders en Ashton lopen we naar mijn huis. En toch word het lastig om Ashton en Australië te verlaten!