'Hij deed wat?' Roept Justin uit en haalt zijn handen door zijn stroblonde haar. 
'Hij draait helemaal door.' Mompelt hij en laat zich voor me neerzakken op een stoel. 

'Justin.' Ik ga op mijn knieën voor hem zitten en pak zijn handen vast. 'Nog maar twee weken, niemand is gewond geraakt.' Zeg ik. Hij kijkt me onder zijn wimpers aan, zijn ogen vol zorgen en zucht diep.

'Ik weet het. Het voel allemaal gewoon zo.... raar. Ik ga mijn eigen vader verraden, mijn broer neemt de maffia over en ik zal eindelijk mijn eigen leven kunnen leiden. Maar ten koste van wat? Dat ik moet leven met het feit dat ik mijn vader verraden heb? Het risico dat alles misgaat en de maffia tegen ons keert?' Hij zucht en wrijft met zijn duim over mijn hand. 
'Ik wil niet weten wat er gebeurd als het misgaat.' 

We zijn allebei stil, ja, de kans is groot de maffia zich tegen ons keert, maar heel veel andere opties hebben we niet. 
Ik moet het hardop hebben gezegd, want Justin laat zijn hoofd verslagen in zijn handen zakken. 'Weet ik.' Mompelt hij, 'Ik wil je gewoon niet kwijt.' 

Ik glimlach verdrietig en strijk de stof van mijn jurk glad. 'Justin, ik weet ondertussen hoe ik met een wapen moet omgaan en Gavin gaat ervoor zorgen dat ik dosissen vergif mee kan nemen dat mensen in één keer plat legt. Ze maken geen schijn van kans.'

Justin glimlacht, maar lijkt nog niet helemaal gerust gesteld.
'Laten we het over iets anders hebben.' Mompel ik en sta op van de grond. Ik steek mijn hand uit en Justin pakt hem aan. Samen lopen we als schaduwen de gangen van Gavins donkere huis door, op weg naar de keuken. 
Glasscherven liggen nog verspreid in de eetkamer, ze schitteren in het zachte licht van de maan dat door het kiertje van de gordijnen schijnt. 

'Wil je wat thee?' Vraag ik aan Justin. Hij knikt, zijn blik is gefocust op de scherven en hij balt zijn vuisten.
Na de ruzie is Rose (na een kwade blik op mij te hebben geworpen) meteen weggegaan. Rohan was al nergens meer te vinden, net als de fles drank die eerder nog op het keukenaanrecht stond.
Alice had me nog een stevige knuffel gegeven en 'Het spijt me.' gefluisterd. Rose haar handtekening onder het doodvonnis van mijn moeder was al verschrikkelijk, maar om het haar toe te horen geven was als een klap in mijn gezicht geweest. Niet veel later kwamen Victor en Justin terug en met één blik op alle chaos lieten ze zich op de bank vallen.

Eerder die avond:  
'Hoe was het?' Vraagt Duke.
Victor zucht en haalt een hand door zijn haar. 'Problematisch.' Verkondigt hij, 'En een van de auto's is gesneuveld.'
Duke hapt naar adem, 'Zeg alsjeblieft niet dat het Sabrina is.'
Victor vouwt geërgerd zijn armen over elkaar, maar een speelt een klein lachje rond zijn lippen. 'Geef jij auto's namen?' 
'Ja, duh. Doen jullie dat niet dan?' Hij knipoogt naar zijn oudste broer en trekt dan vragend een wenkbrauw omhoog. 'Nou, leeft ze nog? Sabrina Mercedes, jong en groen.' 
'Don't worry Shrek, prinses Fiona leeft nog.' Victor lacht om zijn eigen grapje, klopt Duke op zijn schouder en komt dan met een geeuw omhoog van de bank. 'Ik denk dat ik maar eens naar huis ga, ik heb behoefte aan gigaveel slaap.' 
De tweeling knikt instemmend en Alice slaat haar armen om Duke en Dane heen. 'Ik zal zorgen dat ze veilig thuiskomen, rij je mee Vic?'
Victor heeft ergens een appel vandaan gehaald en neemt er een flinke hap uit. 'Ja, thanks. Wat doet die gast hier trouwens?' 

Ik en de anderen draaien ons om, net op tijd om Alex achter een deur weg te zien glippen. 
'Ik zag je, eikel.'
Heel langzaam gaat de deur weer open en Alex kijkt vragend rond. 'Wie? Ik?' Hij wijst naar zichzelf en kijkt met grote ogen om zich heen. 
'Wie anders Alex.' Zegt Victor droog en hij kauwt op zijn stuk fruit. 
'Aaahh, tja.' Alex trekt aan zijn krullende lokken zijn ogen schieten door de kamer. 'Eh, nou. Gavin heeft een nieuwe zus dus ik dacht, dat eh, dat ik Pinda wel aan haar kon laten zien!' De bruine kat komt net achter de bank vandaan gelopen en hopt op Justins schoot. 
'Pinda.' Herhaalt Victor. 
'Pinda.' Zegt Alex grijnzend. 
'En het is niet omdat de ándere zus van Gavin hier is en je net zoals de vori-' 
'Okéee!' Onderbreekt Alice Victor en klapt in haar handen. Ze pakt de schouder van Victor vast 'Misschien is het tijd om te gaan slapen, het is al een uur s'avonds.' 
Victor neemt de laatste happen van zijn appel en gooit hem dan naar Alex toe, die hem nog maar net ontwijkt. 'Je hebt gelijk, ik ben kapot.' Met een laatste blik op Alex draait hij zich met een grote grijns om en zwaait naar Gavins vriend. 'Tot snel Alex.'

We zwaaien Alice, Victor en de tweeling uit en Gavin slaakt een zucht. 'Soms vraag ik me echt af hoe jij nog op deze aarde rondloopt, Alex.' Hij beukt zijn vriend op zijn arm en snuift. 'Serieus, Pinda aan Sara laten zien, is dat alles wat je kon bedenken?' 
Alex rolt met zijn schouders en laat een brede glimlach zien. 'Wat bedoel je? Denk je soms dat ik hier voor jou ben?' Ik en Justin lachen en Gavin steekt zijn middelvinger op naar ons. 'Lach maar, ik zorg dat ik Pinda's favoriet wordt en dat hij niet eens meer naar jullie omkijkt.' Na die woorden loopt hij richting de woonkamer, waar Pinda nog steeds op de bank ligt. 

Terug naar het heden: 
Het geluid van de waterkoker vult de ruimte terwijl ik twee glazen mokken op het aanrecht zet en verse thee in een zakje schep. 
'Het is niet jouw fout, Justin.' Ik ga achter hem staan en sla mijn armen om zijn middel. 
Hij draait zich om en ontwijkt mijn blik wanneer hij zijn hoofd op mijn schouder legt.
'Ik weet het, maar ik had bij het diner moeten zijn.' 

Ik laat mijn handen over zijn rug glijden en sluit mijn ogen. Ik... heb hem gemist. 
We blijven elkaar vasthouden totdat de thee klaar is met borrelen en ik me los probeer te maken uit Justins omhelzing. Hij trekt me dichter tegen zich aan, mompelt in de holte van mijn schouder, 'De thee kan wachten,' en zet me op de keukentafel.
Een wolk van vlinders fladderen in mijn buik wanneer hij zijn handen verplaatst naar mijn gezicht en me teder kust op mijn lippen. 
Ik duw mijn handen tegen zijn borst aan, 'Justin.' Zijn naam klinkt als een ademloze fluistering.
Mijn mond valt happend naar lucht open als zijn kussen de weg naar mijn nek vinden. Ik woel met mijn vingers door zijn haar en voel hoe zijn handen langzaam de knoopjes van mijn jurk losmaken.
'Is het oké?' Vraagt hij, zijn diepbruine ogen vol met lust op mij gericht, mijn jurk losjes in zijn armen.
Ik geef hem een zoen en wordt zwak van zijn blik. 'Ja,' mompel ik, 'Ja.'
Hij laat de stof van mijn schouders vallen en mijn wangen worden heet wanneer hij me van top tot teen scant.
'Ik wilde vragen naar je dag, maar...' Ik glimlach en trek hem dichter naar me toe. 'Dit is beter.' Mompel ik tegen zijn lippen aan.

'Inderdaad.' Verkondigt Justin en verkent mijn hals verder met zijn mond.
Zijn handen volgen ondertussen de vorm van mijn beha tot hij bij de sluiting aankomt en hem openmaakt. Het lapje stof belandt, net zoals mijn jurk, op de grond.
'Sara.' Fluistert Justin ademloos.
Hij trekt zijn t-shirt omhoog en gooit hem in de hoek van de kamer om me vervolgens in een omhelzing te nemen. Zijn hete adem kriebelt tegen mijn nek en hij laat een spoor van zuigzoenen achter. Kreunend zoek ik naar meer, trek hem dichter tegen me aan totdat er niks meer tussen ons zit.
Hij maakt zich los van mijn hals en ik vouw mijn armen om zijn nek heen.
Onze monden vinden elkaar en zijn tong likt mijn lippen om om toegang te vragen, ik geef hem die en raak verdwaald in zijn hete, langzame zoen.
Ik ga op het randje van de tafel zitten, sla mijn benen om zijn middel. Justin tilt me op, nog steeds met zijn lippen op die van mij, en draagt me de keuken uit. Hij tilt me de slecht verlichte gangen door totdat we eindelijk bij onze slaapkamer zijn. Traag streel ik de harde delen van zijn rug en verbreek hijgend de zoen.
'Jij gaat dalijk wel mijn thee halen.'
Hij grinnikt en duwt met zijn voet de deur van Gavins logeerkamer open.

'Morgen.'

A/N
Hoi lieve lezers, het is even geleden dat ik voor het laatst geüpload heb, sorry! Hopelijk is het verhaal niet teveel weggezakt hahaha.
Als ik het goed heb, is dit al bijna het derde jaar dat VADD online staat (dat zegt wel iets over mijn concentratie skills lol)
Verkocht aan de Duivel is bijna klaar, maar ik weet niet wanneer ik het boek af heb helaas :(
En bedankt voor alle superlieve comments en 185K reads, ik had nooit gedacht dat dit verhaal zoveel aandacht zou krijgen!
x Lena