POV Sara

Ruw word ik aan mijn schouders wakker geschud. 
'Hé.' 
Snel knipper ik de slaap uit mijn ogen en het duurt even voordat ik doorheb dat het niet Gavin is die me midden in de nacht stoort.

Een man staat over me heen gebogen, tussen zijn lippen zit er een sigaret en-

Meer tijd krijg ik niet om naar hem te kijken, want hij rukt de stapel dekens van mijn lichaam af. De warmte die ik de hele nacht heb geprobeerd te behouden is in één klap weg en ik laat een gefrustreerd geluid horen als de kou door mijn lichaam gaat. 
'What the hell?' Schreeuw ik. 

'Ja ja, je zou het liefst uitslapen. Helaas, schone dame, heb ik geen tijd voor de sletjes van Gavin en is dit mijn kamer. Ophoepelen nu want de drugs begint te werken.' 

Mijn mond valt open en ik duw hem tegen zijn borstkas aan.
'Ten eerste ben ik niet Gavins sletje maar zus, eikel. En nu mijn kamer uit voordat ik je in je ballen trap.' 

De man kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en schiet dan in de lach. 
'Jij bent Alice niet. Mijn bed uit meid.' 

Ik laat hem mijn middelvinger zien en trek de dekens weer over me heen. 
'Goed dan.' Mompelt hij.
Ik hoor wat geschuifel en sluit mijn ogen weer, hopend dat hij besloten heeft een ander bed te kiezen, maar dan voel ik naast me het matras inzakken. 

'Trusten.' Fluistert de man. 
Verbaasd draai ik me om en zie een krullenbos onder de dekens vandaan komen. De eikel is in mijn bed gaan liggen.

'Hé.' Ik probeer hem wakker te schudden maar deze gast ligt al in dromenland. Dus doe ik wat ieder meisje zou doen in deze situatie.

Ik duw hem uit bed. 
Nadat ik de zachte "bonk" hoor, draai ik me tevreden om en probeer weer te gaan slapen, maar dan begint het snurken.

Ik klem mijn tanden op elkaar en ga onder mijn kussen liggen. Wie deze man ook mag zijn, hij moet morgen een heel erg goede uitleg hebben voor dit alles. 
Na tien minuten heen en weer gerold te hebben, zucht ik en besluit dat het maar een beter idee is om naar een andere kamer te gaan en daar verder te slapen. 
Dus ik verzamel de dekens van mijn bed en pak mijn telefoon om een lichtje te hebben. 

Ik klik op het aan en uit knopje en zie dat het pas 05.41 is. De kans is groot dat Gavin al wakker is, zijn nachten zijn nooit lang. 
Ik loop langs het bed en kom aan de andere kant, waar de man snurkend op de grond ligt. Even overweeg ik mijn dunste deken aan hem af te staan, maar dan denk ik aan de tijd op de klok en slenter hem voorbij. 

Krakend gaat de deur open en ik kijk de donkere gang in. Aan het einde van de hal brand er een klein lichtje, de deur die leidt naar Gavins kantoor. 

Zachtjes sluit ik de deur achter me en ik loop naar het kantoor toe. Als ik door het kiertje kijk, zit er niemand en ik bedenk me dat hij vast nog aan het ontbijten is. 

*

'Gavin?'
Hij zit op de grijze bank, met zijn handen in zijn haar en kijkt vermoeid op als hij zijn naam hoort. 
'Sara? Wat doe je al zo vroeg hier?'
Ik laat een bittere glimlach zien en trek de dekens verder over me heen.
'Een of andere eikel kwam mijn slaapkamer binnen en dacht dat ik een van je sletjes was. Hij ligt nu op de vloer, totaal in een andere wereld.'

Gavins ogen worden groot en hij zucht diep.
'Het spijt me verschrikkelijk, dat is Alex.' 
Hij staat op en gebaart naar de bank. 
'Als je nog wilt slapen, kan je altijd op de bank liggen of Adams oude kamer. Als die idioot wakker wordt zorg ik dat hij zijn excuses aanbiedt.' Voegt hij er aan toe.

Ik schud mijn hoofd, 'Dat is niet nodig, ik ben toch op tijd naar bed gegaan.' 
Gavin grijnst en rekt zich uit.
'Goed dan, ik zal wat te eten voor ons maken.'

Ik achtervolg hem naar de keuken en struikel bijna over een koffer en een kooi. 
'Uh.' 
Gavin draait zich naar me toe en rolt met zijn ogen als hij de spullen op de vloer ziet. 
'Dat moet Alex hier hebben neergelegd toen hij net binnen kwam.' Hij pakt de koffer op en ik de lege kooi. Ik sluit het deurtje en zie dat er een speelgoedmuis en een klein kussentje inliggen en laat het ding aan Gavin zien.

'Oh nee.' Mompelt hij.
'Ik denk dat Pinda weg is.'  
Ik berg de kooi op en gooi de dekens op een van de eetstoelen. 
'Pinda?' 
Gavin zet de koffer in een hoek en trekt de koelkast open om er wat eieren uit te pakken. 

'De kat van Alex, een verschrikkelijk beest als je het mij vraagt.' 
Hij tikt de eieren kapot op de rand van een kom en mixt ze tot het helemaal geel is. 
'Hij zit vast ergens op een stoel te snurken, net als zijn baasje.' 

Ik lach en ga aan een van de barstoelen zitten.
'Waar ken je Alex eigenlijk van?'
Gavin haalt zijn schouders op en snijd een klein stukje boter af.
'Van school. Hij en ik waren kamergenoten, ook al had mijn vader gevraagd om een eigen appartement. Blijkt dat die eikel helemaal nooit betaald had voor een kamer en was gewoon ingetrokken bij mij.' 

'Laat me raden, hij kwam je kamer binnen en claimde dat het bed waar je inlag de zijne was?' 
Gavin haalt zijn wenkbrauw op en zijn lippen gaan omhoog in een glimlach.
'Ja, eigenlijk wel.' 
De pan sist van de boter die langzaam smelt en Gavin schenkt voorzichtig het geklopte ei erin.
'Hij lag languit op zijn telefoon te scrollen, met een gigantische bruine kat op zijn buik, in mijn tweepersoonsbed.' 

Ik laat een blaffende lach horen en ga in een kleermakerszit op mijn stoel zitten.
'Dus ik bestelde een tweede bed en ging in de logeerkamer liggen. Ik heb aan niemand verteld dat ik nog een extra kamergenoot had omdat ik het eigenlijk wel gezellig vond.' 

We praten over Alex en zijn bruine kat terwijl we de borden opmaken en ze leegeten. Ik leg de vieze borden in de vaatwasser en besef me dat dit de eerste keer is dat Gavin en ik gezellig kletsen. Er zitten geen ongemakkelijke momenten tussen, we zijn zelfs aan het lachen. Ik heb hem nog nooit zo... op zijn gemak gezien.

Nadat we alles hebben opgeruimd trek ik een van de eetstoelen naar achteren en ga erop zitten. Gelukkig lag mijn boek er nog, gisteravond hadden Jeanne en ik in de keuken gezeten terwijl Rohan in discussie was met Gavin in zijn kantoor. 

'Wat vind je van het boek?' 
Gavin trekt zijn stoel achteruit en kijkt verrast op wanneer er een bruine kat uit springt. 
Een dikke bruine kat. 
Hij klopt met een zucht de haren van de stoel af en laat zich erop zakken. 
'Dat is Pinda.' 
De kat springt weer op zijn schoot als Gavin zijn stoel heeft aangeschoven en klimt via daar op de tafel. 

Zijn oranje ogen volgen mijn hand als ik hem uitsteek om onder zijn kin te krabben. Zijn staart gaat rechtovereind staan wanneer ik over zijn rug aai en Gavin wend zijn blik af. 
'Pinda's anus was niet het eerste wat ik wilde zien na ons ontbijt.' 
Alsof de kat hem heeft gehoord, duwt hij zijn kont verder omhoog en legt zijn hoofd op de tafel om me doordringend aan te kijken.

Gavin kreunt, pakt een boek van de tafel af en slaat hem open. 
'Vervloekte kat.' Mompelt hij. 

Ik glimlach en pak mijn eigen boek van de stapel. Pinda springt van de tafel af, gaat in mijn schoot liggen en sluit zijn ogen. 

Vanavond komt Justin weer thuis en dan moeten we naar Rohan. Ik heb hem niet meer gezien na zijn dronken praatje in de hal en ik vraag me af of hij het tijdens het diner over de uitnodigingen wilt hebben. 
Wat zeg ik, natuurlijk wilt hij het daarover hebben. 
Gavin heeft me gewaarschuwd voor zijn uitbarstingen en dat we vanavond extra voorzichtig moeten zijn. 

Pinda legt zijn hoofd in de holte van mijn boven- en onderarm en ik aai over zijn bruine vacht. Ik sla de bladzijde om en neem een slokje van mijn thee. 

Zo zaten Gavin en ik tegenover elkaar totdat Alex naar beneden kwam. Onze ogen ontmoeten elkaar en de zijne versmalden. 

'Jij.' Hij wees dramatisch met zijn vinger naar me en ik nam een slok van mijn (ondertussen derde) thee en sloeg een bladzijde om van mijn boek. 
'Hallo Alex.' Zei Gavin en keek hem boven de glazen van zijn zwarte leesbril aan. 

'Deze... feeks heeft me uit mijn bed gegooid en jij zit hier met haar thee te drinken?'

Ik keek hem glimlachend aan en aaide Pinda over zijn hoofd. 
'Pinda!' 
Alex liep naar de tafel toe en zette zijn handen aan de uiteindes van het blad. 
'Hoe kon je?' 

Ik kan een kleine glimlach niet tegenhouden en kijk over de rand van mijn boek naar Gavin. 
Hij staat grinnikend op en slaat Alex op zijn schouder. 
'Kom op, ik zal je ontbijt maken.' 
Alex draait zich naar Gavin toe en slaat zijn armen over elkaar. 
'Zou je me niet eerst voorstellen?' 

Ik leg mijn boek neer en hou mijn hand uit. 
'Hoi, ik ben Sara James.'
Hij kijkt naar me alsof hij een geest heeft gezien en zijn ogen glijden naar mijn uitgestrekte vingers. 

'...Oh.' 
Alex draait zich om en zakt voor Gavin op een knie. 'Oh wrede maffiazoon, ik smeek om uw vergiffenis.' 

'Sta op eikel en vraag het aan haar.' 
Alex draait zich om en trekt alweer zijn mond open. 
'Je moet echt stoppen met een hufter zijn.' Voegt Gavin eraan toe. 

Alex rolt met zijn ogen en gaat op de stoel zitten waar zijn vriend net op zat. 
'Het spijt me Sara, ik had geen idee.' 
Hij plukt een van de druiven van de tros af en popt hem in zijn mond. 
'Ik was eigenlijk best wel trots dat er eindelijk een vrouw in Gavins bed lag, maar zo te zien kan ik nog even doordromen.' 

Ik kijk vragend naar Gavin, wiens wangen vaag een rode kleur hebben aangenomen en hij wuift me weg. 
'Hij houdt ervan zichzelf te horen praten.' 

Alex grijnst naar Gavin en pakt het boek op dat hij aan het lezen was. 'Dus je halfzusje hè.' Mompelt hij wanneer hij de achterkant scant en zijn wenkbrauw ophaalt.  

'Heb je het hem verteld?' Vraag ik aan Gavin. 
Hij schudt de pan met het ei heen en weer en draait hem om met een spatel. 
'We sturen elkaar eens in de zoveel tijd berichten. Hij is een van de weinige die het weet.' 

Gavin, Alex en ik praten nog meer met elkaar terwijl onze gast zijn ontbijt in een recordtempo naar binnen werkt. Tegen het einde van de ochtend krijg ik een bericht op mijn telefoon en het nummer van Martin verschijnt. 

M: Gefeliciteerd met je moeder. Weet dat ik er altijd voor je ben. 
Martin.

Ik probeer de steek in mijn hart te negeren en druk op de foto die hij tegelijkertijd heeft verzonden.

Ik kan hooguit drie jaar oud zijn en lig in mijn moeders armen terwijl ze me een zoen op mijn rood geverfde neus geeft. Ik slik de brok in mijn keel weg als ik mama's brede glimlach zie en klem de telefoon in mijn hand. 

Martin moet foto's hebben gevonden. 
Ik had er de afgelopen maanden nul. Nog niet eens een pasfoto.
En de foto's van mama en Rohan samen voelden vreemd, ze was daar niet mijn moeder maar een hopeloos verliefde tiener. 

S: Jij ook gefeliciteerd. Bedankt.

Meer stuur ik niet en ik leg mijn telefoon weer op de tafel. 

A/N
Bijna 2000 woorden, ik wist niet waar ik moest eindigen dus het hoofdstuk is wat langer dan normaal hahah.

Alex Matts is een nieuw personage en 25 jaar. Zijn foto kan je vinden aan het begin van het verhaal.
En Pinda is Pinda, een luie kater van acht jaar en mijn nieuwe favoriet in dit boek.

Bedankt voor het lezen!
(twee hoofdstukken in twee dagen btw *does the fuckboyface*)

byee
x Lena