POV Sara

De blauw met roze handschoenen vloeken gigantisch bij mijn dikke rode jurk wanneer ik de aarde van de dure stof af klop. Voldaan kijk ik naar de dorre rozenstruik die er nu een stuk beter uitziet, dankzij Jeanne en ik. 
Ze kwam deze ochtend enthousiast de kleine bibliotheek van Gavin inlopen, haar grijze haar opgestoken in een staart en om haar schouder hing een volle tas. Justin had drie dagen geleden gehaast uit ons bed geklommen en zich aangekleed om vervolgens na een kus op mijn wang de kamer uit te lopen.

Hij stuurde een appje dat hij samen met Victor iets moest regelen en waarschijnlijk aan het einde van de week weer terug zal zijn. Gavin had me gerust gesteld en verteld dat ze wel vaker klussen moeten doen, dus ik ben deze hele week al thuis met hem en Jeanne. 

Eerder die ochtend
'We gaan naar buiten!' 
Ik sloeg het boek dat ik aan het lezen was dicht en keek haar nieuwsgierig aan. 
'Rohan vond het geen probleem dat ik je af en toe meeneem naar buiten.' Ze gniffelde en pakte de theepot op het tafeltje voor me om voor haarzelf wat thee in te schenken. 
'Het kan natuurlijk ook meehelpen dat ik gedreigd heb zijn moeder te bellen, maar hij lijkt het niet heel erg te vinden.' 

Ze blies de hete stoom van haar thee de kamer in en pakte het boek van mijn schoot af. 
'Zilvergaren van Naomi Novik?' Ze bekeek de achterkant en haalde haar schouders op. 'Nog nooit van gehoord.'

Jeanne had zich de afgelopen dagen als mijn moeder gedragen. Ze was elke dag wel langsgekomen en we hadden samen in de bieb van Gavin gezeten en gelezen. Ik heb haar nog niet durven vragen waarom ze hier elke keer langskomt, maar eerlijk gezegd vind ik haar gezelschap wel fijn. 

'Gavin... had het nog liggen. Mooi boek.' 
Dat is niet helemaal waar, hij had het voor me besteld nadat ik eerder een van haar andere boeken binnen twee dagen verslonden had. Ik weet nog steeds niet of ik Jeanne kan vertrouwen en als ze verteld aan mr Mendós dat we zo close zijn, weet ik niet wat er kan gebeuren.

Gelukkig gaat ze niet verder in op het boek en rommelt wat in haar tas. Ze pakt er twee handschoenen uit, een paar laarzen en laat ze op mijn schoot vallen. 
'Trek aan, dan kunnen we gaan.' 
Het is geen vraag maar een bevel. Iets aan haar toon maakt me achterdochtig, normaal is Jeanne een en al vrolijkheid en grapjes. 

Ik leg het boek op de bijzettafel en trek de laarzen en handschoenen aan. Twijfelend kijk ik naar beneden en haal mijn vingers over de jurk die ik draag.
'Kan ik niet beter iets anders aantrekken?' 
Jeanne draait zich van de kast af waar ze een boek uit had gepakt en laat haar blik over mijn outfit glijden. 

'Nee hoor. En ik betwijfel of je iets goedkopers dan dat in je kledingkast heb hangen.' Voegt ze er lachend aan toe. 
'Bovendien vullen Gavin en Justin je jurken, shirts en van alles en nog wat elke week aan. Ze zullen deze echt niet missen.' 
Mijn lippen gaan uiteen in een glimlach, dat is waar. Ik had niets toen ik hier kwam en ze hebben ervoor gezorgd dat ik meer kleding heb dan ooit.

'De tuin!' Jeanne klapt in haar handen en gebaart naar de deur. 'Kom op Sara, ik zal je alles laten zien.' 

We lopen de donkere gangen van Gavins huis door en ik wil net de voordeur opentrekken als Jeanne me tegenhoudt. 
'We gaan via de achterdeur, dan kunnen we nog wat spullen halen.' Zegt ze glimlachend. 
'Oké.' Antwoord ik en wil net achter haar aanlopen als de deurbel gaat.

Enthousiast draai ik me om, hopend dat het Justin is, maar dan zie ik door het kleine raampje wie er op de veranda staat. 

Rohan Mendós. 

Ik ben meteen alert en kijk naar Jeanne, wiens ogen groter zijn geworden. 
'Wat doet hij hier?' Vraag ik. 
Ze verplaats haar blik naar mij en pakt me aan mijn pols vast. 
'Hij moet waarschijnlijk met Gavin praten. Het is beter als je er dan niet bent, Sara.' 
Ik kijk naar de laarzen en tuinschoenen.
'Daarom gaan we werken in de tuin, toch?'

Ze knikt en laat me los. 
'Goed dan.' Mompel ik en volg Jeanne de hal door. 

Maar dan klinkt er een sleutel in het slot en gaat de voordeur krakend open. 
'Had je geen zin in me, Jeanne?' 
De spottende stem van Rohan klinkt door de gang en ik draai me naar hem toe. 

Hij ziet er verschrikkelijk uit. De man die altijd in pak loopt, draagt nu simpele jeans en een beige trui. Zijn haar hangt voor zijn ogen en staat in pieken overeind, alsof hij de hele ochtend zijn handen erdoorheen heeft lopen halen. 
'Rohan, lieverd!' 
Jeanne beent naar hem toe en geeft hem drie zoenen op zijn ongeschoren wangen. 
'Natuurlijk niet, ik wist dat je een sleutel had en anders was Gavin wel gekomen.' 

Ze werpt een vluchtige blik op mij en ik begrijp dat ik moet vertrekken. Snel kijk ik nog een laatste keer naar meneer Mendós en loop dan naar de keuken. 

Of probeer dat althans. 

'Sara!' 
Mijn lippen worden een strakke lijn en ik ga rechter staan. 
'Ja, meneer Mendós?' 

Hij rukt zich los uit Jeanne omhelzing en stommelt naar me toe. 
Hij is dronken. 
Rohan Mendós is dronken en hij komt nu naar mij. 
De voormalige geliefde van mijn moeder, de man van haar moordenaar. 

'Waarom blijf je niet even Sara? Dan kunnen we wat bijkletsen.' 
Hij staat nu voor me en zijn bloeddoorlopen ogen scannen mijn lichaam. Niet uit lust, meer als... observatie. 
'Dan kan ik je wat beter leren kennen.' 

Ik slik maar kijk niet weg. 
'Ik waardeer het aanbod, maar ik heb al plannen met Jeanne.' 

Rohan klemt zijn kaken op elkaar en keert zich naar de vrouw achter hem.
'Vind je het erg als ik haar even leen?' 

Jeanne's ogen schieten van hem naar mij en ik zie dat ze niet weet wat ze moet doen. 
Ze wilt net iets zeggen als Gavin binnen komt gelopen, volledig in pak en zijn haar netjes gestijld. 

'Pap?'
Gavins ogen versmallen en hij komt naar mij en Rohan toegestapt.
'Wat ben je aan het doen?' 
Hij gaat tussen mij en zijn vader in staan, en duwt me daarmee verder naar achteren.

Rohan gromt en haalt zijn hand over zijn gezicht heen.
'Ik klets wat.'
Jeanne loopt naar me toe en pakt mijn hand vast. 
'Kom, we gaan.' 

'Hé!' Bromt hij. 
We draaien ons naar de achterdeur toe en Jeanne klemt haar vingers steviger om de mijne.
'Morgenavond komen Justin en Victor weer terug. Ik verwacht jullie allemaal bij mijn huis, we moeten iets bespreken.' 

Ik knik en leg mijn hand op de deurklink die naar de keuken leidt. 
'Tot morgen, meneer Mendós.' Zeg ik en duw de deur open. 

Terwijl Jeanne en ik naar het tuinhuisje lopen van Gavins villa denk ik aan het telefoontje van Martin. Hij had me om zeven uur s' ochtends wakker gebeld met de mededeling dat de uitnodigingen voor het bal zijn verzonden. 

Nog maar twee weken. 
Twee weken, blijf ik herhalen elke keer als ik de rozenstruik van Gavin bijknip en de doorntakken verzamel. 

En dan zijn we vrij.

A/N
Hi loves, 
sorry voor de weinige updates. Ik had vakantie en mijn obsessie voor minecraft is een beetje doorgeslagen lmao.
Maar ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden en laat gerust een reactie achter :)

x Lena