POV Sara

Mijn hart klopt in mijn keel en mijn adem stokt als ik de auto uit stap.

Adam staat op de trap, zijn handen nonchalant in zijn zakken en hij kijkt om zich heen.
Ik laat me bijna terug de auto in zakken, maar dan herinner ik me wie op dit moment de overhand heeft. 
Justins hand vind mijn onderrug en hij geeft me voorzichtig een zetje. 
'Als hij iets probeert, mag je zelf beslissen wat je doet.'
Niet alleen Gavin en Justin hebben een wapen bij zich, maar ik ook. Het zware gewicht van de pistool die aan mijn bovenbeen is gevestigd geeft me het gevoel van veiligheid weer terug en ik stap de auto helemaal uit. 

'Kunnen we nog even een ommetje lopen, ik heb geen zin in alle drama.' Duke opent de deur van de passagiersstoel, hij zat de hele rit aan de knoppen van de radio, totdat Gavin er genoeg van had en de muziek uitdrukte. 

Dane kijkt geërgerd naar zijn broer -die al richting de tuin aan het lopen is- en wenkt naar de deur. 
'We zijn al laat, loop door.' 
De blonde man knijpt zijn ogen tot spleetjes en steekt zijn handen in de zakken van zijn broek. 'Prima, no need to be so rude.' Hij draait zich om en ik hoor hem nog iets mompelen, 'Het is niet mijn fout dat we later zijn, maar dat van de tortelduifjes.' 
Een kleine glimlach speelt rond mijn lippen en ik vergeet voor een kort moment al mijn zorgen. 

Als ik weer terugkijk naar de trap, staat Adam er niet meer, hij moet vast al binnen zijn. We lopen met z'n vijven naar de voordeur, die meteen opengaat wanneer Gavin op de bel drukt. 
'Goedenavond!' Jeanne staat in de deurpost, in haar armen heeft ze een schaal waar ongetwijfeld hapjes in liggen. 

Niemand zegt iets terug, dus ik verbreek de stilte.
'Jeanne! Ik wist niet dat je er vanavond ook zou zijn.' 

Soms maakt het me nerveus dat ze zo verwikkeld zit in de familie, maar Justin heeft me verteld dat ze goede vrienden is met de moeder van Rohan en de Méndos familie nooit kwaad zou doen. 

Ze glimlacht breed, waarschijnlijk merkt ze nu al dat ik meer van me laat horen dan het vorige diner, toen heb ik hooguit twee dingen gezegd. Haar ogen scannen me van top tot teen en blijven even hangen bij mijn heup. 
'Natuurlijk ben ik erbij.' Antwoordt ze. 
Ze werpt een blik op Gavin en trekt haar wenkbrauw op. 
'Ik dacht dat ik had gezegd dat we geen wapens mee zouden nemen?'

Jeanne heeft dus gezien dat er nog iets extra's onder mijn jurk zit. 
Gavin trekt zijn schouders op en zijn hand klopt tegen zijn broekband aan. 
'Het mag dan kerst zijn, het is altijd verstandig om er een op zak te hebben.' 

Jeanne schud haar hoofd en opent de deur helemaal zodat we naar binnen kunnen. Ze neemt onze jassen aan en gebaart dat we naar de eetkamer kunnen lopen. 
'Hou het begin in ieder geval gezellig.' Mompelt ze tegen ons. 

Duke grijnst en knakt zijn vingers. 'Ik kan niks beloven Jenn.' 
Ze zucht en wuift hem weg, 'Het eerste kwartier dan.' 
Duke haalt zijn wenkbrauwen op en snuift spottend. 'Je werkt hier al jaren, je zou moeten weten dat dat niet haalbaar is.' 
Jeanne werpt hem een zijdelingse blik toe en laat haar schouders hangen. 'Misschien wordt het tijd dat ik met pensioen ga.' 

Duke laat een blaffende lach horen en veegt wat niet bestaande pluisjes van zijn pak af. 'Wat zou je zonder ons moeten? De hele dag bij de oude taart zitten en dure thee naar binnen tanken?' 
Jeanne ogen versmallen en ze kijkt Duke bars aan. 'Wacht maar totdat je grootmoeder dit hoort jongeman, dan lach je niet zo hard meer.' 

Duke's glimlach wordt merkbaar kleiner en hij lacht nerveus. 'Ik denk dat we maar eens gaan, ik kan niet wachten om je lekkernijen te proeven Jenn.' 
Hij draait zich op zijn hakken om en Jeanne glimlacht nog even naar mij voordat ze met de stapel jassen in een andere kamer verdwijnt. 

*

We lopen naar het buffet en ik zie tot mijn verassing dat alleen Alice en Adam nog maar aan tafel zitten. 
'...verdient het.' Sist Alice Adam toe. 

Hij heeft het lef te lachen en neemt een slokje van zijn wijn. 'Zo pittig en voor wat?' 
Alice wilt net iets terug zeggen, maar ziet ons binnenkomen en negeert de opmerking van de man schuin tegenover haar. 
'Sara!' Ze klapt verheugd in haar handen en haar ogen schieten van mij naar haar broers achter me. 'Je hebt mijn halve familie meegenomen zie ik?' 

Ik knik en kijk Adams kant op. 
Hij is bijna onmerkbaar een tintje witter geworden en neemt nu nog een grotere slok van zijn wijn.
Maar zijn onzekerheid is al snel verdwenen als hij ziet dat ik naar hem staar en hij grijnst zijn parelwitte tanden bloot. 
'Leuk om je weer te zien Sara.' 

Ik wist wel dat hij Gavins regels zou gaan negeren, maar het was een makkelijker etentje geweest als hij gewoon zijn mond had dichtgehouden. 

'Dat is niet wederzijds.' 

Adam grijpt zogenaamd gekwetst naar zijn hart en bekijkt me van top tot teen als ik naar de plek loop waar ik de vorige keer ook zat. De tafel is netjes gedekt en er staan al een paar hapjes op tafel. 
Justin laat zich op de stoel naast me zakken en legt zijn hand op mijn dijbeen. Gavin laat een geërgerd geluid horen bij het zien van de interactie en Justin grijnst wanneer hij het merkt. 

'Is Victor er nog niet?' 
Dane verbreekt de stilte en Alice schud haar hoofd, 'hij is nog met Rohan aan het praten.' 

Alice gaat naast Duke zitten die verlekkerd naar gevulde zalmrolletjes staart en ze nog geen seconde later naar zich toeschuift om er eentje vanaf te pakken. 

Ik kijk wat rond en zie nu pas dat er in de hoek van de kamer een gigantische kerstboom staat. Honderden lampjes weerkaatsen tegen de rode kerstballen en andere hangertjes, warm wit licht vult de ruimte en ik kan een glimlach niet tegenhouden als ik de hoeveelheid cadeautjes onder de boom zie liggen. 

'Meestal koopt Jeanne ze.' Ik draai me naar Justin toe, hij moet vast hebben gezien dat ik naar ze zat te kijken. 
'Rohan heeft lang tegengestribbeld, maar toen Jeanne dreigde oma te bellen mocht het uiteindelijk toch. Toen we allemaal volwassen werden, zeiden we tegen haar dat het niet meer hoefde, maar ze koopt toch elk jaar iets.' 

'Ik vraag me af wat ze heeft gekocht.' Duke leunt achterover in zijn stoel en scant de pakjes. 
'Die van Alice ziet er wel groot uit...Oh!' 
Hij leunt nog verder naar achteren en ik vraag me af hoe de stoel nog overeind staat. 
'Er ligt er ook een voor jou Sara.' 

Verrast kijk ik naar Justin en hij haalt zijn schouders op. 'Een of twee extra cadeaus kopen maakt haar niet veel uit.' 

Precies als Duke weer recht gaat zitten, opent de deur en lopen er drie personen naar binnen. Mijn ogen schieten naar Victor, die tussen Adam en Justin in gaat zitten. Hij knikt naar me bij wijze van begroeting en knoopt een gesprek aan met Adam. 

Rohan en Rose zitten nu ook aan de tafel, beide chique gekleed. 
'Adam.' De zware stem van de man verbreekt het gesprek van Victor en Adam, die zich allebei naar hem toedraaien. 'Ik had niet verwacht dat je er nog zou zijn, je plannen waren te vertrekken als ik het me goed herinner?' 
Rohan trekt de mouwen van zijn colbert recht en houdt oogcontact met zijn collega. 

'Dat was het plan ja.' Adam reikt naar zijn wijn en neemt een slokje. 'Ik heb thuis alleen niemand om kerst mee te vieren en aangezien ik hier al een paar weken ben, kan een extra dag geen kwaad hoop ik.' Hij zet zijn glas weer neer en wacht op een antwoord van de man voor hem. 

'Uiteraard.' Adam en Mr Mendós praten nog wat over zaken, het blijft oppervlakkig en ik merk dat Adam veel persoonlijke vragen niet beantwoord. 

Maar ik let al snel niet meer op de twee mannen en kijk in plaats daarvan naar Rose. 
Ze is aan het kletsen met haar dochter en werpt af en toe een blik op haar man en de mensen rond de tafel. 
Gavin en ik, die aan het uiteinde van de tafel zitten, lijken niet te bestaan. Ze heeft ons nog geen een keer direct aangekeken en elke keer als we iets zeggen, zucht ze en gaat rechter zitten. 

'...en voor Sara moet het ook vast lastig zijn.' 
Ik stop met praten als ik mijn naam hoor en Gavin lijkt te merken dat ik niet meer verder ga met mijn verhaal. De tafel valt stil en iedereen focust zich op Adam. 
Hij doet alsof hij het niet doorheeft en praat verder met Rohan. 'Ik hoorde dat haar moeder is overleden, het doet vast pijn om voor de eerste zonder haar Kerst te vieren.' 

Ik klem mijn tanden op elkaar van ingehouden woede en vouw mijn handen ineen op mijn schoot. Ik kijk naar Adam, wiens ogen gaan schitteren als hij beseft dat hij mijn aandacht heeft. 
'Je was je hele leven met je moeder, je had niets anders dan haar. En dan is ze zomaar... weg.' 

Hij houdt zijn hoofd schuin, wachtend op een antwoord van mij. 
Ik kijk hem aan en speel met de ring rond mijn vinger 'Het is inderdaad lastig om zonder haar Kerst te vieren, maar het is verschrikkelijk dat ik haar nooit meer zal kunnen omhelzen.' 

Ik sla mijn ogen niet neer en blijf Adam aankijken. Ik haat hem voor alles wat hij heeft gedaan, nog even en hij en Rose zullen er spijt van krijgen. 

Iedereen aan tafel begint weer te praten, waarschijnlijk om de spanning te verminderen. Ik richt me weer op mijn eten en Justin en Gavin praten weer verder over een of andere zaak. Ik prik in een van de tomaten op mijn bord en mijn ogen glijden onbewust naar Rohan. 

En wat ik dan zie verbaasd me. 
Zijn gezicht is vertrokken van pijn, voor het eerst in maanden zie ik iets anders dan het harteloze masker dat hij altijd ophoudt. Zijn vingers pakken de steel vast van zijn glas, die gevuld is met bloedrode wijn en zet hem aan zijn lippen. 
Mr Mendós' ogen vinden die van mij als hij me over de rand aankijkt. Ik hou mijn gezicht zo neutraal mogelijk en verbreek het contact niet. Hij slikt en slaat zijn ogen neer, om vervolgens zijn glas helemaal leeg te drinken. 

Hij mag dan rouwen om haar, maar ik voel geen medelijden. Alles wat hij Justin en zijn broers en zussen heeft aangedaan zal ik niet vergeten.
Hij, Rose en Adam mogen wat mij betreft rotten in Hel.

En dat duurt niet zo lang meer, want de uitnodigingen zijn verzonden en het plan om zijn maffia te vernietigen is af.

Nog maar even geduld en dan neemt de Duivel hun leven om ze voor eeuwig te laten branden.

*

A/N
Hey, 
weer een nieuw hoofdstuk, dat is een tijdje geleden hahah. Het was een beetje vreemd om te schrijven aangezien het begin juni is en 24 graden buiten. Oh ja, sorry voor alle negen-jarige kinderen die dit lezen, jup, de kerstman is niet echt. Maar even serieus, als je echt negen bent is het beter om dit boek uit je bibliotheek te wissen en Wattpad te verwijderen. 

Laat iets horen als je het een leuk hoofdstuk vond en ik zal proberen (het gaat wrs toch niet lukken, yk me) zo snel mogelijk weer te updaten :)
We zijn bijna op 100K reads trouwens! Super bedankt voor iedereen die leest, stemt en reageert!

Lena