POV Justin 

Mijn armen liggen rond haar naakte middel en ik streel met de topjes van mijn vinger over haar buik heen.
Sara zucht in haar slaap en ik zie haar volle lippen uiteen gaan. Ze gaat dichter tegen me aanliggen en ik klem mijn tanden op elkaar om een kreun te onderdrukken wanneer ze met haar achterste tegen mijn kruis drukt. 

Ik geef haar nog een laatste kus op haar voorhoofd en besluit dan dat ik moet gaan, het risico dat Adam ons ziet is te groot. 
Voorzichtig stap ik uit bed, Sara rolt op haar rug en mompelt iets onverstaanbaars. Ze fronst, alsof ze weet van de leegte naast haar. Dan tast ze met haar hand over het matras en ik weet dat ze wakker is. 
'Justin?' Fluistert ze. 
Haar ogen gaan knipperend open en ik kijk naar de klok op haar nachtkastje
05.07.
De rode cijfers voelen nep aan, het kan niet zo laat zijn, of vroeg. Het lijkt nog maar een paar uur geleden sinds ik bij haar in bed gekropen ben, maar op de een of andere manier ben ik hier al bijna vijf uur. 

Haar ogen vinden de mijne en ze staart me slaperig aan. 'Is het al tijd?' 
Ik knik en ga op haar bed zitten, 'Het is tien over vijf.' Zeg ik. 
Ze blijft stil, ongetwijfeld bang voor wat haar te wachten staat, dan zie ik tranen opwellen in haar goudbruine ogen. 

Ik zeg niets terwijl ze recht gaat zitten en tegen me aanleunt. Ik sla mijn armen om haar schokkende lijf heen en ze legt haar hoofd in de holte van mijn schouder. 
We blijven zo zitten tot Sara's gesnik afneemt en ze met de rug van haar hand haar wangen droog maakt. 

'Sorry.' Ze kijkt me niet aan en haar ogen glinsteren in het zachte schemerlicht van haar nachtlampje.
'Je hoeft geen sorry te zeggen.' 
Ze weet een glimlach op haar gezicht te toveren, maar in haar ogen zie ik alleen maar verdriet. 
Als ik Adam nu de nek om kon draaien, had ik dat met alle plezier gedaan.
Sara verdient dit niet. 

Sara is ondertussen op mijn schoot gekropen en heeft haar benen om mijn middel geklemd. 
'Waar denk je aan?' Mompelt ze tegen mijn lippen. 
Ik zucht en leg mijn hoofd tegen het hoofdbord aan, 'Dat je dit allemaal niet verdient.' 

Sara legt haar handen op mijn schouders en kijkt me aan. 'Zonder dit alles had ik jou nooit ontmoet.' 
Ik lach kil en haal gefrustreerd een hand door mijn haar heen. 'Dus je bent bereidt te worden gemarteld voor mijn liefde?' 

Ja, ik ben een klootzak door dat te zeggen, maar ik moet het weten. 

Sara blijft stil, haar vingers volgen het spoor van een van mijn tattoos en ze staart naar de zwarte inkt. 
'Als je het echt wilt weten,' zegt ze dan, '..Ja.' 

Mijn hart stopt even met kloppen, ik ga rechtop zitten en observeer Sara. 
'Je meent het.' fluister ik. 

Ze snuift spottend, 'Heb je het nog niet door Justin? Hoe vaak moet ik nog zeggen dat ik van je hou?' 

Haar ogen boren in de mijne, alsof ze me uitdaagt in discussie te gaan. Ik sluit mijn ogen en buig naar voren- en open ze weer als ik een zuchtje lucht op mijn lippen voel. 
'Sara-' 
Ik kan mijn zin niet afmaken, want ze drukt haar mond op die van mij. 
'Sara-' mompel ik.
Ze stopt en woelt met haar handen door mijn haar. 
'Ik moet gaan.' Zeg ik hees.
Ze glimlacht, buigt haar hoofd, en likt over haar lippen. 
Ik frons en volg de beweging van haar tong. Met een schorre stem probeer ik haar te laten stoppen, ik fluister dat ik weg moet gaan, dat Adam ons kan betrappen, maar dan geef ik toe. 

*

05.44
Zo zacht mogelijk sluit ik de deur achter me en probeer het nare gevoel dat ik Sara achterlaat van me af te schudden. 
Ik loop met gebalde vuisten langs de kamer van Adam en moet me beheersen niet naar binnen te stormen en hem te wurgen, ik zal het alleen maar erger maken. 

Ik loop langs de ICT kamers van Gavin, al een paar gangen verwijderd van de kamer van Adam. Tot mijn verrassing staat een van de deuren op een kiertje, aan de andere kant van de kamer hoor ik wat getik op een toetsenbord. 
Ik duw de deur open en daar zie ik mijn broer zitten, zijn altijd nette haar staat nu rommelig alle kanten op en hij heeft zijn pak ingeruild voor een zwart t-shirt en een paar joggers, alsof hij net uit bed is gestapt. 
Wanneer ik bijna onmerkbaar kuch, schrikt hij op en zijn bloeddoorlopen ogen staan wijd open gesperd, met diepe wallen onder zijn ogen. 

'Gaat alles goed?' Brom ik tegen hem. 
We zijn nooit close geweest, met de rest van mijn broers en Alice kan ik het goed vinden, Gavin is altijd een gesloten boek geweest. 
'Wat doe jij hier nog?' Zijn stem klinkt gespannen, wat vreemd is, want hij heeft zijn emoties altijd onder controle. 

'Ik bleef bij Sara slapen.' Antwoordt ik grimmig. Nadat ik gisteravond een berichtje van hem had gekregen wat er zou gebeuren, ben ik hier naartoe geraced. Hij dacht vast dat ik al weg was. 
'Nou, maak dat je wegkomt voordat Adam je ziet.' 

Ik sla mijn armen over elkaar en knars met mijn tanden, 'Ja, daar was ik mee bezig. Ik wilde even checken waarom de deur openstond.'
Mijn ogen schieten naar zijn computerscherm en dan zie ik een foto van Sara naast een vrouw rond de 30 jaar. 

Mijn armen vallen slap langs mijn zij en ik kijk Gavin kwaad aan. 'Wat heeft dit te betekenen?' 
Ik loop naar de computer, maar Gavin heeft alles al weggeklikt. 
'Niks godverdomme, en nu mijn werkkamer uit, voordat ik je neerschiet.' 

Hij staat op van zijn bureaustoel en gaat dreigend voor me staan, met zijn hand om een pistool geklemd. Ik hou spottend mijn handen in de lucht en grijns mijn tanden bloot. 'Werkelijk Gavin? Ga je je kleine broertje neerschieten?' 

'Halfbroertje.' 

'Druk bezig?' 
Ik besteed geen aandacht aan de sarcastische stem achter me, en laat mijn handen zakken. 

'Wat?' 
Gavin's gezicht blijft onbevangen. 
'Heb je geen oren lieve broer? Je weet wat ik zei.' 
De puzzelstukjes vallen op hun plaats en de afgelopen weken zijn ineens logisch. 
'Maar we hebben bezoek, dus misschien kunnen we dit gesprek een andere keer houden.'

Mijn ogen worden glazig en ik draai me om naar Adam, die glimlacht wanneer hij mijn gezicht ziet. 'Allebei niet echt ochtendmensen neem ik aan?' 

Ik doe mijn mond al open om hem toe te snauwen, maar Gavin onderbreekt me.
'Integendeel.' Hij zet een stap naar voren en duwt me bijna onmerkbaar achter hem. 
'Ik ben al een uur op, jij?' 

Adam glimlacht kil, hij heeft door dat Gavin het gesprek van daarnet wil vermijden, maar gelukkig speelt hij mee met het spelletje. 
'Ik ben al anderhalf uur wakker, ik heb zoveel zin in vandaag, slapen was lastig.'
Hij rolt de mouwen van zijn blouse op en grijnst verveeld naar me. 'Heb je misschien zin om mee te doen Justin? Jij weet immers hoe je Sara een pak slaag geeft, niet?'

Ik klem mijn tanden op elkaar en blijf stil. 

'Teleurstellend, ik durf te wedden dat we haar harder hadden laten schreeuwen als we met zijn tweeën waren.' 
Adam gaat voor me staan en draait zijn hoofd zo'n dierlijke manier dat ik me even een prooi voel. 
'Hmm, toen je haar vannacht neukte, gaf je toen alles? Want ik durf te wedden dat ik haar harder kan laten kreu-.' 

Mijn vuist maakt al contact met zijn kin voordat hij zijn zin af kan maken. Zijn hoofd beweegt naar achteren en smakt tegen de deurpost aan, bloed vloeit over zijn hals naar beneden en kleurt zijn witte blouse rood. 
Ik steek mijn hand al uit om zijn nek dicht te knijpen, maar dan pakt Adam mijn hoofd vast en stoot hem drie keer tegen zijn knie aan. Ik hoor een akelig gekraak en mijn ogen worden waterig. 
Adam heeft nog steeds mijn hoofd vast als hij een mes tegen mijn keel aandrukt en met zijn andere hand het bloed van zijn gezicht afdoet. 

'Tut tut,' hij duwt het puntje van zijn mes een in mijn huid en ik klem mijn tanden op elkaar. 
'Dacht je echt dat ik het niet te weten zou komen?'
Het bloed uit mijn neus stopt niet met stromen, mijn handen zijn tot vuisten gebald, woede, razernij, schuldgevoel. Alles voel ik in een keer. 
Stom. 
Zo stom. 
Als ik niet... verliefd geworden was op Sara, dan was dit nooit gebeurd. 

'Een levensles, jongen,' 
Adam's gezicht zit centimeters van dat van mij verwijderd en in zijn ogen zie ik alleen maar krankzinnigheid. 
Deze man is gek, o god, niets kan Sara redden, zelfs de dood niet. 

'Alles waarvan je houdt, wordt uiteindelijk tegen je gebruikt.'

'Genoeg.' 
Gavin legt een hand op Adam's schouder en knijpt erin. Het mes tegen mijn keel snijdt dieper in mijn huid en ik weet dat de man voor me nog maar een paar seconden verwijderd is van me vermoorden, dus ik gebruik de afleiding van Gavin. 
Mijn hand stoot naar voren en ik stoot Adam twee keer in zijn buik. 

Hij zet happend naar lucht een stap naar achteren en is sneller herstelt dan ik dacht. Hij haalt uit met zijn mes, maar ik weer hem af met mijn onderarm. 
Hij snijdt diep, bloed gutst naar buiten en ik wil hem net een tweede dreun geven als ik Gavin hoor roepen. 

'Ik zei genoeg!' 
Adam en ik stoppen wanneer we Gavin's hand om de trekker van zijn pistool zien en ademen allebei zwaar. 
Dan barst hij in lachen uit, een kille, gestoorde lach waarvan mijn haren omhoog gaan staan. 
'Prima.' zegt Adam. 
'Prima.' herhaalt hij. 

Gavin richt het wapen op hem, 'Ga.' sist hij. 
Adam lacht nog steeds, buigt spottend, en kijkt dan naar mij. 
'Ik kom wel terug wanneer Sara klaar is.' 
Hij werpt een blik op mij en stapt dan de hal in. 

'Ik zie je bij het bal, Justin.' 

Dat ook nog, die klootzak weet van het bal, terwijl de uitnodigingen nog niet eens zijn verstuurd.
Als ik de voetstappen van Adam niet meer hoor, gooit Gavin de deur voor mijn neus dicht. Mijn hand drukt op de wond op mijn onderarm en ik probeer de kloppende pijn van mijn neus te negeren. 

'Idioot.' 
Ik draai me naar mijn broer toe, mijn ogen samengeknepen. 
'Waaraan heb ik dat nou weer te danken? Mijn gebroken neus?'

Gavin legt zijn pistool niet neer, nee, hij richt hem op mij. 
Ik staar in de loop en zijn vinger om de trekker. 
Lachend kijk ik hem aan, 'Oh, heb je hem weggestuurd om mij neer te schieten?' 

Gavin klemt zijn kaken op elkaar, 'Hoe graag ik het zou willen doen,' hij laat het pistool zakken, 'het kan niet.' 
Hij laat zich op zijn stoel vallen en haalt een hand door zijn haar heen, het wapen nog in zijn hand. 
'Je bent de domste man op aarde, Justin.' 

'Oh ja?'

'Adam zal haar nu nooit meer laten gaan.' 

A/N
Hai, ja, I know, ik heb lang niet geüpdated, maar ik hoop dat je alsnog van dit hoofdstuk hebt genoten. Ennn, ik zat te denken om het verhaal misschien iets langer te maken (ik heb nu drie storylines in mijn hoofd heheh) 
Wat vonden jullie ervan? Laat een leuke reactie achter :) Dat maakt me altijd heel erg blij!
X Lena