A/N
Iemand wilde meer romantiek (ik ben vergeten wie dat was 😅)
But, here ya go,
the ✨spice✨ is at the end

Veel plezier met lezen ❤
-x-

POV Sara

Een zachte handdoek zit om mijn vochtige lichaam heen gewikkeld.
Na het zeer ongemakkelijke avondeten ben ik meteen naar mijn kamer gegaan en heb zeker een halfuur onder de stomende douche gestaan.
Adam was de hele tijd aan het praten over van alles en nog wat, terwijl Gavin en ik elkaar alleen maar aanstaarden. Dus toen we de tiramisu kregen, at ik het snel op en zei gedag.

Terwijl ik met mijn hand het condens wegveeg van de spiegel, draai ik een handdoek in mijn natte haar. De badkamer is gehuld in een zwoele lavendelgeur en ik besef dat dit wel eens mijn laatste moment van vrede zou kunnen zijn.
Wie weet zegt Adam morgen wel dat hij met het martelen wil starten, dan is hij niet meer 'vriendelijk'.
Ook al heeft Gavin beloofd dat hij er wel een manier op zal vinden, vertrouw ik het toch niet helemaal.
Ik kijk in de spiegel, vage blauwe plekken bedekken de ene helft van mijn sleutelbeen, het resultaat van Justins geïmproviseerde martelingen.

Het is inkt, dat al bijna weg getrokken is door mijn lange douche. Ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan.
Nu moet ik zelf het weer gaan herstellen.
Zuchtend duw ik de badkamerdeur open, op weg naar de make-up inkt. Justin en ik hebben in mijn tas een vakje gemaakt waar een aantal handige spullen in zitten, niet alleen de inkt, maar ook een mes om mezelf te verdedigen.
Geen geweer, ik weet niet hoe ik dat moet gebruiken en het zal me alleen maar belemmeren als mijn tegenstander het in handen krijgt. En als ik schiet, zal de terugslag me waarschijnlijk op mijn achterste laten vallen.

Ik rits het vakje open en pak drie inktpotjes eruit, een blauwe, paarse en gele kleur, zodat het er realistisch uitziet. De handdoek glijdt een stukje naar beneden en ik hijs hem weer omhoog, 'Tijd om kleren aan te doen.' Mompel ik tegen mezelf.

Terwijl ik staar naar de vele kledingstukken in de kast probeer ik niet te denken aan de woorden van Adam.
Hij moet het wel doorhebben, dat Justin me niet martelt, want hoe komt hij anders aan die theorieën?
Na vier lades op te hebben getrokken, zie ik eindelijk een pyjamasetje liggen en ik weet honderd procent zeker dat Justin het heeft besteld. Met rode wangen pak ik de twee rode lapjes kleding op en kijk zo door de kanten stof heen.
'Mannen.' is alles wat ik kan zeggen.

Precies op dat moment hoor ik het slot achter me open klikken en de deur openzwaaien.
Meteen kijk ik over mijn schouder heen en staar recht in de ogen van Gavin, die als bevroren in de deuropening staat.

Ik voel mijn wangen roder worden dan ze al waren en frommel de twee kanten stukjes tot een bal en gooi het terug in de la. Met mijn voet duw ik het ding dicht en ik beloof mezelf dat ik het nooit meer openmaak, alleen maar om dit moment te vergeten.

Gavin komt eindelijk weer in beweging, en zijn rechterhand balt zich tot een vuist.
'Het was e-'
'Zeg maar niks.' Onderbreekt hij me. 'Ik hoef het niet te weten.' Hij haalt een hand over zijn gezicht en staart naar het plafond.
'Iemand vervloek die gast.' fluistert hij dan, en duwt mijn kamerdeur achter zich dicht.
Opeens ben ik me bewust van mijn schaarse "kleding" en check of alles nog op zijn plaats zit. Gavin ziet blijkbaar mijn ongemak en zucht, 'Kleed je maar om, ik wacht wel. En in godsnaam doe iets anders aan dan die lingerie.' voegt hij er tot mijn schaamte aan toe.

Snel graai ik wat uit de kast en haast me naar de badkamer.

Lingerie. Kant. Justin. Gavin.

Dat is alles wat ik kan denken terwijl ik me in een joggingsbroek hijs en een t-shirt over mijn hoofd trek. Hoe kan Justin zo stom zijn geweest een kanten lingeriesetje voor me te bestellen?
En, oh god,
bediendes hebben mijn tas uitgepakt.
Iemand heeft het gezien.
Schaamte is vanaf nu mijn tweede naam.

Mijn neppe blauwe plekken zie je gelukkig niet, doordat t-shirt mijn sleutelbeen bedekt, ik maak het vanavond wel af. En Gavin weet dat Justin me niet martelt, dus hij zal er vast niet op letten of ik wel of niet bont en blauw ben.
Nadat ik een knoop in de stof heb gelegd, duw ik de badkamerdeur open. Gavin zit op een van de leren stoelen in mijn kamer, met een telefoon in zijn hand. Met moment dat hij me hoort, kijkt hij op en zijn strenge blik is nu op mij gericht.
Hij zegt niets en kijkt weer naar zijn telefoon.

Ik snuif spottend en pak een borstel van een van de kasten in de kamer. 'Waarom ben je hier Gavin? Kom je mijn laatste pijnloze avond verpesten?' Ik haal de borstel door mijn dikke haar heen en laat mijn blik rusten op de man die me zal martelen.
'Geen antwoord?'
Met het elastiekje dat om mijn pols zit, verzamel ik mijn haar in een grote paardenstaart.
'Niets dat ik niet gewend ben.' mompel ik erachter na.

Gavin kijkt me eindelijk aan, maar zijn blik kan ik niet helemaal plaatsen.
'Gavin?' Ik kan niet tegen zijn eeuwige stiltes, al helemaal niet als hij mijn blik al de hele avond vermijdt.
Ik zucht en leg de borstel op mijn nachtkastje neer en ga met mijn handen op mijn heupen voor hem staan.
'Wat is er?'
Hij blijft me aanstaren, maar dan merk ik ineens een verandering op in zijn houding.
'Het gaat niet werken.'

Mijn hartslag versnelt en ik kijk hem met gefronste wenkbrauwen aan.
'Hoezo? Het gaat niet werken?'
Ik weet allang waar hij het over heeft.
'Sara,' hij kijkt me aan, gekweld. Zijn emotieloze gezicht is vervangen en voor het eerst zie ik hem zonder dat ijskoude masker.
'Adam heeft zijn eigen martelspullen laten komen.'
Mijn ademhaling wordt oneven en ik bal mijn vuisten.

'Was hij niet tevreden met jouw methodes?' Snauw ik. 'Of wilde hij wat extra's?'
Gavin reageert niet, hij rolt alleen maar de mouwen op van zijn witte blouse.
Zuchtend staat hij op, een halve meter van me verwijderd. Zijn bruine ogen staren diep in de mijne en twijfelend zet ik een stap achteruit, de waarschuwing van Justin nog vers in mijn achterhoofd.
'Hij doet anders Saar, je moet bij hem wegblijven.'

'Morgen kan ik niks voor je doen Sara.'
Hij kan dus niet zorgen dat ik verdoofd ben, of de minder erge dingen uitzoeken. Ik zal echt pijn lijden.

Hij steekt zijn hand naar me uit, maar ik sla hem weg. Gekwetst kijkt hij me aan.
'Wat Gavin? Had je gedacht dat ik je zou omhelzen? "Oh, bedankt dat je het even meldt!"'
Ik rol met mijn ogen, maar vanbinnen schreeuw ik. Hij zou het fixen, zorgen dat ik geen pijn lijdt.
Maar hij kan er niks aan doen, besef ik me, hij heeft het geprobeerd.
Gavin lijkt door te hebben dat ik iets ben gekalmeerd en neemt me in een omhelzing.
Dit keer sla ik zijn hand niet weg, ik negeer de waarschuwende woorden van Justin en leg mijn hoofd in de holte van Gavin's nek.

'Ik wou dat hij er was.' Mompel ik. De eerste tranen stromen al over mijn wangen en al snel klem ik mijn handen om Gavin's middel heen.
'Ik weet het.' Sust hij.
'En hij weet het ook.' Zegt hij dan.
We blijven zo staan, in elkaars armen, dan heb ik er genoeg van en wrik ik me uit zijn omhelzing.
'Laat me gewoon alleen.' Ik veeg met de onderkant van mijn t-shirt de tranen van mijn gezicht.

Gavin klemt zijn kaken op elkaar en knikt.
'Oké.' Antwoordt hij. Hij stopt zijn handen in zijn zakken en zet een stap achteruit.
Ik staar naar het bed voor me en vermijdt Gavins blik.
'Oké.' Zegt hij nog een keer en ademt diep in. Ik wil hem net toensnauwen dat ik genoeg heb van zijn praatjes, maar dan loopt hij al weg.
Gavin opent de deur en blijft stilstaan.
Met waterige ogen kijk ik hem aan, zijn kaken zijn nog steeds op elkaar geklemt en zijn handen zijn tot vuisten gebalt.

'Het spijt me Sara, ik meen het.'
Meer zegt hij niet en laat de deur met een klap dichtvallen wanneer hij de hal inloopt.

Snikkend laat ik me op het bed zakken en vouw mijn handen voor mijn ogen.
Morgen wordt het pijnlijk, niets zal me erop voor kunnen bereiden. En bij Gavin wist ik tenminste nog wat er zou komen, maar nu Adam zijn eigen spullen heeft... weet ik zeker dat ik ga schreeuwen.

*

Ik staar emotieloos naar het plafond, het lukt me niet om te slapen. En misschien is dat ook maar goed, wie weet val ik morgen wel in slaap.
Elke minuut probeer ik mijn ogen te sluiten, maar dan moet ik weer denken aan wat me morgen te wachten staat.

Ik sla mijn handen om mijn rillende lijf heen en probeer de negatieve gedachten van me af te schudden.

Plots hoor ik een zacht piepje aan de andere kant van de deur, dat betekent dat iemand het toegangspasje langs de scanner heeft gehaald en nu naar binnen kan.
Als verstijft lig ik in mijn bed, maar bedenk me dan dat er een vlindermes op mijn nachtkastje ligt.

Ik tast in het donker naar mijn wapen en klem het in mijn handen.
Aarzelend sla ik de dekens van me af en ga zo stil mogelijk voor de deur staan.
Dan zie ik de klink naar beneden gaan en mijn hartslag versnelt.

Als het Adam is, heb ik geen kans. Dan kan ik net zo goed gaan schreeuwen.
De deur gaat langzaam verder open en ik heb genoeg van het wachten. Ik zet een stap naar voren en haal uit met mijn mes.
De gedaante pakt mijn pols vast en slaat grommend het mes uit mijn hand. Hij draait me naar zich toe, waardoor mijn rug tegen zijn borst leunt.
Ik wil net mijn mond open doen om te schreeuwen voor hulp, maar er wordt ruw een hand op mijn mond gelegd.

Een warme adem kietelt in mijn nek en de man achter me buigt naar mijn oor toe.
'Bang, Sara?' Fluistert de stem.
Hij ademt zwaar en heeft zijn hand nu op mijn schouder liggen.
Mijn ogen worden groot en ik kijk in de spiegel die tegenover me staat.

Daar is de donkere schim te zien van Justin, die grijnzend naar me staart in de reflectie.
Hij buigt naar me toe en geeft me een kusje achter mijn oor.
Met een ruk draai ik me om en hef mijn hand om hem een klap op zijn wang te geven.
Justin ziet het net op tijd aankomen en pakt mijn pols vast.
'Waarvoor was dat nou weer?' Fluisterschreeuwt hij.

Ik zet mijn handen op mijn heupen en snuif spottend. 'Waarvoor was dat? Ik dacht verdomme dat je Adam was! Als je je hand niet op mijn mond had gelegd, had ik alles bij elkaar geschreeuwd!'

Ik laat me op het bed zakken en ga met mijn benen over elkaar zitten.
Justin gaat tegenover me staan en grijnst.
'Als je een naam wilt schreeuwen wil ik je best wel helpen.'

Mijn mond zakt open en ik voel mijn wangen warm worden.
'Justin...' begin ik, maar verder kom ik niet. Hij buigt voorover en duwt zijn lippen op de mijne.
Hij neemt de leiding en ik geef het hem, zijn tong schuurt dominant langs die van mij en hij bijt onverwacht op mijn lip, ik kreun zachtjes en Justin grinnikt zelfingenomen.
'Stil zijn Sara, Adam ligt een kamer verder.'
Ik kijk hem onder mijn wimpers aan en glimlach loom,
'Jouw schuld.' Antwoord ik ademloos.

Hij buigt weer naar me toe, zijn vochtige lippen vinden weer die van mij.

Mijn handen vinden zijn haar en ik haal mijn vingers er doorheen.
Justin pakt mijn heupen vast en ik sta op van het bed, alleen maar om mijn benen om zijn middel te slaan.
Ik hap naar lucht wanneer hij me tegen de muur duwt, zijn lippen gaan langs mijn nek naar beneden en liggen nu op mijn sleutelbeen.

'Justin-' hij onderbreekt me en legt zijn hoofd tegen dat van mij aan.
'Nog één keer Sara.' Mompelt hij tussen zware ademteugen in.
'Ik wil je nog een keer voelen.'
Ik ril onder zijn aanraking en laat mijn handen over zijn rug gaan.

Ik staar in zijn ogen, die bijna niet te zien zijn in het schemerdonker. Lust en verdriet kijken terug, hij weet het.
Gavin moet het hem verteld hebben.

Ik buig naar hem toe, zoen hem met elke cel in mijn lichaam.
Het angstige gevoel zakt weg, even vergeet ik wat er me morgen te wachten staat.
Ik richt me op hem, en hij zich op mij. Zijn lippen raken elk stukje huid aan en ik moet mijn best doen om stil te zijn.

Maar een ding is zeker, mijn gedachten zijn ergens anders dan de verschrikkingen van morgen.

A/N
Hai,
Sorry dat ik zo lang niet geüpdatet heb, het is de laatste tijd een beetje chaotisch geweest.
Ik hoop dat jullie het hoofdstukje leuk vonden,
-Lena