Hey! Auteur hier, kunnen jullie de opmerking aan het einde van het hoofdstuk even lezen? Ik zeg het nu alvast, want ik doe het zelf bijna nooit haha

Veel plezier met lezen!

~Lena

POV Justin

Sara loopt een stukje achter mij met haar hoofd omlaag. Aan haar houding te zien is ze doodsbang voor wat ik ga doen na mijn uitbarsting.

Haar uitbarsting.

Ik wist wel dat Sara bang was voor me, maar dat ze me zou slaan en tegen me zou gaan schreeuwen was totaal onverwacht. Nog nooit, buiten mijn familie dan, heeft iemand tegen me geschreeuwd zoals zij dat deed.
Wat Sara deed was ongelooflijk dom, maar ergens wel.. hot. 

Ik sta stil voor de deur van onze vleugel. Ik leg mijn vinger tegen de scan aan, zodat ik naar binnen kan gaan. Even overweeg ik Sara gewoon buiten te laten staan, maar uiteindelijk doe ik toch de deur voor haar open.

Ze laat en zachte 'dankjewel' horen en loopt dan langs me naar de woonkamer. Ik sluit de deur met een dreun achter me en Sara schrikt.

'Zo. Wil je wat te drinken?' Zeg ik op een neutrale toon. 

'Uhm, een glaasje water alsjeblieft. Zonder citroen.' 

Zonder citroen? Ik doe er altijd citroen in. Zou dit haar kleine vorm zijn voor rebellie?
Zo ja, dat is stompzinnig. Ik loop door naar de luxueuze keuken en haal water uit de koelkast. Schenk het in twee glazen, doe de dop weer terug op de fles en snij twee plakjes citroen.
De hele tijd heeft Sara naar me gekeken, en haar gezicht betrekt als ik in alle twee de glazen een citroenplakje doe. 

Ik zet het glas met een klap voor haar neer en neem een slok van mijn eigen drinken. Ze kijkt even naar het water, maar drinkt dan toch wat.
Slim.

Na alles in een keer op te hebben gedronken, houd ze het glas nog even in haar handen. Ik zie dat ze ergens mee worstelt.

'Waarom heb je me eigenlijk gekocht?' 

POV Sara

'Waarom heb je me eigenlijk gekocht?' Ik blijf mijn glas observeren in mijn handen, bang voor zijn blik. Als ik toch omhoog kijk, zie ik zijn blik op een punt achter me rusten. Zijn schouders zijn gespannen en hij lijkt diep in gedachten te zijn.
Was dit te gevoelig? Wie weet wilt hij me gewoon gebruiken als maitresse, maar weet hij niet hoe hij dat normaal kan zeggen.
Zoiets kán je ook niet normaal zeggen. Toch? Maar stel dat hij een andere reden had om me te kiezen? Stel dat hij me.. gewoon aardig vond?
Of wat hij daarvan kon zien. Hij wist blijkbaar dat ik erg in de markt lag. Nee. Ik moet rationeel denken. Wat zouden mijn vriendinnen hier wel niet over zeggen? En mijn moeder? Naïef, dat ben ik. 

'Ik weet het niet.' 

Justin verbreekt ineens de stilte.

'Ik wist alleen, het moment dat ik je zag, dat ik je wilde hebben. En dat ik zeker niet wilde dat andere mannen je zouden hebben zoals ik je heb.
Ik heb nog nooit iemand gekocht op de veiling.
Het gaat tegen mijn mensenrechten in. Het is ook gestoord dat ik dat allemaal leek te vergeten toen ik je daar zag.
Ik had je foto al eerder. Sara.'

Ik spring op bij het horen van mijn naam. Wat zegt hij nou allemaal?

'Sara. Luister je wel?' Probeert hij mijn vertrouwen te winnen ofzo?

Hij zucht.

'Zelfs toen ik je foto zag was ik al overdonderd. Ja. Ik zie vaak genoeg meisjes, maar jij bent excentriek.'

Wat?

Mijn FOTO? 

'Wat probeer je nou? Als mijn vertrouwen probeert te winnen door op te biechten dat je een stalker bent, lukt dat niet. '

Hij kijkt me even verbaasd aan. 

'Ik vertel mijn gevoelens aan jou, voor de eerste keer in mijn leven misschien wel. En daar kom je mee. Sérieus?'

Even ben ik stil. 

Ja.

Zegt hij hiermee dat hij me leuk vind? Als meer dan alleen een vriendin ofzo? Dit kunnen ook gewoon praatjes zijn. Denkt hij me zo te overtuigen of dat ik gevoelens krijg voor hem?

Hm.

'Ik ben niet gevoelig voor het Stockholm Syndrome, weet je.' Is wat ik uiteindelijk zeg.

Justins mond valt open en hij is volkomen sprakeloos. Hij staart me aan met grote ogen en zijn armen hangen slap langs zijn zij. Hij lijkt iets te willen zeggen, maar er komt geen geluid uit zijn mond.

Dan, uit het niets, draait hij zich om en loopt met zware stappen naar de trap. Daar aangekomen rent hij met twee treden tegelijkertijd naar boven en banjert buiten mijn blik naar zijn appartement en - BAM ik hoor een tel later een harde klap van zijn deur. 

Heb ik iets verkeerd gezegd?

A/N

Hey Lezers,

Ik heb een vraagje. 

Vinden jullie het karakter van Sara goed, of te onverschillig? Laat het me ff weten. 

En oh ja, check (als je het leuk vind) ook even het boek uit van misscrazyanna 'Opgegroeid door criminelen'. Ze heeft een geniaal begin en ik hoop meer te lezen van haar ;3 

~Lena