POV Sara

De derde dag van de rondleiding door een super grote villa met een chagrijnige maffiazoon. Justin loopt ver voor me en ik stommel er maar achteraan. Hij lijkt het niet erg te vinden dat ik totaal geen interesse heb in zijn praatjes en bromt rustig door. Totaal niet-oplettend op wat er voor me gebeurt, staar ik via de immens grote ramen naar buiten en... 

bots tegen Justin op. 

Hij staat gelukkig met zijn rug naar me toe gedraaid, want ik pakte me aan zijn t-shirt vast om niet te vallen. Vanaf achter kan ik zijn sterke schouderspieren voelen en begin spontaan te blozen. Ja hoor.
Sara raakt voor het eerst een echt mannenlichaam aan en is al helemaal gegeneerd. Ik besef te laat pas dat ik hem nog steeds vast heb, want hij draait zich met een ruk om. 

'Is dit een of ander ziek spelletje?' vraagt hij met dichtgeknepen ogen. 'Zo ja, ik trap er niet in.' En hij duwt me van zichzelf vandaan. 

Ik kook van binnen. Ziet hij me aan als een of andere slet? Zo simpel krijgt hij me niet.

'Dat was helemaal niet mijn bedoeling!' 

POV Justin

'Dat was helemaal niet mijn bedoeling!' Roept ze net iets te hard voor mijn doen. We staan middenin een gang waar enkele van onze maffialeden verblijven en ik heb geen zin in een groot schouwspel. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Ze ziet dat ze in de problemen zit, want ze ontwijkt mijn blik. Die meid heeft een lesje nodig. 

Ik pak haar zonder waarschuwing bij haar pols beet en sleur haar door de gang heen. Toevallig zit hier een zitruimte dichtbij en ik trek de deur met een ruk open. Wanneer ik haar naar binnen heb getrokken, sla ik hem met een harde klap dicht en doe de deur met een zachte "klik" op slot. 

In de val. 

De gordijnen zijn nog dicht, dus het is schemerdonker in de kamer. De stoelen staan als een kring bij elkaar met een ronde tafel in het midden. Een halfhoge kast bedekt de linkerwand naast ons en er staan een paar boeken in. Ik richt mijn blik weer op Sara, die ik ondertussen tussen mijn armen tegen de muur aangedrukt heb. Ze kijkt overal naartoe, behalve naar mij en haar ogen gaan schichtig heen en weer. Sara's ademhaling wordt gejaagder en ze begint te trillen onder mijn lichaam.
Ik heb wel vaker meisjes in het donker gezien, maar dit is geen normale reactie. Ik maak me een klein beetje zorgen om haar. Ik besluit dat ik nu altijd en overal een lichtje aan laat staan.
'Wat doe je?'
Vraagt ze met een bibberende stem. Ik schrik, want ze heeft volgens mij nog niet zo kwetsbaar gedaan sinds ze bij ons was.
'Jou een lesje leren.' Zeg ik terwijl ik mijn lippen lik.
Ook al is ze nu zo angstig, ze ziet er nog steeds heel knap uit. Het stomme is dat ze het zelf niet weet. Kijkt ze dan nooit in de spiegel?
Ik breng mijn gezicht dichter naar dat van Sara.
'Zeg me wat je fout deed.' Mijn blik blijft serieus, maar vanbinnen heb ik een sterk machtsgevoel. Als zij spelletjes speelt, kan ik dat ook.
Wanneer ze haar mond niet opentrekt, ga ik met mijn lippen langs haar nek heen. Mijn zachte adem kriebelt op haar huid, want ze rilt onder mijn aanraking. 
Oh hoe zou het zijn als ze dat niet uit angst doet, denkt het donkere deel van mijn bewustzijn.
Ik adem haar geur in en de zoete golf van perziken komt me tegemoet.
Ik blaas met een zucht uit en van de schrik drukt ze zich nóg verder tegen de muur aan.
Ik buig mijn hoofd weer naar achteren. Ze heeft nog steeds geen antwoord gegeven.
'Nou?'
Mijn stem klinkt hees.
Sara's ademhaling wordt gejaagder en ik hoor haar hard sneller kloppen.
'Ik.. ik botste tegen je aan.'
Het boeit me helemaal niks, maar dit spelletje geeft me een kick.
'En?'
Zeg ik streng.
Het blijft een tijdje stil en haar blik gaat naar mijn ogen.
'Ik pakte je shirt vast.'
Ik ga weer recht tegenover haar staan, zodat we elkaar nu recht in de ogen aankijken.
Na 10 seconden heeft ze nog niet weggekeken.

Deze griet heeft pit.

Maar ze is ook het nichtje van Martin.
Ik besluit het spelletje nog interessanter te maken en laat de blik los. Mij ogen vinden een weg naar haar volle lippen en ik blijf nét iets te lang staren.
Ze verstijft onder me als ze weet waar ik aan denk.
Ik breng mijn gezicht naar voren en even denk ik dat ze het zal toestaan. Maar mijn plan is niet dat ik haar lippen bereik.
Op het laatste moment, net als ik wil stoppen met bewegen en een rotopmerking ga maken, duwt ze met met een krachtige zet weg.
Ik ben van mijn stuk gebracht en stommel twee stapjes naar achteren. Mijn emotie weet ik maar net onder controle te houden; de verbaasde uitdrukking slik ik weg.
Sara staart met wijd opengesperde ogen terug. Voor een kort moment denk ik dat ze gestopt is met ademhalen, maar dan zie ik haar borst op en neer gaan.
Blijkbaar is ze er net zo van geschrokken als ik.

Voor ik doorheb wat er gebeurd, is ze al de kamer uit.
De zithoek wordt gevuld met licht en ik loop Sara achterna.
Ze rent de gang door, niet wetende dat de weg waar ze naartoe gaat stopt bij een doodlopend einde.
Ik kijk haar verbaasd na.

Mijn gedachte verraden me en mijn emoties ook. Het opgewonden gevoel dat ik nu heb, is voor de eerste keer.
Sara James wordt van mij.
En ik zal er alles aan doen om die belofte te houden.