In het klaslokaal van Juf Marielle was altijd wel iets bijzonders aan de hand. Soms waren er ineens krijtjes verdwenen, soms leek de klok wel achteruit te lopen, en sinds een paar weken dook er op de meest gekke plekken een boterham met kaas op.

Eerst vond Juf Marielle er eentje onder het stapeltje rekenboeken. Daarna lag er een half opgegeten boterham in de plantenbak. En gisteren nog had ze er eentje tussen de gymtasjes vandaan gehaald. "Wie laat steeds deze boterhammen slingeren?" vroeg ze streng aan de klas. Maar iedereen haalde zijn schouders op en keek naar zijn eigen boterhamtrommeltje. Niemand zei iets.

Juf Marielle fronste. Ze was niet zomaar een juf, wist niemand. Ze was namelijk ook een tovenares! Ze had wel vaker gekke dingen meegemaakt, maar dit mysterie bleef maar doorgaan. Ze besloot om vanavond, als de klas leeg was, een speciale spreuk te gebruiken om de waarheid te ontdekken.

Die avond fluisterde Juf Marielle een zachte toverspreuk:

"Kijk en zie, wat er gebeurt,
Wie heeft dit mysterie gekleurd?"

In een waas van fonkelende lichtjes zag ze plots wat er gebeurde. Daar was Ailin, een van haar leerlingen, die stiekem een boterham uit haar trommeltje haalde en... achter het boekenrek verstopte! Maar waarom? Juf Marielle besloot niets te zeggen en hield het in de gaten.

De volgende dag liet ze de kinderen zoals altijd rustig hun boterhammetjes opeten. Maar toen iedereen naar buiten ging om te spelen, bleef Ailin binnen. Juf Marielle deed alsof ze het niet zag en tuurde over haar bril naar de hoek van de klas. Ailin pakte weer een boterham met kaas uit haar trommeltje, keek snel om zich heen, en schoof het onder het bureau van de juf. En daar, tussen de stoelpoot en een stapeltje werkbladen, zag Juf Marielle... een klein bruin muisje!

"Mupsie!" fluisterde Juf Marielle verbaasd. Mupsie was háár muis, een magische muis die haar hielp met haar toverspreuken. Maar hoe kwam Mupsie hier terecht? En waarom kreeg hij al die boterhammen met kaas?

Die middag, toen de kinderen weer stil aan hun werk zaten, vroeg Juf Marielle rustig: "Ailin, mag ik jou even spreken?"

Ailin werd knalrood. "Heb ik iets fout gedaan, juf?"

"Dat ligt eraan," zei Juf Marielle geheimzinnig. "Waarom geef jij je boterhammen met kaas aan Mupsie?"

Ailin hapte naar adem. "U... u weet het?" stamelde ze.

"Ik weet alles," glimlachte Juf Marielle zacht. "Maar ik wil graag horen waarom."

Ailin zuchtte diep. "Ik vind boterhammen met kaas echt heel vies. Maar ik wil ze niet weggooien, dat is zonde. En toen zag ik Mupsie... Hij leek zo hongerig. Dus ik dacht, misschien kan ik hem blij maken."

Juf Marielle knikte. "Dat is heel lief van je, Ailin. Maar weet je wat? Als je kaas niet lekker vindt, had je dat best mogen zeggen."

Ailin keek op naar Juf Marielle, haar ogen vol twijfel. "Maar... ik dacht dat u boos zou worden, juf. Mijn moeder zegt altijd dat ik alles moet opeten wat in mijn trommel zit."

Juf Marielle glimlachte warm. "Lief kind, ik word helemaal niet boos. Ik begrijp het zelfs. Iedereen heeft zo zijn voorkeuren. En eerlijk gezegd," ze boog zich een beetje dichter naar Ailin toe, "Mupsie mag best af en toe een boterham met kaas, maar hij heeft ze eigenlijk niet nodig. Wist je dat Mupsie een magische muis is?"

Ailin's mond viel open. "Magisch?" fluisterde ze.

Juf Marielle knikte en ging op haar hurken zitten, zodat ze op ooghoogte met Ailin was. "Ja, Mupsie helpt mij met mijn toverspreuken. Maar hij kan voor zichzelf zorgen. Kaas is meer een luxe voor hem dan een noodzaak. Als jij kaas niet lekker vindt, kunnen we daar wat aan doen."

Ailin keek haar nieuwsgierig aan. "Wat bedoelt u, juf?"

Met een speelse glinstering in haar ogen tikte Juf Marielle op haar neus. "Let goed op." Ze fluisterde zacht:
"Van kaas naar smeuïge pindakaas,
Laat een boterham nu smaken, zoals Ailin het graag had."

In een oogwenk veranderde de boterham met kaas in Ailin's trommeltje in een boterham met een dikke laag pindakaas. Ailin keek vol verwondering. "Wow! Dat is fantastisch, juf!"

Juf Marielle grinnikte. "Vanaf nu, als je iets in je trommel hebt dat je echt niet lekker vindt, kun je het mij gewoon eerlijk vertellen. Dan zorgen we ervoor dat je iets hebt wat je wél lekker vindt."

Ailin knikte enthousiast. "Dat is echt lief van u, juf. Maar... mag Mupsie dan af en toe nog een stukje kaas?"

Juf Marielle lachte en knipoogde. "Alleen als het echt een bijzondere dag is. Maar vertel het maar niet aan de anderen, goed? Mupsie is een geheimpje van ons twee."

Vanaf die dag waren er geen verloren boterhammen met kaas meer in het klaslokaal. Ailin at haar boterhammen met pindakaas met smaak op, en Mupsie kreeg af en toe een klein stukje kaas als beloning voor zijn hulp bij de spreuken. Het mysterie van de kaasboterhammen was opgelost, en Juf Marielle had er een nieuw bondgenootje bij in haar magische avonturen.