Bloed, veel bloed en geluid heel veel geluid.
Elke keer speelde het in mijn hoofd af. Het voelde alsof mijn hersens zich zelf, als straf in de diepste kamer van de hel hadden vastgeketend.

Het geluid van een schot en een lichaam dat zijn laatste adem uitblaast voordat het op de grond valt. Hoog gegil gevolgd door een hart verscheurend gehuil. Een trillende stem die naar mij roept om weg te gaan. Om zo ver weg mogelijk te rennen en nooit meer terug te komen. En voordat de trillende stem de zin "ik hou van jou" kan afmaken nog een schot.

Langzaam dooft elk geluid uit. Ik sta daar maar te jong en te onschuldig om ook maar een pink te veroeren.

Een paar auto's komen met scheurende banden aanrijden en omsingelen mij en de twee leeglopende mensen.
Mannen in pakken stappen uit. Ze houden van die dingen vast die net 2 levens ontnamen.
Een man loopt naar me toe. Hij pakt mijn hand vast en brengt me naar een van die auto's. De man in het pak gaat op zijn knieën zodat hij op mijn hoogte is. "Hallo, wat is je naam?" Vraagt hij.

Ik wordt wakker geschud uit mijn dagdroom. De man in het pak zit voor me in zijn grote leren stoel. Hij heeft nu een paar extra rimpels rond zijn ogen en een paar grijze haren hier en daar, maar is verder niet verandert. Zijn blik staat ernstig.

"Ik had ze belooft je te beschermen met mijn leven. Dit is te gevaarlijk. Als je gaat zul je je leven risceren. Ik kan me niet veroorloven om jou ook te verliezen." Terwijl hij dit zegt beginnen tranen in zijn ogen te stromen, maar snel knippert hij ze weg.