Ik wordt langzaam wakker, maar ik open mijn ogen nog niet. Ik hoor voetstapen, ze komen niet op mij af. Ik hoor een stoel een beetje kraken, daar gingen die voetstapen waarschijnlijk naartoe. Ik hoor ook stemmen, ik probeer mijn wolfsoren niet te bewegen, maar dat gaat moeilijk. Ze bewegen. "Mia? Volgensmij is ze wakker jongens." Ik herken die stem, het is de stem van Madie. Ik open langzaam mijn ogen en zie Madie, Kate en Ember bij me zitten. Ze knuffelen me meteen. "We waren echt heel erg bang, want IEMAND had het boek over de relics nog niet uit gelezen." Ik kijk om de meiden heen en zie dat Zane achter een boek is verscholen aan een bureau. "Maar we willen echt dingen vertellen en vragen stellen, want we kennen elkaar nog niet zo heel goed, en je hebt drie dagen geslapen d-" "Wacht, wat! Heb ik drie dagen geslapen, weten mijn ouders al dat ik hier ben, want straks raken ze ongerust." Rustig mia rustig." Zegt Ember. "Madie heeft er al voor geregeld dat ze weten waar je bent." Ik geef een opgelucht zuchtje. "Gelukkig." "We hebben ook een verassing voor je ouders en je zusje." zegt Kate met een hele grote glimlach. Ze schraapt haar keel even en zegt. "Van Zane, mogen ze hier komen wonen." Ik kijk even met grote ogen en openmond naar de meiden. "Echt waar?" "Ja, echt waar." "Meiden." Zane staat nu achter de drie meisjes. "Kunnen jullie nu even Mia wat rust geven, ze is net wakker. Je mag vanmiddag en vanavond nog wel even langs komen, maar ze heeft rust nodig, dus kunnen jullie dit vertrek nu verlaten." De drie Meiden kijken elkaar even aan en daarna naar mij. "Tot vanmiddag dan maar weer." Ze staan op en lopen het vertrek uit, net als Zane. Nu ben ik alleen. Jeeeh Verveling.

De volgende ochtend ga ik al naar de grote zaal, ik ben alweer helemaal gezond. Ik zie dat iedereen al aan de tafel zit. De stoelen hebben allemaal verschillende kleuren, ik zie een stoel die de zelfde kleur heeft al mijn deur van mijn kamer, dus daar moet ik vast zitten. Ik zit naast Madie en Ember. Wanneer ik daar ga zitten lacht iedereen vrolijk naar mij behalve Lilith. Het lijkt erop dat zij me niet mag. Lekker dan. Ember fluisterd iets in mijn oor. "Is ze niet een Zuurpruim, met haar kleine vleugeltjes." Ik moet er een beetje van lachen. Opeens staat Lilith op en ze kijkt met een woeste blik naar me. Ik ren snel achter haar aan. "Lilith, sorry i-" "WAT NOU DOMME LELIJKE WOLF, JE KENT ME NIET EENS!" schreeuwt ze tegen me. Ze verandert in een Culido. "Lilith stop, hoor ik achter me. Peter komt er aan en grijpt Lilith vast. "Lilith onthoud, doe je woede weg want anders weet je wat er gebeurt." Ik kijk naar Lilith haar mooie witte vleugels zijn nu voor de helft zwart, maar door Peter's woorden worden ze langszaam weer wit. Ze verandert weer terug in haar zelf. "Sorry Lilith." "Nee, Mia, ik moet sorry zeggen." ze loopt weer richting de eetzaal en ik blijf daar achter met peter. "Gebeurt dit vaker?" "Soms ja, niet al te vaak." "Haar vleugels werden zwart." "Gelukkig waren ze niet helemaal zwart anders kon ze wel doei zeggen tegen haar relic." "Wat dan?" "Nou, als de vleugels van een Culido helemaal zwart worden, worden ze Dark Cusdro's, dat zijn kwaataardige Culido's, als ze boos worden, heel boos, worden ze dus een Dark Cusdro." Ik zwijg, dat wist ik niet. "Kom ik wil je wat laten zien." Ik loop achter hem aan richting de deur die naar de binnen tuin leidt. We gaan naar de binnen tuin, maar er zit nu in het midden van het tuintje een klein riviertje. "Dit is een andere tuin, als je dat wou weten." Ik kijk even vreemt op. "Maar de bomen staan allemaal hetzelfde." Peter lacht zacht. "Weet ik, ik vond het ook raar bij de eerste keer, maar je went er wel aan." We gaan onder een boom zitten, hij pakt een grassprietje en doet die in zijn mond. Nu ik wat beter naar hem kijk is hij bestwel knap. Opeens voel ik zijn lippen de mijne aan raken. Wanneer hij stopt kijk ik met grote ogen en open mond naar hem. Doordat ik dat doe, kijkt hij opeens triest uit zijn ogen. "Uuh, sorry Mia, dat ging..." Ik kus hem meteen op zijn wang. "Geeft niet hoor." Ik heb het gevoel dat ik bloos. "Ik denk dat we maar weer naar de grote zaal moeten gaan, of niet Mia?" "Ja lijkt me een goed idee." Paar minuten later komen we bij de grote zaal, Zane zit er nu ook bij. Ik kijk ool even naar Lilith, ze lacht een bertje naar me, maar kijkt daarna weer serieus. "Aah, Peter, Mia, jullie zijn er eindelijk dan kan ik beginnen met de indeling van vandaag." Zegt Zane, hij staat op en pakt een rol perkament, hij schraapt zijn keel. "Vandaag gaan Lilith, Sebastian, Thomas en Kate op onderzoek uit in het Schaduwwoud en gaan even labgs de mensen van deze stad." Ik kijk naar Kate, ze light met haar hoofd op tafel de hele tij nee te schudden. Ik moet er wel een beetje van lachen, het ziet er dom uit. "En de rest gaat met Mia mee om haar paard, zwaard optehalen, en gaan mee met de reis om haar ouders en zusje optehalen, wat nog een verasing is voor hen." Hij rolt het stuk perkament weer op en geeft het aan een van de dienstmeisjes.

Wat later die dag zijn Lilith, Sebastian, Thomas en Kate al weg. Wij lopen met zijn vijfjes naar de stallen. Er staan twaalf stallen, heelveel zijn leeg maar er zij nog vier paarden. "Um, waar is mijn paard." "Die gaan we zo halen, bij de Hoefsmid hij heeft veel paarden al onze paarden komen daar ook vandaan." Ik zie een Een zwart paard met de naam Galaxy, een Wit paard met de naam Prince, een bruine met de naam Xavier en een rood, bruinachtige paard met de naam Blaze. Iedereen stapt op zijn of haar paard. Galaxy is van Peter, Prince is van Jeffrey, Xavier is van Madie en Blaze van Ember. "Madie, waarom verander je niet zelf in een paard? Dat is toch veel makkelijker?" "Het is wel makkelijker, maar als mensen hier een paard zonder zadel of hoofdstel zien vangen ze hem." "Ow, nou ja dan snap ik het." We komen wat later bij de Manege aan. "Aah, daar zij mijn favorite mensen, de Relics." "Heei Barnie, hoe is het." "Het gaat super goed hoor Madie." "We zoeken eigenlijk een paar voor Mia, zij is de negende van onze groep." "Aah, aangenaam Mia, mijn naam is Bernart, maar mijn vrienden noemen mij Barnie." "Aangenaam Berna, ik bedoel Barnie." We lopen naar binnen en er zijn wel dertig stallen, ik goor allemaal paarden hinniken en je reuk.....paarden stront. "Mia, kijk maar even rond en dan komen we zo wel." Iedereen loopt de stallen uit en ik blijf achter. Opeens stoppen alle paarden met hinneken en kijken ze allemaal uit hun hok naar mij. "Um hallo." "dus jij bent die gene die de negende is en een van ons mag uitkiezen, je bent de eerst die zelf een paard mag uitkiezen, maar je moet opletten, het paard moet er ook mee eens zij." ik schrik er een beetje van wat het vogeltje zegt die daar op de stallen zit. "Ooh, oks, dan weet ik dat." Het vogeltje kijkt me raar aan. "Kun jij mij verstaan, kind?" "Ja, ik kan je verstaan." Het vogeltje tjilpt vrolijk. "Eindelijk iemand waar ik een normaal gesprek mee kan voeren, die paarden hebben het bijna altijd alleen maar over eten en eten." "Rinkelstaartje! Dat is niet waar!" Een bruin paard briest naar het vogeltje die dus Rinkelstaatje heet. "Nou, oke, niet iedereen, maar het zijn er maar vier die het er meestal niet over hebben." Het bruine paard knikt, en kijkt daarna naar mij. "Ik zal joupaard niet worden, ik ben te wild voor je. Ga langs de andere drie paarden die niet vaak over voetsel hebben. Één van hen zal jou paard worden." Ik knik en ga langs de stallen, er zijn vier stallen waar een naam opstaat, waarschijnlijk bedoelde het paard deze. Ik ga voor de eerste stal staan. Er staan een zwart. Wit paard met de naam Beauty. "Ik zal jou paard niet worden, wij zullen het nooit over dezelfde dingen eens zijn." De tweede stal staat een Bruin wit paard met de naam Vazand. "Ik zal alleen bereden worden door een man, nooit door een meisje." In de derde stal staat een wit grijs bruinig paard met de naam SilverMoon. "Het spijt mij, maar ik ben al door iemand uitgekozen." Geen van de drie die het bruine paard zij is het, maar ik zie nog een vierde stal met een Grijs,wit, zwart paard met wit, bruine manen met de naam Storm. Ik kijk naar binnen ze is prachtig. Het paard kijkt opeens op en kijkt me aan. "Nou, hallo daar." zegt het paard vrolijk. Het loopt naar me toe, en ik aai het paard. "Volgens mij ben jij mijn nieuwe baasje." Het paard heeft een lieve stem zo zuiver. "Ben jij familie van Mesila en Madelijntje." Het vliegt zo mijn mond uit. Het paard kijkt me even raar aan. "Hoe ken je hun? En ja ik ben Madelijntje's grote nicht." "Nou Madelijntje is mijn moeders paard en Mesila......was mijn en mijn zusjes paard." "Wat bedoel je met was?" Ze is nu bij Xentia's paleis." "Oh, je mist haar vast vreselijk Mia." "Ja, wacht, hoe weet je mijn naam, ik heb me nooit voor gestelt." "Ik weet veel dingen." Ik hoor de deur van de Manege open gaan, Barnie komt naar binnen. "Aaah, heb je je paard uitgekozen." "Nou ja, maar eigenlijk heeft het paard mij uitgekozen." Barnie kijkt me raar aan, maar loopt daarna naar een hokje waar zadels en hoofdstellen liggen. Ik kijk eventjes naar Rinkelstaartje. "Goed gezegt kind." Ik knik naar het vogeltje met ern vriendelijke glimlach. Barnie komt er al weer aan lopen met een prachtig lerren zadel en hoofdstel met nog wat wit. Hij zadelt Storm op en wanneer hij klaar is stap ik op. Het voelt comfortabel. In stap ga ik de stallen uit. Iedereen zit alweer op zijn of haar paard. "Wat een prachtig paard." "Madie." "Ja Barnie." "Kunnen jullie meteen Lightning ook meenemen, ze neemt plaats in beslag, en iemand wou haar bijna kopen." "Natuurlijk Barnie, we zullen haar wel meenemen." Wat later zeggen we Barnie varwel en gaan naar de wapensmid. "Van wie is dat paard eigenlijk." "Van Kate." Het is een wit, grijs paard met wat blauw in de mannen. "Lightning moest nieuwe hoeven." "Aah, zo." "we komen aan bij de wapensmid. "Mestra, ben je thuis." we stappen af van de paarden en binden die vast aan een paal. Er komt een grote man aan gelopen. "En daar zijn de Relics, en dit meisje is vast de negende van jullie groep." "Jep dit is Mia." "Aangenaam Mia ik ben Mestra de wapenSmid." "Aangenaam Mestra." "Je komt vast voor een zwaard, want ja anders zou je hier niet komen." Hij loopt naar binnen en komt terug met een prachtig zwart zwaard. "Ik denk at dit wel iets voor je is, het is licht, makkelijk te gebruiken en special gemaakt voor één van de relics." Ik pak het zwaard vast, inderdaad bestwel licht. "Nou danku wel Mestra." "Geen dank is nodig, ik ben al blij at je hem wil hebben." We kopen meteen ook een zwaard houder voor om mijn middel en rijden na een varwel naar de rode bossen richting mijn ouders met de verassing dat ze in het kasteel mogen wonen.

Xxl hoofdstuk! Ja ik voelde me echt schuldig dat ik voorige week geen hoofdstuk had geplaatst. Dus hiet hebben jullie een Xxl hoofdstuk

AAls jullie nog willen weten hoe Lilith, Sebastian en Thomas er uit zien, kijk je hier onder.