Buiten de drukte van het feestgedruis in de straten van Hill zaten Evelyn en Ave op een bankje van hun lunch te genieten. Ze hadden heerlijke platte broodjes gevuld met gekruid gehakt, paprika en een verrukkelijk sausje. Volgens de verkopen waren ze een specialiteit in een land ver ten westen van Nista. Dat wilde Evelyn graag geloven, want het broodje was het geld wat zij en Ave mee hadden gekregen dubbel en dwars waard.

'Zou je even zo'n gezouten haring voor me willen halen?' vroeg Evelyn aan Ave terwijl ze haar vriendin een paar muntjes gaf. 'Het wisselgeld mag je houden' voegde de prinses er nog aan toe.

De twee vriendinnen hadden voor een bankje aan de haven gekozen. Rond het kasteel, het marktplein en de straten daarom heen was het een drukte van belang voor de vijfde verjaardag van prins Endrew. Er waren veel verschillende activiteiten georganiseerd, een riddertournooi bij het paleis, een grote markt en zelf een kermisgezelschap dat hun kunsten vertoonde.

Later die middag zouden er een zeil- en viswedstrijd georganiseerd worden, maar nu was het nog rustig. Ave had haar geld uitgegeven aan de lunch en sieraden voor Alice en zichzelf, Evelyn had ook een ketting voor zichzelf gekocht, maar ze had meer geld meegekregen dan haar vriendin waardoor ze nog makkelijk een haring kon kopen en misschien ook nog wel wat anders.

'Prima' zei Ave en ze liep naar het kraampje van de vissers die net op de steiger stond. De meeste handelaren keken even vreemd op als hun klanten twee jonge meisjes ware, Ave was net twaalf en Evelyn werd bijna twaalf, maar zodra ze de dure kleding zagen wilde ze dolgraag dingen verkopen. Bij de juwelier hadden ze het vreemds opgekeken. Juwelen waren duur, dus Evelyn en Ave moesten uitleggen dat ze het geld van hun moeders hadden gekregen om juwelen te kopen.

'Ik kon van het wisselgeld en de paar centen die nog in mijn zak zaten nog een gezouten haring voor mij kopen' zei Ave toen ze terugkwam en een van de zakjes in haar handen aan Evelyn gaf. De prinses pakte hem aan en trok de haring er direct uit. Hij was waarschijnlijk niet net gevangen, want in deze tijd van het jaar zwommen er weinig haringen, maar Evelyn wilde hem zo vers mogelijk hebben.

Ave pakte haar gezouten haring ook meteen uit het zakje en stak hem vrolijk in haar mond. Evelyn en Ave hielden van bijna alle soorten vis, net als de meeste inwoners van Nista. Ondanks dat ze veel aan handel deden leefde de inwoners toch vooral op visserij.

'Wat zullen we zo meteen gaan doen?' vroeg Evelyn toen ze de hele haring doorgeslikt had. De prinses was niet verplicht ergens bij te zijn vandaag, dus kon ze haar tijd doorbrengen met Ave en had ze alle vrijheid om te doen waar ze zin in had.

'Ik zou wel even bij het riddertournooi willen kijken, maar ik denk dat ze daar al klaar zijn' antwoordde Ave. Evelyn knikte, daar had ze ook al even aan gedacht.

'Wat als we nu even bij de kermis gaan kijken en dan de zeilwedstrijd gaan bekijken' stelde Evelyn voor. Ave knikte en ze gooide het papieren zakje waar de haring in zat op de grond. De prinses deed hetzelfde en stond daarna op om richting de kermis te lopen.

Bij de tent van de waarzegster stond een hele rij van middenstanders uit Hill, de rijken waren niet geïnteresseerd in hun toekomst of geloofde er niet in en de armen konden het niet betalen. Evelyn geloofde ook niet zo in waarzeggerij en had nog minder zin om in die rij te gaan staan. In plaats daarvan liep ze met Ave achter zich aan door naar de dekenslikker en de vuurspuwers.

Evelyn vond het fascinerend hoe die mensen al het logische opzij zette en vlijmscherpe messen door hun keel lieten glijden en vlammen uit hun keel lieten ontstaan. Een deel in de prinses zou dat graag willen leren, maar het andere en verstandige deel in haar zei dat het levensgevaarlijk was. Maar dat nam het plezier van ernaar kijken niet weg.

Evelyn had nog wel langer naar de mannen op het podium kunnen kijken, maar Ave trok haar mee naar een pleintje met muzikanten. Er was een klein bandje vrolijke volksmuziek aan het spelen en op het pleintje danste jonge vrouwen op de maat van de muziek, hun rokken in het rond zwaaiend. Ave en Evelyn konden bijna niet stil blijven staan en al snel danste ze tussen de andere vrouwen en meisjes.

Het voelde vrij om op de onafgebroken vrolijke muziek te dansen met haar rok die in de wind draaide en alle vrouwen om haar heen die hetzelfde deden. Evelyn had niet eens gemerkt dat ze Ave kwijt was geraakt of dat er een zangeres bij de band was gekomen die met een heldere stem de muziekinstrumenten begeleidde. De lange vlechten van de prinses waren ook losgeraakt en haar losse haren sierde haar rug toen Ave haar weer vond en ze vermoeid aan de rand van het pleintje gingen staan.

'Dat was leuk' zei Evelyn tegen haar vriendin. Ave had een grote glimlach op haar gezicht en knikte instemmend. Ook haar zwarte haren waren losgekomen uit de knot die ze had gedragen en haar wangen waren rood geworden van de inspanning.

'Op mijn twaalfde verjaardag wil ik een dansfeest met dit soort muziek en grote rokken waarmee je goed kan draaien' besloot Evelyn. Ze zag het al helemaal voor zich, alle vrouwen draaiend in grote rokken waarmee ze de hele balzaal vulde en iedereen die vrolijk was.

'Dat feest wil ik niet missen, je moet het zeker aan je ouders voorstellen' zei Ave. Evelyn glimlachte en stelde zich Ave in zo'n rok voor, draaiend tot ze er duizelig van werd. Het zag er prachtig uit, zeker toen ze zichzelf ernaast fantaseerde.

'Dat zal ik doen, maar dan ben jij verplicht samen met mij mee te dansen' zei Evelyn.

'Afgesproken' antwoordde Ave. Evelyn merkte niet dat haar vriendin weg liep tussen de menigte rond het pleintje omdat ze nog aan het kijken was naar de meisjes die aan het dansen waren, maar toen ze Ave niet eer naast zich zag staan keek ze om. Ze zag de blauwe jurk van het meisje nog net tussen de mensen verdwijnen, snel rende de prinses achter haar aan.

'Waarom ging je er ineens vandoor?' vroeg ze toen ze uit de drukte waren en Evelyn naast Ave liep. Haar vriendin keek de prinses niet aan, maar staarde onopvallend naar de grond en liep flink door. Evelyn moest bijna rennen om haar lange passen bij te houden.

'Er waren mensen daar, mensen die ik-. Die ik liever niet wil zien. Ik, ik moest daar gewoon weg zonder iemands aandacht te trekken' zei Ave ontwijkend. Evelyn pakte de hand van haar vriendin vast en kneep er even bemoedigend in.

'Je weet dat je het mij kan vertellen als je iets dwars zit. Ik zal altijd naar je luisteren' zei Evelyn. Ave keek weer naar haar vriendin en er verscheen een glimlach op haar gezicht.

'Dat weet ik, dank je wel' zei ze. Het meisje leek weer ontdooid, maar ze ging pas weer wat rustiger lopen toen ze een paar straten verderop waren. De twee vriendinnen waren ondertussen van de kermis afgegaan en zelfs de middenstanderswijk hadden ze verlaten, gelukkig wel de goede kant uit. Ze waren vlak bij de rijke wijk.

'Zullen we in het park achter ons huis gaan zitten?' stelde Ave voor en Evelyn knikte als antwoord. Achter de huizen in de rijkste buurt lag een prachtig en goed verzorgd park met een heldere vijver, schone paden en heldergroen gras het hele jaar door. Veel rijke dames kwamen hier graag om op een van de bankjes te praten en roddelen met elkaar.

Evelyn wist dat Ave en Alice hier vaker kwamen om te kletsen en rustige spelletjes te doen. Het park was heel vredig en daarom waren er alleen kinderen van de rijkste families welkom. De kinderen van middenstanders zouden alleen maar veel te drukke spelletjes spelen en dan werd de rust en de prachtig aangelegde grasvelden en bloemperken verstoord.

Omdat veel mensen op het feest waren, was het park nagenoeg leeg. Ave en Evelyn kozen een bankje uit vlak bij het water en de witte brug die daaroverheen ging. Het bankje stond op een acceptabele afstand van het pad en het pad lag dan weer op een ongevaarlijke afstand van het water. De rijke dames konden het zich niet permitteren om per ongeluk in het water te vallen, de meeste rijke vrouwen hadden niet eens leren zwemmen.

'Ik denk dat we jouw verjaardag maar eens moeten plannen, je wordt twaalf jaar dus er moet een goed feest gevierd worden' zei Ave toen ze allebei zaten. Elf was in Nista een grote verjaardagsmijlpaal omdat de kinderen dan niet meer vatbaar waren voor de meeste kinderziektes, maar in de rijkere families werd twaalf jaar als een grotere mijlpaal gezien. Als je twaalf werd had je de basisscholing voltooid en mochten jongens aan hun vervolgopleiding beginnen en mochten meisjes wettelijk uitgehuwelijkt worden.

'Het moet zeker een groot feest worden, maar ik denk ook dat mijn ouders er veel inspraak ik willen hebben' zei Evelyn. 'Ik ben benieuwd of ik uitgehuwelijkt zal worden, of dat ze daar nog langer mee wachten' voegde ze daaraan toe. In de geschiedenis van Nista waren veel prinsessen op hun twaalfde verjaardag uitgehuwelijkt. Meestal gebeurde dat met buurlanden om de band te versterken en dan nog het meeste met Orthnib. Er waren verschillende Orthnibse prinsessen ook met Nistaanse prinsen getrouwd.

'Ik denk niet dat ze jou nu al gaan uithuwelijken. De prins van Orthnib is al uitgehuwelijkt en van de rest van de buurlanden zijn te jong. Ook zijn er geen slechte relaties met verdere landen of een van onze eilanden. Ik denk dat ze wachten tot er zich een situatie voordoet die met een huwelijk opgelost kan worden' zei Ave.

'Dat klinkt logisch, dat zou ik ook doen denk ik. Ben jij trouwens uitgehuwelijkt? Dat heb ik helemaal nooit gevraagd' vroeg Evelyn.

'Nee, ik ben nog niet uitgehuwelijkt. Ik denk dat meneer en mevrouw Morgan mij niet gaan uithuwelijken omdat ik niet hun biologische dochter ben, ik denk dat ze wachten tot er een jongen om mijn hand vraagt, als dat ooit al gaat gebeuren' antwoordde Ave. Evelyn knikte als reactie.

'Maar we kunnen nu dus wel plannen gaan maken voor mijn verjaardag' zei Evelyn, ze moesten weer even terugkomen naar hun oorspronkelijke gespreksonderwerp. 'Wat dacht je van een groot bal met veel volksmuziek?' stelde ze voor.

'Ja, daar hadden we het net al over en ik vind het een goed plan. Dat is denk ik mooi 's middags, anders dan traditionele bals die 's avonds zijn' zei Ave.

'Ja, maar ze kunnen ook 's avond laat nog een traditioneel bal doen, als de kinderen naar bed gaan' zei Evelyn.

'Maar ik weet niet of dat dan nodig is, je kan beter die tijd gebruiken voor een groots diner' zei Ave. Daar zag Evelyn ook de logica wel in en ze had liever goed te eten dan saaie dansmuziek, dus haar keuze was snel gemaakt.

'Misschien kunnen we een soort riddertournooi organiseren met jongens van mijn leeftijd, als een symbool dat ik nu uitgehuwelijkt mag worden' stelde Evelyn voor. Meestal werden riddertournoois gehouden met volwassen mannen, de ridders die ook echt gingen vechten als er oorlog zou uitbreken.

'Dat is wel een goed plan. Ik zou het aan je ouders voorstellen, maar het zou kunnen dat ze de jongens niet getraind genoeg vinden voor een toernooi, dan moet je iets anders verzinnen. Misschien kan je ook een zeilwedstrijd houden zoals vandaag' zei Ave.

'Ja misschien zijn ze een beetje ongetraind, maar dan kunnen we ze toch gewoon met oefenwapens laten vechten?' zei Evelyn. 'Ik weet niet of we twee wedstrijden op zo'n korte tijd kunnen houden, dat wordt denk ik niet zo interessant' voegde ze eraan toe, om Ave's tweede punt aan te strepen.

'Waarom kon jouw moeder je broertje niet gewoon in de lente krijgen of zo' zei Ave sarcastisch. Evelyn kreeg een grote glimlach op haar gezicht.

'Dat wilde mijn vader niet' zei ze. Daar moest Ave eigenlijk ook wel om lachen.