Evelyn had helemaal niets te doen. Ze had altijd gedacht dat ze goed was in zichzelf vermaken, maar nu Ave ziek was wist ze echt niet meer wat ze moest doen. Ze had zo op de vriendschap met Ave gebouwd dat ze zich nu verveelde. Ze had nooit over een plan B nagedacht. Dat had ook nooit gehoeven, tot nu. Ze was het hele kasteel al doorgelopen, maar omdat ze het al helemaal had ontdekt toen ze jonger was, had ze daar al snel geen zin meer in.

Nu zat ze op het toilet op de tweede verdieping. Niet om haar behoefte te doen, tenminste, nu niet meer, maar omdat ze zich verveelde. Ze zat een beetje naar de kalender te turen. Het was de herfstbladzijde en deze dag was de 16e herfstdag, daar zat een pijl bij die elke dag verschoven werd. Richting het einde van de herfst zag Evelyn Endrews verjaardag staan, en nog iets verder die van haar. De verjaardagen van haar ouders waren niet op deze bladzijde van de kalender te zien. De koning was in de winter jarig en haar moeder in de lente.

Ineens had ze een idee wat ze kon doen. Evelyn had geen idee waar het vandaag kwam, maar ze rende het toilet uit, op weg naar haar moeder. Ze had geen idee waar de koningin op dit moment kon zijn, maar ze ging de logische plekken maar af. Als eerste probeerde ze haar werkkamer, die zat toch op de tweede verdieping, maar daar was Mary niet te vinden. Dan de tweede optie, de koninklijke slaapkamer.

De slaapkamer van de koning en koningin lag op de derde verdieping op een strategisch punt met een goed uitzicht over de tuinen. De kamer was expres zo hoog geplaatst zodat mogelijke moordenaars de kamer minder gemakkelijk konden bereiken. Maar nu moest Evelyn wel een trap op om er te komen. Dat moest ze normaal ook, want haar kamer bevond zich op de tweede verdieping.

Toen ze bij de kamer aankwam hoopte Evelyn haar moeder daar aan te treffen, maar die was niet in haar kamer. De prinses moest even nadenken waar dan moest zoeken, tot ze bedacht dat haar moeder net zo goed bij Endrew kon zijn. Die sliep niet meer in de kamer bij zijn ouders, maar hij had een eigen kamer gekregen op de tweede verdieping, maar wel in een andere vleugel van het kasteel dan Evelyn.

Met hernieuwde energie rende Evelyn de trap wee af, richting Endrews vertrekken. De vleugel waar Endrews kamer lag was helemaal veilig voor hem. De prins werd bijna twee en hij begon steeds eigenwijzer te worden. Ook sloopte hij graag dingen en liep hij overal naartoe waar hij kon. Evelyn vond dat wel irritant, maar het hoefde haar niet heel erg te storen omdat ze toch altijd ergens anders was. Ze zag haar broertje eigenlijk niet zo vaak.

Je herkende Endrews vertrekken meteen. Voor een zijgang stond een hek op ongeveer een meter hoogte. Dat was er alvast geplaatst voor als Endrew echt begon te lopen. De jonge prins had dan wel zijn eerste stapjes gezet, maar echt lopen deed hij nog niet.

Evelyn stapte gemakkelijk over het hek heen en liep door de vertrekken van haar broertje. Hij had haast zijn eigen huis hier. Een grote slaapkamer, een speelkamer, een zitkamer en een slaapkamer voor bedienden. In die tweede vond Evelyn haar broertje, haar moeder en Endrews eigen kindermeisje.

'Evelyn, wat leuk om jou hier te zien' zei de koningin blij toen ze Evelyn in de gaten kreeg. Endrews kindermeisje keek op naar de prinses. Evelyn wist dat ze Lola heette, maar voor de rest kende ze haar niet. Ze zag eruit als een jaar of zeventien en leek erg verlegen.

'Kan je met mij een spelletje doen, mama?' vroeg Evelyn aan haar moeder. Ondertussen kwam ze dichterbij en de prinses kon onderscheiden dat Endrew met blokken aan het spelen was. Het was duidelijk dat hij een toren probeerde te bouwen, maar dat lukte hem niet. Elke keer stortte de toren weer in.

'Nee Lin, ik ben nu met Endrew bezig, dan kan je toch wel zien?' vroeg ze koningin. Ze klonk boos, maar ook niet helemaal. Streng misschien? Nee dat was het net niet. Het viel het best te beschrijven als gepikeerd, dacht Evelyn. Alsof Mary boos was, maar te veel van Evelyn hield om haar af te snauwen.

'Kan ik dan niet meedoen?' stelde Evelyn voor. Ze snapte dat ze haar moeder niet bij Endrew weg kon halen, maar ze was gewend enigst kind te zijn en haar ouders hadden altijd tijd voor haar, behalve als er heel erg belangrijke dingen te doen waren.

'Nee Lin, ik weet dat je het goed bedoelt, maar dan ga jij Endrew helpen en dat is minder goed voor zijn ontwikkeling. Hij moet zo veel mogelijk zelf doen' antwoordde Mary. Dat begreep Evelyn niet, waarom mocht ze Endrew niet helpen? Wat was er verkeerd aan helpen? Ze vroeg zich af of haar ouders haar ook niet hadden geholpen toen ze klein was.

'Kan je niet iets met Ave gaan doen? Ik hoorde dat ze je heeft leren borduren en dat je het best goed kan. Ik wil jouw werkjes binnenkort wel zien' stelde de koningin voor. Evelyn had inderdaad leren borduren, maar erg leuk vond ze het niet. Je zat maar de hele tijd in een stoel en draadje door een stofje te halen en dat werd dan iets. Het enige spannende was dat je kans had om de naald in je vinger te prikken.

'Ave is ziek, mama. Daarom wilde ik iets met jou doen, of met Endrew' antwoordde Evelyn. Haar moeder moest daar even over nadenken, haar troeven waren blijkbaar uitgespeeld.

'Zoek anders je vader, misschien heeft hij tijd voor je of weet hij iets wat je kan doen' stelde Mary daarna voor. Evelyn knikte en glimlachte daarna. Blij met haar nieuwe opdracht liep ze weer naar de hoofdgang. Ze klom over het hekje heen en bedacht waar ze haar vader zou moeten zoeken.

Ze had net al in zijn werkkamer en in zijn slaapkamer gekeken, dus daar kon hij niet zijn. De prinses besloot in de zitkamers op de begane grond te zoeken. Evelyn liep naar de dichtstbijzijnde trap en liep snel naar beneden. Daarna moest ze zich een stukje over de eerste verdieping verplaatsen om de trap in de grote hal naar beneden te nemen.

Daar liep ze rechtstreeks naar de gang waar de zitkamers lagen. In het paleis hadden ze vijftien verschillende zitkamers met elk een apart thema. De thema's paste elk bij de vijftien eilanden waar Nista uit bestond. De grootste kamers waren Oceaan voor Oasis Eiland, Woud voor Rotawa, meer voor Moranda, strand voor Palm Eiland, kasteel voor Castle Eiland en bloemen voor Flower Eiland. Er waren ook nog kleinere zitkamers voor de kleinere eilanden, die soms maar uit een enkel dorp bestonden.

Evelyn keen een voor een in alle zitkamers naar binnen, maar ze zag haar vader niet. Ze zag eigenlijk helemaal niemand in de zitkamers zitten. Nu moest ze bedenken waar de koning zich dan kon bevinden. Evelyn besloot dan nog maar een keer in zijn werkkamer te kijken. James kon natuurlijk ook in zijn slaapkamer zijn, maar Evelyn verwachtte hem eerder in zijn werkkamer. Er was altijd werk te doen voor haar vader.

Dus liep de prinses weer twee trappen omhoog, naar de tweede verdieping. Daarbij passeerde de weer het toilet waar ze eerder die ochtend had gezeten. De deur van de werkkamer van de koning en koningin stond op een kiertje. Evelyn gluurde daar doorheen en zag haar vader met een hele stapel papier op zijn bureau.

Zachtjes gaf ze de deur een zetje, waarbij hij kraakte. Evelyn stapte de kamer binnen, in de verontstelling dat haar vader het gekraak gehoord had, maar dat was blijkbaar niet het geval. Koning James Rodrick Hill keek niet op van zijn werk.

'Papa?' vroeg Evelyn voorzichtig. Ze wilde haar vader niet laten schrikken, maar hij moest haar wel horen. Bij het herkennen van de stem van zijn dochter keek de koning om.

'Evelyn, meisje, wat kom jij hier doen?' vroeg hij blij en verrast. De koning draaide zijn stoel een stukje van zijn bureau af richting Evelyn. Dat zag de prinses als een uitnodiging om verder te komen, dus liep ze de kamer in tot ze bij haar vader stond.

'Ik wilde iets leuks met je doen. Ave is ziek en mama is met Endrew bezig en daar kan ik niet meedoen' zei Evelyn.

'Ik zou heel graag iets leuks met je doen, maar zoals je misschien kon zien heb ik nog heel veel werk te doen. Dat kan ik niet zomaar laten liggen. Kan je niet een rondje door de tuin rijden op Forel?' stelde James voor.

'Paardrijden is minder leuk in je eentje, kan jij echt niet iets met mij doen?' vroeg Evelyn hoopvol. Maar haar vader schudde zijn hoofd.

'Echt niet meisje, maar ik beloof da ik binnenkort weer eens met je ga paardrijden. Dat is alweer veel te lang geleden. Maar nu heb ik echt veel werk te doen' zei James. Evelyn knikte en liep haar vaders werkkamer weer uit. Ze besloot haar vaders advies maar aan de nemen en liep naar boven om haar jurk te verwisselen voor paard rijkleding.

In haar kamer kon May haar helpen met het verwisselen van kleding. Evelyn besefte ineens dat Endrew een hele gang voor hem alleen had, en Evelyn een kamer aan de hoofdgang had. Er was vlak bij haar kamer ook een zijgang – precies hetzelfde als die van Endrew – maar die werd voor andere dingen gebruikt. De prinses wist eigenlijk niet eens waarvoor. Ze besloot om na het paardrijden haar ouders te vragen of ze misschien daar haar slaapkamer mocht hebben, dan kon ze ook een werkkamer hebben en misschien een kamer als kledingkast.