De geur van paarden bleek Ave niet zo goed de bevallen. Ze hield haar hand voor haar neus en liep regelmatig naar buiten terwijl Evelyn Forel aan het poetsen en opzadelen was met hulp van een van de stalhulpen. Een andere jongen tuigde Felicia op, de pony waar Ave op zou rijden.

Evelyn had haar nieuwe vriendin zo ver gekregen dat ze ging paardrijden, eindelijk. Ave had verteld dat ze op het meisjestehuis had leren rijden, maar niet meer dan rondjes stappen. Dat was dus ook precies wat Evelyn van plan was om te gaan doen. De stalmanager had Felicia voor Ave uitgekozen omdat ze klein en al wat ouder was. Felicia was een van de meest rustige pony's die ze in de koninklijke stal hadden staan en werd vroeger wel voor de koets gebruikt, toen Evelyns vader klein was. Momenteel bracht ze vredig haar oude dag door in het weiland en met af en toe een ritje.

Evelyn keek om zich heen waar Ave naartoe was gegaan terwijl de stalhulp Forels zadel op de pony legde en hem aansingelde. De jonge prinses zag haar vriendin buiten staan en diep ademhalen. Evelyn hoopte dat de geur minder zou zijn als ze gingen rijden en dat Ave eraan kon wennen. Evelyn wist niet hoe ze vriendinnen met Ave moest zijn als ze niet met haar kon gaan paardrijden.

'Kunnen we bijna gaan?' vroeg Ave vanaf haar plek buiten de stal. De stalhulp die Forel net had aan gesingeld stapte opzij zodat Evelyn de beugels goed kon doen. Evelyn aaide Forel even over zijn hals en gaf toen Ave antwoord voordat ze haar beugels naar beneden kon trekken.

'We zijn bijna klaar, we komen wel naar jou toe zodat je kan opstappen' riep Evelyn. De prinses zag nog net dat haar vriendin knikte en daarna draaide ze zich om. Evelyn greep met twee handen een van de beugels vast en trok hem naar beneden. Ze was net sterk genoeg om het in haar eentje te doen. Het laatste stukje ging wel, dan viel de beugel zelf uit zichzelf naar beneden, maar bij het eerste stuk moest ze stevig trekken. Daarna liep ze naar de andere kant om met die beugel hetzelfde te doen.

Nadat haar beugels op goede hoogte zaten, liet Evelyn haar door de stalhulp op haar pony helpen. Ze pakte de teugels vast en liet Forel rustig de stal uit stappen. Een van de stalhulpen kwam achter haar aan met Felicia. Nadat Ave opgestapt was – wat het meisje zo soepel als een dame deed – liepen de stalhulpen weer terug naar hun werk en reden de twee meiden de tuinen van het kasteel in.

'Hoe oud ben jij precies?' vroeg Ave aan Evelyn terwijl ze langs de weides liepen. De twee meiden hielden hun teugels er goed bij, want enkele paarden stonden in de weides en die zouden Forel en Felicia nog wel eens kunnen opjutten.

'Ik ben twee maanden geleden acht geworden' zei Evelyn. 'Maar iedereen weet toch wanneer ik jarig ben? Dan wordt er altijd een feest gegeven' voegde Evelyn eraan toe.

'Nou, afgelopen twee jaar niet hoor, ik kan me niet de precieze datum van je zesde verjaardag onthouden, na drie jaar' antwoordde Ave. Evelyn knikte, dat kon ze begrijpen. Haar zevende verjaardag had zich op het schip plaatsgevonden en haar achtste verjaardag was niet zo groots gevierd door Endrews geboortefeest een paar weken eerder.

'Hoe oud ben jij dan precies?' vroeg Evelyn aan Ave. Evelyn vond het leuk om weer een vragenrondje te beginnen, dat was een van hun voornaamste hobby's.

'Ik ben ongeveer acht en een half' antwoordde Ave. 'Ik weet niet wat mijn precieze verjaardag is, dus heb ik de dag van de oceaan als mijn verjaardag gekregen' voegde ze eraan toe.

'Vanwege je naam, waar je vandaan kwam en je ogen zeker?' vroeg Evelyn.

'Ja, dat vonden ze fantastisch. Zeker toen ik ook nog eens de beste van mijn klas werd. Soms noemde ze me een geschenk van de zee, vooral de directrice van het meisjestehuis. Volgens mij wilde ze me adopteren als ik oud genoeg was, maar meneer en mevrouw Morgan waren haar voor' zei Ave met een dromerige blik in haar ogen.

Evelyns blik gleed naar de vier paarden die in de wei naast hun aan het grazen waren. Eigenlijk hadden ze op het kasteel best veel paarden. De koninklijke stallen boden al plaats aan twaalf paarden en dan waren er ook nog de stallen bij het soldatencomplex. Daar stonden de oorlogspaarden en de paarden waarop wacht door de tuinen werd gereden.

Ik de koninklijke stallen stonden Forel en Zeeschuim, de paarden van Evelyn en de koning en Keelie, Moghar, Celine en Farah, die vier beste koetspaarden die ze op het kasteel bezaten. Zij reden vaak voor de koets als de koninklijke familie een ritje door de stad maakte. Dan had je ook nog de vier paarden die als invallers voor Keelie, Moghar, Celine en Farah konden dienen, Wester, Donna, Optimus en Queen. Als laatste had je dan nog Felicia en Zeeanemoon. Felicia was een oude pony die ooit met Dox voor een kleine koets reed en Zeeanemoon is de merrie die voor veulens van Zeeschuim moet zorgen.

In de wie die Evelyn en Ave net gepasseerd waren stonden Keelie, Moghar, Celine en Farah. De andere vier koetspaarden stonden in de wei die ze daarvoor gepasseerd waren. Nu kwamen ze langs de wei waar Forel, Felicia en Zeeschuim altijd stonden en aan de andere kant van het pad lag de kleinere wei waar Zeeanemoon rondliep. Ze zou binnenkort een veulen krijgen en de koning wilde dat ze daar alle ruimte voor had. Na de weide van Forel lag de wei waar Evelyn altijd les kreeg.

'Waren er veel paarden in het meisjestehuis?' vroeg Evelyn.

'Er waren drie paarden in het meisjestehuis. Een hengst, een merrie en een veulen. Maar we hadden ook veel andere dieren daar. Varkens, kippen, schapen, koeien, eigenlijk alles wat er op een boerderij te vinden valt' antwoordde Ave.

'Heb jij al eens buiten de kasteeltuinen gereden?' vroeg Ave aan de prinses. Evelyn en Ave waren nog te jong om alleen buiten de muren van het kasteel te gaan rijden. Het was te gevaarlijk en als ze iets overkwam konden ze helemaal niets. Evelyn zelf was soms ook wel bang voor de wereld buiten de muren. Ze had geleerd dat er bandieten en moordenaars rondliepen die haar graag zouden willen beroven en als ze wisten dat ze de prinses was, zouden ze haar waarschijnlijk ontvoeren en haar ouders om veel geld vragen. Of als ze pech had en mogelijke rebellen haar in handen kregen gingen er misschien nog ergere dingen met de prinses gebeuren, maar er was nooit aan Evelyn verteld wat.

'Ja, heel vaak samen met mijn vader op Zeeschuim en een paar weken geleden voor het eerst op Forel, maar daar was mijn vader natuurlijk wel bij' zei Evelyn.

'Is het mooi om daarbuiten paard te rijden?' vroeg Ave.

'Ja hoor, hoewel het niet zo bijzonder is als je misschien denkt. Het is gewoon bos en heide zoals alle plekken op Oasis eiland zijn die geen dorp of landbouwgrond is' legde Evelyn uit.

'Ik had inderdaad wel verwacht dat het bos achter het kasteel wat bijzonders zou zijn' gaf Ave toe.

'Nee, daarvoor ligt het ook buiten de muren. De tuinen zijn natuurlijk wel bijzonder' zei Evelyn.