Andrea's pov

'Lea kom je nog? We moeten naar school!', roept ik naar boven vanuit de gang. Ik moet altijd op mijn tweelingzus Lea wachten die echt ALTIJD tot het laaste moment bezig is met haar make-up. 'Jahaa! ik kom al!', roept Lea terug.

Lea komt naar beneden en ziet er over de top opgemaakt uit met nog een kroptop, rokje en hoge hakken. Terwijl ik geen make-up op heb en alleen maar een broek met blanco shirt en sneakers aan heb.

'Zie ik er goed uit?', vraagt Lea. 'Tja als je Barbie er goed uit vindt zien wel.', antwoordt ik een barst in lachen uit. 'Heel leuk Andrea. Ik wil er alleen maar goed uitzien voor een jongen die  ik  sinds kort leuk vindt.' 'Oh ja, wie dan?', vraag ik maar snel voordat Lea van onderwerp verandert. 'Gaat je niks aan. Je hebt Anthony dus je moet niet zeuren.', antwoord ze plagerig. Dus ik besluit maar haar gezicht te lezen terwijl ik een bom aan vragen op haar loslaat.

'Ken ik hem?' 'Nee....' Ja dus.

'Zit hij in hetzelfde jaar als ons?' 'Ja duh...' Nope.

'Derde jaar?' 'Nee ik zeg toch dat hij ook in de tweede zit?!' Jup hij zit in de derde. Man wat verraad haar gezicht haar.'Dus het is een jongen uit de derde, die ik ken. Uhm Timo?' 'Hé ik moest toch opschieten dus kom we gaan!' Geen antwoord en haar hoofd is zo rood als een tomaat. Het is Timo.

We lopen naar de bus. Het is erg stil dus ik besluit om wat te zeggen: 'Je weet dat Timo een player is?' 'Niet bij mij. We appen echt al maanden en hij heeft beloofd dat hij van me houdt en nooit vreemd zou gaan.', antwoord Lea kattig terug. 'Je weet ook dat hij veel met ziektes scheld?', probeer ik nog een keer. Ik weet dat het niks gaat worden met hem en dat ze beter kan krijgen. Maar waarom zee nu zo kattig doet snap ik niet. 'Hij heeft me belooft daarmee te stoppen. En trouwens mag ik weer een vriend hebben. Ik ben veel volwassener nu en ik ben allang over Jason heen. Jason en ik zijn nu gewoon beste vrienden. meer niet'

Ik besluit maar niet verder te gaan. Ik denk dat ik dan weer een paar maanden op zolder mag gaan slapen terwijl ik nu eindelijk weer in mijn eigen zachte bed kan slapen sinds de vorige ruzie. Normaal moeten we wisselen met wie er op zolder slaapt als we ruzie hebben, maar Lea heeft een smoes gevonden dat ze niet kan slapen door de enge geluiden daar terwijl ze weet dat het maar de takken van de boom naast ons huis zijn.

De bus komt aan bij de bushalte en we stappen in. De hele reis wordt niks gezegt en op school gaan we gelijk ieder naar z'n eigen kluisje om boeken te wisselen. De bel gaat. Nee hè, ik wist dat ik zonder haar weg moest gaan en de fiets moest pakken.  Dan was ik al zeker een kwartier op school en hoefde ik nu geen 'te laat' briefje te halen.