kaybolmuş hissediyorum,

düşüncelerim parçalanmış,

ruhum vazgeçmiş,

ve bedenin yürümeyi durdurmuş gibi.

karanlık odada,

perdeler önünü kesmiş olmasına rağmen

yüzüne yansıyan güneşi izlerken,

ve gözlerin dünya gibi canlıyken

neden hâlâ öylece var olduğumu

neden hâlâ nefeslerimin odada duyulduğunu

neden hâlâ gözlerinde yansımamın hayat bulduğunu

toz bulutuna neden dönüşmediğimi sorguluyorum.