"Bizi öldürecek misiniz?"diye sordu,bir başka adam.Yanında karısı da ağzı bir karış açık meraklı bakışlarla bu enteresan tabloyu izlemekteydi.

"Sizi öldürmek basite kaçar,birazdan çok yakında göreceksiniz ," dedi uzaylılardan bir tanesi.Bunu söylerken gülümsüyordu.

"Neyi göreceğiz?,"diye tekrardan sordu,adam.Bunu söylerken korkmuştu.

"Göreceksiniz ,artık hesaplaşma vakti geldi, dedi "bir diğer uzaylı da.Gizemli konuşmaya bayılıyorlardı.Fakat bu gizem insanları mahvediyordu.Kendilerini neyin beklediğini ve ne olacağını bilmiyorlardı.Buda onları son derece korkutuyordu.

"Seni seviyorum,dedi" bir oğlan,uzaktaki kıza doğru seslenerek.Kız bu esnada şoka uğramıştı.

Bunu hep söylemek istemiştim,oh be diye rahatladı.Bunun üzerine kızda tebessüm etti.Çocuğu tanımıyor olmasına rağmen bu hoşuna gitmişti.

"Bu kim kızım?"diye sordu,kızın annesi.

"Bizim okuldan anne,ama,tanımıyorum.Yani sohbet etmişliğim filan yok , platonik kafasında beni kurmuş".

"Ah şu lise aşkları dedi"  kızın babası da.

Masumiyet yıllarıydı.

Bir diğer adam ise, sevdiği kadına evlenme teklifi etmişti.Kadında bunu kabul etmişti.İnsanlar birazdan öleceklerini biliyorlardı,bu yüzden de son arzularını ve de dileklerini yerine getiriyorlardı.İnsanlar yaşarken yapamadıkları için şimdi pişmandılar.Herkesi ölüm korkusu sarmıştı.İçlerinden keşke bunu daha önce yapsaydım,diyorlardı.Hayat ertelemek için çok kısaydı.

Ölümlüydü.

O yüzden anı yaşa.Aksi taktirde yarın çok geç olabilir.

Birdenbire, büyük bir patlama oldu.Her yer sarsılmaya başlamıştı.Herkes neye uğradığını şaşırmıştı.Panik almış, başını gidiyordu.Herkes koşmaya çalışıyor,ama,bunu bir türlü başaramıyordu.Etraf kaçmak isteyip de,kaçamayan insanlarla doluydu.Sanki bir ip kendilerini bağlamış,ve koşamıyorlardı.

O derece.

Her şey buraya kadarmış,dedi ağlamakta olan küçük bir çocuk.Annesi de yanında ona sarılarak bulunduğu yerde çaresiz bir durumda olacakları bekliyordu.Bazen insanın elinden de yapacak bir şey gelmiyordu.İnsan olacakların önüne geçemiyordu.Şu anda beklemek onlar için tek çareydi.

Ölümü beklemek.

Sarsıntı bir kaç dakikalığına da olsa geçmişti.

Her an gene başlayabilir,dedi,genç bir adam.

Her şey buraya kadarmış,dedi,yaşlı bir adamda.Bir genç ise halen daha yattığı yerde gözlerini kapatmış,hiç bir şey olmuyormuşçasına müzik dinliyordu.O şekilde ölmek istediği apaçık ortadaydı.Birde imkansıza inananlar vardı.Mesela Beyza,bunun bir rüya olduğunu biliyordu,ve uyanmasına çok az kalmıştı.Birazdan uyanacaktı,ve bu öldükleri anda olacaktı.Çünkü rüyalarda hep öyle olurdu.O yüzden içi rahattı.Bu kabus birazdan sona erecekti.

Acaba?

Oh be bu lanet dünyadan,kötülüklerden kurtuluyoruz,dostum olaya birde bu yönden bak , dedi genç bir adam,arkadaşının omzuna dokunarak.

Aslında haklı olabilirsin?biliyor musun?öleceğimiz için üzüleceğimize,sevinmeliyiz.

Kurtuluyoruz,dostum.

Ya birinde bira filan yok mu?bari ölmeden önce içseydik.

Aynen ya iyi olurdu da.Bir yere de kımıldayamıyoruz ki,alalım.

Neyse artık bu şekilde öleceğiz,dostum.

Eh biraz öyle olacak.Gençler aralarında bu şekilde konuşurlarken sarsıntı bir kez daha başladı.Ağaçlar,sallanıyor hayvanlar panik halinde kaçıyorlardı.Kuşlar ise panik halinde uçuyorlardı.Bir tek insanlar kaçamıyorlardı.Diğer tüm canlılar yürüye-biliyor,kaçabiliyorlardı.

Bu insanoğluna verilmiş, bir tür ceza olabilir miydi?

Kötü yönde kullanılan teknoloji çevreye zarar vermekle kalmamış, aynı zamanda dünyanın sonunu da beraberinde getirmişti.Bilgisayarlar,cep telefonları,ve bütün teknolojik aletler birer canavara dönüşmüşlerdi.Dünyanın sonunu işte bu getirmişti.

Teknoloji.

Bu haber nihayetinde uzaylılara da, ulaşmıştı.Uzaylılar zaten çok uzun bir süredir dünyayı çok uzaktan izliyorlardı.Fakat gelmek istemiyorlardı.Bugüne dek buna hiç ihtiyaç duymamışlardı.

Ta ki,işte bugüne kadar.

Onlar da çağrılmışlardı.İnsanlığın kötülüğünü artık onlar da gayet iyi biliyorlardı.

Bu evrende hiç bir sır saklı kalmaz.

Bu yüzden hesaplaşma günü bugündü.Bedel ödeme zamanı gelmişti.

Artık kimsenin kaçışı yoktu.Kimse gerçeklerden kaçamayacaktı.Hayal aleminde yaşam bitmişti.Çünkü daha önce hayali bir dünyada yaşıyorduk.

İşte gerçek dünya buydu.

Gerçek dünyaya hoş geldiniz,dedi, uzaylı.İnsanlar bu esnada şoktaydı.Şaşkınlıktan dolayı dilleri tutulmuştu.

İnsanlar her şeyden habersiz, yalan,gerçeklerden uzak,kopuk bir dünyada yaşıyorlardı.Artık uyanmışlardı,ve gerçek,asıl dünyayı görmeye başlamışlardı.

Gerçeğe dönülüyordu.

Uyanış vakti gelmişti.

Hiçlik....yok olmak üzereydi.

Uzaylılar,yanındaki o dev yaratık,ve değişik türdeki canlılarsa uzaktan insanlara bakmış gülümsüyorlardı.İntikam alacakları için seviniyorlardı.

Gün bugündü.

Sonunda...

Vay be büyük patlama dedikleri olay buymuş,diye düşündü,biri.Yani teknoloji resmen, dünyanın sonunu getirmişti.Dünya yok olmuştu.İnsanlık denen tür ise ortadan yok olup,gitmişti.İnsanlar ölmüştü.

YENİ  CANLI  TÜRLERİ  ORTAYA ÇIKTI

Artık devir canlı teknolojik aletlerin devriydi.Tüm teknolojik araçlar, insanlığın yerini almıştı.Onlar canlı türü olarak dünyaya hükmedecekti.Uzaylılar,diğer yeni türden canlılar,ve yaratıklar da, mutlu bir biçimde dünyaya gönderilmişlerdi.

Ve dünyada gayet, rahat ve de mutlu bir biçimde yaşayacaklardı.

Uzakta bir yıldız vardı.Gökyüzünden dünyaya doğru bakıyordu.

Ve gülümsedi.Nihayet oda bir canlı türüne dönüşmüştü.

Cansız olmaktan sıkılmıştı.

Gerçek dünyaya hoş geldiniz,tabi bende dedi güneş.Artık canlı türe dönüşen palyaçolar,mobilyalar,merdivenler,radyolar,cdler,akla hayale gelebilecek tüm cansız eşyalar,buzdolapları,hatta ve hatta duvarlar bile konuşarak ve de gülerek güneşe eşlik ettiler.

Son...