POV VIPER:

Met een zucht trok ik mezelf uit bed en keek naar de natte plekken op de deken en het kussen. Ik had geen zin om opnieuw met Ralph in dat bed te liggen. Dat zou gewoon ongemakkelijk zijn en nat. Met een geïrriteerde zucht grabbelde ik snel een ander shirt uit mijn kast en pakte de deken van de stoel aan de andere kant van de kamer.

Toen ik de trap afliep, voelde ik me een beetje raar. Wat had ik eigenlijk verwacht? Dat ik een rustige nacht zou hebben? Het leek wel of Ralph me altijd in de problemen kon krijgen, zelfs als het simpelweg om slapen ging. Maar goed, ik was vastbesloten om het vandaag anders te doen.

Toen ik de woonkamer binnenstapte, zag ik Ralph al zitten. Hij had blijkbaar hetzelfde idee als ik en zat met een deken om zich heen gewikkeld op de bank. Zijn lichaam vulde de bank volledig en het leek alsof hij de ruimte op een manier innam die ik niet kon negeren. De brede schouders, de gespierde armen—dit zou moeilijk worden.

"Jij ook?" vroeg ik, mijn toon duidelijk ongeïnteresseerd.

Ralph haalde zijn schouders op en keek me aan met een grijns die ik zo goed kende. "Ja, ik dacht dat ik hier wel even kon blijven," zei hij met een ontspannen lach.

Ik zuchtte en trok mijn deken steviger om me heen. "Mooi," zei ik, terwijl ik naar de bank liep. "Maar dit wordt wel een uitdaging, want er is maar één bank."

Ralph grinnikte en schoof een beetje op. "Ach, we komen er wel uit."

Met een scheve glimlach liet ik me voorzichtig naast hem op de bank zakken. Toen ik me wat verder neerlegde, voelde ik zijn schouders tegen die van mij aankomen. Mijn hart sloeg even over, maar ik probeerde het te negeren.

"Je hebt de ruimte echt in beslag genomen, zeg," zei ik met een opgetrokken wenkbrauw terwijl ik me ongemakkelijk naar de andere kant verschoof. Maar Ralph leek niet van plan om verder opzij te gaan. Hij had nu zijn arm over de leuning van de bank geslagen en leunde tegen me aan, waardoor de ruimte nog kleiner werd.

"Er is genoeg ruimte voor ons beiden," zei hij met een speelse grijns.

Ik rolde met mijn ogen en probeerde nog een stukje ruimte voor mezelf te vinden, maar het werd al snel duidelijk dat we in een oncomfortabele positie lagen. Ralph, met zijn lange, brede lichaam, nam meer dan zijn deel van de bank in.

"Ja, als je bedoelt dat ik letterlijk half op je moet liggen, dan is er 'genoeg ruimte,'" zei ik met een gefrustreerde zucht, terwijl ik probeerde wat meer afstand tussen ons te creëren, maar het was bijna onmogelijk. Ik voelde zijn lichaamswarmte, zijn aanwezigheid zo dichtbij dat ik niet anders kon dan een beetje ongemakkelijk worden.

Hij keek me aan en grijnsde. "Ach, kom op, we hebben elkaar wel erger gehad."

Ik zuchtte opnieuw, maar probeerde het te negeren. Wat had ik anders kunnen doen? Ik was vastbesloten om deze nacht door te brengen zonder meer conflicten met hem aan te gaan. Maar diep van binnen wist ik dat de situatie niet bepaald gemakkelijk zou zijn.

Ik trok de deken strak om me heen, maar kon niet helpen dat ik me ongemakkelijk voelde. Dit was niet hoe ik me had voorgesteld dat de avond zou verlopen.