POV VIPER:

Ik zat op de bank in de woonkamer, mijn voeten op de salontafel, terwijl ik tevreden een appel in mijn hand ronddraaide. James zat naast me, z'n telefoon in zijn handen, duidelijk ontspannen en totaal niet onder de indruk van wat er net was gebeurd.

"Ik denk dat ik mezelf officieel heb gekroond tot koning van de wraakacties," zei ik met een brede grijns, terwijl ik een hap uit de appel nam.

James keek op van zijn telefoon en grinnikte. "Koningin, in jouw geval. Maar goed, het was een sterk plan. Moet toegeven, Ralph zag er best goed uit met dat roze haar."

Ik proestte het bijna uit van het lachen en legde mijn hand voor mijn mond om mezelf in te houden. "Ja, dat roze haar is gewoon een bonus. Ik wed dat hij de komende dagen niet eens in de spiegel durft te kijken."

James leunde achterover, duidelijk genietend van mijn zelfvoldaanheid. Maar ik wist dat we op onze hoede moesten blijven. Ralph was niet het type om dit zomaar te laten gaan. Als ik iets over hem had geleerd, was het dat hij niet snel vergat – of vergaf.

Ik leunde naar James toe. "Denk je dat hij iets van plan is? Hij leek zo... kalm toen hij naar de keuken ging."

James haalde zijn schouders op, maar ik kon zien dat zelfs hij niet helemaal zeker was. "Het is Ralph. Je weet hoe hij is. Hij slaat terug, maar meestal op een onverwacht moment."

Ik rolde met mijn ogen en nam nog een hap van mijn appel. "Laat hem maar proberen. Ik ben niet bang voor hem."

Op dat moment hoorde ik voetstappen in de gang. Zware, langzame passen. Ik draaide mijn hoofd naar de deuropening en voelde een lichte rilling over mijn rug gaan. Daar stond hij – Ralph, met die zelfverzekerde, bijna dreigende grijns op zijn gezicht. Zijn haar was inmiddels opgedroogd, maar het roze was nog duidelijk aanwezig. Het stond hem eigenlijk nog steeds verrassend goed, wat de hele situatie nóg grappiger maakte.

"En? Heb je genoten van je kleine grapje?" vroeg hij, zijn stem laag maar met een scherp randje.

Ik grijnsde breed en leunde nonchalant achterover. "Meer dan je ooit zult weten. Staat je trouwens goed, dat roze. Misschien moet je het permanent houden."

Zijn ogen vernauwden zich, en ik zag hoe zijn kaak strak spande. Hij stapte langzaam de kamer in, zijn blik op mij gericht alsof James niet eens bestond.

"Je weet dat ik je niet zomaar weg laat komen met dit soort dingen, toch?"

Ik haalde mijn schouders op, alsof zijn dreigende toon me totaal niet raakte. "Wie zegt dat ik weg probeer te komen? Misschien wacht ik gewoon op wat je in petto hebt."

Zijn grijns werd breder, en ik voelde een lichte steek van nervositeit. Niet dat ik het ooit zou laten zien. Ralph leek me te peilen, alsof hij aan het bedenken was wat zijn volgende zet zou zijn.

James stond op en klopte me op mijn schouder. "Nou, ik ga even douchen. Veel succes, Viper."

Ik draaide me naar hem om, verbaasd en licht geïrriteerd. "Wat? Hé! Laat me hier niet alleen met hem!"

Maar James was al halverwege de gang verdwenen, en ik hoorde zijn gelach terwijl hij de trap op rende. Ik keek terug naar Ralph, die nu alleen maar dichterbij was gekomen.

"Nou, prinses," zei hij, zijn stem zacht maar duidelijk uitdagend. "Het spel is begonnen. Laten we eens zien wie er het laatste lacht."

Mijn hart bonsde in mijn borst, maar ik hield mijn kin hoog en mijn grijns breed. "Kom maar op."