POV VIPER:

Toen ik opstond om naar boven te gaan, voelde ik alles een beetje wazig. Mijn voeten wilden niet echt luisteren en het leek alsof de wereld een beetje draaide. Mijn hoofd voelde zwaar en mijn evenwicht was ver te zoeken. Voordat ik echt verder kon lopen, voelde ik Ralph achter me. Zijn hand kwam zachtjes op mijn arm, als een zachte herinnering dat ik niet helemaal alleen was. "Hé, wacht even," zei hij rustig, zijn stem laag, bijna kalm. "Ik help je wel."

Zijn grip was stevig, maar niet opdringerig, en het was genoeg om me te ondersteunen terwijl we naar boven gingen. Het voelde een beetje gek, maar ook vertrouwd op een manier die ik niet helemaal begreep. We bereikten de kamer en ik probeerde mijn schoenen uit te trekken, maar het leek alsof mijn vingers niet wilden doen wat ik wilde. Ik hoorde Ralph zuchten, maar het was geen geïrriteerde zucht – het was een zucht van iemand die me gewoon wilde helpen. Hij stond naast me, zijn handen gleden langs mijn schouders terwijl hij mijn top voorzichtig over mijn hoofd trok. Het was ongemakkelijk, maar het voelde ook vreemd comfortabel, alsof ik me even geen zorgen hoefde te maken over hoe ik eruit zag of hoe ik me voelde.

Toen ik eindelijk in bed lag, voelde ik me ineens veel minder in controle. De alcohol had zijn werk gedaan en mijn gedachten waren een beetje zwaar. Het was stil in de kamer, en voor een moment dacht ik dat Ralph waarschijnlijk al weer was gaan liggen, maar toen voelde ik zijn aanwezigheid naast me. Hij zat op de rand van het bed, zijn ogen op mij gericht, en een onverwachte stilte viel over ons.

Toen ik eindelijk het gevoel had dat ik iets moest zeggen, kwam het zonder enige waarschuwing uit mijn mond. "Ralph..." begon ik, mijn stem veel zachter dan ik had verwacht, bijna onzeker. "Ik... ik heb nog nooit een vriendje gehad."

Er was een korte stilte voordat hij reageerde. Ik kon het niet goed zien, maar ik voelde zijn blik op me gericht, zacht maar ook vol aandacht. "Echt?" vroeg hij, zijn stem verraderlijk kalm.

Ik knikte langzaam, mijn blik naar beneden gericht, alsof het me moeilijk viel om hem aan te kijken. "Ja... ik heb wel eens gezoend, maar... ik ben nog steeds maagd." De woorden kwamen eruit, maar het voelde alsof ze zwaar in de lucht hingen. Een beetje ongemakkelijk, een beetje verward. Waarom vertelde ik dit? Wat had ik verwacht dat hij zou zeggen?

"Hmm," hoorde ik hem zeggen, zijn stem een beetje zachter, bijna bedachtzaam. "Dat is... niet wat ik had verwacht van jou."

Ik haalde diep adem, mijn handen onrustig in mijn schoot gevouwen. "Ik weet het," mompelde ik. "Maar... ik weet niet, Ralph. Je bent vaak gemeen tegen me, maar als je dat niet was... dan denk ik dat je wel een leuk vriendje zou kunnen zijn. Je ziet er goed uit... en... je hebt wel iets, weet je?"

Er was een stilte, maar het voelde anders dan anders. Het was geen ongemakkelijke stilte, maar meer een moment van begrip. Ralph keek naar me, zijn ogen een beetje intenser dan ik had verwacht, en ik voelde me raar om het allemaal te zeggen, maar ergens voelde het goed.

"Je denkt dat ik... een leuk vriendje zou kunnen zijn?" vroeg hij zachtjes, een beetje verrast. Ik had het niet verwacht, maar het leek alsof hij echt luisterde, echt geïnteresseerd was in wat ik zei.

Ik knikte langzaam, mijn hart klopte wat sneller. "Ja, als je gewoon wat minder gemeen was... denk ik dat je best wel een leuke vent kunt zijn." Het was de waarheid, hoe vreemd het ook was om het uit te spreken. Het was raar om deze kwetsbaarheid te tonen, maar tegelijkertijd was het bijna bevrijdend.

Ralph bleef even stil, zijn blik niet afwendend van mij. "Misschien," zei hij uiteindelijk, "maar weet je, je hebt wel iets van jezelf in je. Dat maakt je... interessant."

Ik wilde iets terugzeggen, maar mijn woorden bleven in mijn keel steken. Er was iets in de lucht, iets dat onze kleine conversatie ineens groter maakte dan het was. Ik sloot mijn ogen even, voelde de vermoeidheid van de dag over me heen komen, maar voelde ook iets anders: het gevoel dat ik misschien niet helemaal alleen was in deze vreemde situatie.