POV VIPER:

Ik trok mijn benen omhoog en klom half op de barkruk, zodat ik goed bij de taart kon komen. Mijn ogen waren gefixeerd op de kaarsjes, die nog altijd brandden met hun felgele vlammetjes, en ik nam een diep adem. Het voelde bijna symbolisch, alsof dit moment, hoe klein ook, mijn verjaardag markeerde – iets wat ik in jaren niet had gevierd.

"Oké," mompelde ik tegen mezelf, terwijl ik mijn hand naar de kaarsjes uitstrekte. "Laten we dit maar snel doen." Ik blies de kaarsjes uit met een kort, krachtig ademgebaar. De vlammetjes flikkerden even en doofden uit, en een lichte geur van gesmolten was vulde de lucht.

"Hoera!" riep James uit, zijn handen in de lucht gooiend alsof het een groot feest was. Zijn stem was zo oprecht vrolijk dat het me even liet glimlachen, al was het maar een klein beetje. Dit was echt. Ze hadden moeite gedaan voor mij.

"Nou, nu we dat hebben gedaan," zei ik met een kleine glimlach, "waar is de alcohol?" Ik draaide me naar Leon en James, die zich inmiddels ook aan tafel hadden gezet. Als ik eerlijk was, had ik een beetje meer behoefte aan iets sterkers dan taart. En misschien zou dat de vervelende spanning van de dag wegnemen.

Leon keek me even aan, alsof hij even dacht wat ik zei. "Je bedoelt... drinken?" vroeg hij voorzichtig, zijn ogen schoten even naar James, die alleen maar grijnsde en zijn schouders ophaalde.

"Tuurlijk," zei ik, mijn stem lichtjes geïrriteerd, "Wat is een verjaardag zonder een beetje drank? Het is niet alsof we elke dag taart krijgen." Ik gaf ze een speelse blik, hopend dat ze het niet te serieus zouden nemen.

James leunde achterover in zijn stoel en sloeg een arm om de leuning. "Nou, als je het vraagt..." Hij stond op en liep naar de kast waar hij wat flessen uit haalde. Hij gaf me er een paar, en ik pakte er eentje uit die me aanstond. Niet te veel vragen stellen, gewoon drinken.

Het voelde vreemd, die eerste slok alcohol na de taart, maar ik moest toegeven dat het begon te werken. Het verzachtte de scherpe randen van mijn humeur, de chaos in mijn hoofd. We aten nog wat taart, lachten om onnozele grappen, en het voelde alsof de wereld even niet zo zwaar was.

De tijd leek sneller te gaan dan ik had verwacht, en tegen de tijd dat de taart bijna op was, had ik meer gedronken dan ik me had voorgenomen. Maar gek genoeg was het gezellig. James, Leon, zelfs Ralph... ze waren allemaal zoveel minder ingewikkeld dan ik had gedacht. Ze gaven me ruimte, maar waren er ook op de juiste momenten.

"Dat was best goed," zei ik, terwijl ik een laatste stuk taart naar binnen werkte. "Niet slecht voor een stel jongens die geen idee hadden dat ik best wel een rotverjaardag had."

James lachte. "Ja, we wisten niet dat je zo'n taart fan was. Maar hey, je hebt de kaarsjes uitgeblazen, dus dat maakt het een succes, toch?"

"Nou, dat hangt ervan af of je me genoeg drank hebt gegeven," zei ik met een scheve glimlach, terwijl ik mijn glas opvulde.

Ralph keek me even aan, zijn blik was moeilijk te lezen, maar ik zag geen sarcasme, geen opgekropte boosheid. Gewoon... stilte. En ik besloot om het maar te laten rusten. Dit was een avond om niet te compliceren. Gewoon een paar uur, een beetje taart, wat drank, en een beetje normaal, ongemakkelijk lachen met mensen die ik misschien wel mocht. Het was vreemd, maar het was goed. Misschien wel goed genoeg om een keer in de week te willen herhalen.