POV VIPER:

Ik was net bezig om een mooie set lingeriesets te bekijken, toen ik opeens iets voelde bewegen naast me. Toen ik mijn ogen opzij draaide, zag ik Ralph met een paar lingeriesets in zijn handen staan, die hij omhoog hield alsof hij ze aan het inspecteren was.

"Die zou je vast goed staan, Viper," zei hij met een grijns die ik onmiddellijk herkende als ongemakkelijk. "En deze..." Hij hield een nog meer uitdagende set omhoog, de stof bijna door zijn vingers glijdend. "Perfect voor je, denk je niet?"

Ik voelde mijn gezicht meteen rood worden. Dit was het laatste waar ik op zat te wachten. De manier waarop hij naar me keek, alsof hij zichzelf een oordeel had over hoe hij dacht dat het eruit zou zien als ik die dingen aanhad, maakte me meteen ongemakkelijk.

"Ralph, stop," zei ik snel, mijn stem bijna krakend van ongemak, terwijl ik mijn handen in mijn zij plaatste. Mijn maag draaide zich om. Het was niet zo dat ik mezelf nu ineens kwetsbaar voelde, maar het voelde gewoon verkeerd om dit van hem te horen. Hij was... Ralph, de man die altijd zo serieus was, altijd zo met zichzelf in de weer, en dit was gewoon... anders.

Hij grijnsde verder, duidelijk niet doorhebben hoe ongemakkelijk het me maakte. "Wat? Je hebt wel een geweldig figuur, Viper. En een beetje extra flair zou je niet schaden."

Ik voelde de opwelling om iets sarcastisch terug te zeggen, maar ik hield me in. "Als je me nog één keer met zo'n opmerking maakt, Ralph..." Ik wist niet eens wat ik precies wilde zeggen, maar ik wist wel dat ik dit niet langer kon verdragen.

Zijn blik veranderde van ondeugend naar iets dat dichter bij een zelfvoldane grijns lag. "Maak je geen zorgen, ik weet precies wat voor soort dingen bij je passen." Hij keek even naar de set die hij in zijn handen hield, zijn ogen net iets te lang op het kantwerk gericht. "Deze zou er echt fantastisch uitzien. Misschien moet ik je die voor je verjaardag kopen."

Ik voelde mijn hart sneller kloppen van ergernis en schaamte. Dit was niet grappig meer. "Je doet me echt niet geloven dat je het serieus meent, Ralph," zei ik, mijn stem hard, zelfs al voelde ik de irritatie in mijn stem groeien.

Zijn houding veranderde een beetje. "Hé, het was maar een grapje." Zijn stem was nu iets zachter, maar het kwaad was al geschied.

Ik griste de lingerie die hij in zijn handen had, keek er even naar, en zette deze neer op een tafel. "Ik ben hier niet voor jouw 'grappen,' Ralph. Hou het voor jezelf."

Voor een moment was er stilte. Ik sloeg mijn ogen neer, hopend dat hij het doorhad, maar toen ik weer naar hem keek, zag ik de blik van een man die niet helemaal begreep hoe hij overkwam. En dat irriteerde me nog meer. Ik was niet zijn speeltje. En ik had geen zin in zijn ongevraagde meningen over wat ik wel of niet aan zou moeten trekken.

"Laten we gewoon verder gaan," zei ik uiteindelijk, mijn stem even koeltjes als ik me voelde.