Vanaf vandaag mijn nieuwe verhaal: Ontvoerd! Online. Ik hou hem nog wel op hold maar is al wel in je leeslijst te plaatsen😄 zo leuk zijn als je die gaat lezen.

Roos,

Ik begin het uit te gillen en bespring Lorenzo als een wild beest dat zijn prooi op wil eten. Hij lacht en slaat zijn armen om mijn middel.

'Ik ben zo trots op je' fluisterd hij en drukt een kus op mijn lippen.

Een gekreun komt van de bank vandaan en we laten elkaar los ik kijk de jongen aan en Lorenzo gaat naar de keuken en pakt een glas met bloed. Ja je kan hier gewoon bloed kopen. Ik ga bij hem op de bank zitten en hij kijkt me verbaasd aan.

'Welkom thuis' glimlach ik en Lorenzo heeft hem het glas. Hij drinkt het gulzig op en zet hem op de tafel neer.

'Waar ben ik?' Vraagt hij nog met een schorre stem. 'Op de vampierenschool' zeg ik opgewekt en hij staat op. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Kom dan geef ik je een rondleiding' zeg ik en haak onze armen in elkaar en pak Lorenzo zijn hand vast.

Ik draai de deur opslot en we lopen richting de receptie. We melden hem aan en hij krijgt een sleutel van zijn kamer.

Een stel armen tillen me op en zwaaien me in het rond. Ik gil het uit van de schrik en diegene zet me neer. Ik draai me om en krijg tranen in mijn ogen. Ik heb Max al een jaar niet gezien, hij was samen met Helene vetrokken vanwege iets belangrijks en nu snap ik waarom.

Helene staat met een klein baby'tje in de armen. Hij slaapt. Ik loop naar haar toe en aai met een vinger over zijn wangetje heen. Max komt er bij staan en en slaat zijn arm om haar heen en drukt een kus op haar wang en een kusje op het hoofdje van waarschijnlijk zijn zoontje. Lorenzo slaat zijn armen om mij heen. 'Hij is nog mooier in het echt' mompelt hij en legt zijn hoofd in mijn nek. Eerst heb ik niet echt door wat Lorenzo zei maar zodra ze dieper bij me naar binnen zinken begin ik ze te snappen.

'Jij wist hiervan?' Vraag ik vervaasd en loop uit de omhelzing van Lorenzo. Hij bijt op zijn onderlip en kijkt Max en Helene hoopvol aan. Ik loop boos naar buiten en ga een rondje lopen. Ik adem diep in en uit en begin met rennen. Als ik in het bos ben laat ik me tegen de boom aan naar beneden zakken.

Waarom zei Max het niet als eerste tegen mij?

Het is leuk dat Max nu een zoontje heeft maar ik wou ook een kind en die is weg.

Een snik verlaat mijn mond en iemand komt langs gelopen en blijft voor me staan. Diegene gaat door zijn hurken en haalt het haar uit mijn gezicht. Ik kijk op en zie Jason. Ik schiet overeind en wil wegrennen maar hij houdt me tegen.

'Wat moet je' snik ik en probeer me uit zijn greep te werken. Maar hij trekt me bezorgt tegen hem aan en ik sla mijn armen ook om hem heen. En laat de tranen de vrije loop gaan.

Jason,

Het meisje dat ik eerst kende met een hoop pit en blijheid, is niks meer dan een hoopje verdriet van overgebleven.

Ze snikt en ik omhels haar steviger en mijn shirt begint nat te worden maar daar trek ik me niks van aan.

'Sorry' mompelt ze en veegt de mascara weg onder haar ogen. Ik kijk langs Roos heen en zie Lorenzo staan. Ik laat Roos los en doe een stap naar achteren en laat mijn blik op Lorenzo rusten. Roos kijkt achter haar en Lorenzo loopt gehaast naar haar toe als hij haar zo gebroken ziet.

'Heb ik je echt zo gebroken?' Fluisterd hij met een gebroken ondertoontje en slaat snel zijn armen om haar heen. Ik draai me ongemakkelijk om en loop eerder ren terug naar het gebouw.

Lorenzo,

Heb ik haar dan echt zo gebroken door het kind weg te laten halen?

Ik zucht en trek haar steviger tegen me aan ze klampt zich aan mijn shirt vast en ik til haar op.

Ik denk niet dat ze nu nog met mij een bed wil delen, ik wou haar dat dan wel als kado geven maar dat gaat waarschijnlijk niet door.

'Haat je me nu?' Vraag ik aan haar ze kijkt me aan en schud haar hoofd. Ik geloof haar niet echt maar laat het maar zo.

'Waarom rende je weg en was je aan het huilen?' Vraag ik voorzichtig en kijk haar vragend aan. Ze kijkt langs me heen en probeert niet te reageren op mijn vraag.

'Waarom rende je weg en was je aan het huilen?' Stel ik na een paar minuten weer.

Ze probeert zich uit mijn armen te rukken maar ik duw haar tegen de boom aan die achter haar staat. Ze zucht verslagen en kijkt me snekend aan.

'Waarom rende je weg en was je aan het huilen?' Vraag ik haar nog een keer.

'Ik... ik kon er gewoon even niet tegen dat Max het niet als eerst tegen mij had gezegt. En ik huilde omdat ik... jij geen kind wou en dus niet heb gekregen' snikt ze. Ik zucht en trek haar tegen me aan. Ze snikt en ik voel mijn schouder nat worden.

'Zullen we weer terug gaan?' Ze knikt bijna onzichtbaar en ik gooi haar lichtjes in de lucht. Ze laat een gilletje van schrik horen en ik vang haar weer prachtig op in de bruidshouding. Ze kijkt me met geschrokken ogen aan en ik begin te lachen.

'Denk je nou echt dat ik je laat vallen?' Vraag ik nadat ik ben uitgelachen. Ze haalt haar schouders op 'wie weet' fluisterd ze en ik doe net alsof ik haar laat vallen. Ze gilt het uit en ik begin te lachen. Ze kijkt me boos aan 'doe het nog een keer en je slaapt op de bank' zegt ze dreigend. Ik wil mijn handen in de lucht gooien als teken van overgave alleen heb ik Roos in mijn armen. 'Ik heb nog wel een kado voor je' zeg ik mysterieus en wiebel met mijn wenkbrauwen. Ze kijkt me raar aan en houd me voor de rest van de tijd in de gaten vanuit haar ooghoek. Ik druk een kus op haar wang en ze kijkt me aan.

Volgende hoofdstuk is vervolg op dit hoofdstukje😊😊
Vote en comment?😚