hoofdstuk 26

Jason en Roos,
Lees het stukje aan het eind goed!!

Roos,

'Je weggelopen broer?' Hij knikt. 'Hij is alleen niet van de goeie kant hij is weggelopen en is de verkeerde kant op gegaan. Hij zit in een bende die in drugs en wapens handelt. En ze zijn niet zo liefdadig als wij' zegt hij en kijkt me nu aan, recht in mijn ogen. Ik zie dat hij twijfelt om nog wat te zeggen.

Na 5 minuten heeft hij nog steeds niks gezegt 'Daan zeg maar gewoon' fluister ik. 'Ehm.. hier' en hij haalt mijn mobieltje uit zijn broekzak en geeft hem aan mij. 'Ga naar huis toe' en hij knikt in welke richting ik moet rennen. 'Maar, Daan ga mee' vraag ik 'ik kan niet me je mee gaan'
'maar..' 'ga!!' Schreeuwt hij
'ik hou van je!' Floept er uit mijn mond. Hij kijkt me aan en zet een stap naar voren waardoor de ruimte tussen ons zo klein is. 'Zeg dat nog is?' Fluisterd hij 'ik hou van je' fluister ik terug en op dat moment drukt hij zijn lippen op de mijne, hij vraagt om toestemming die ik hem gelijk geef.

In een ruk verbreekt hij de zoen en kijkt omlaag 'Roos je hebt een vriendje, dit is verkeerd'
'Dan maak ik het uit met Lorenzo en dan kan ik verder met jou' probeer ik hem te overtuigen. hij schudt spijtig zijn hoofd 'dat kan je hem niet aandoen, ik ben één van de jongens die je hebben ontvoerd' zegt hij wijzend naar zichzelf. 'Breng me op zijn minst thuis want ik weet de weg niet' 'oke maar daarna ga ik wel echt weg' ik knik enthousiast maar heb andere plannen in gedachten.

'Hoe ver is het nog' klaag ik als mijn voeten al een tijdje pijn doen. Hij zucht en tilt me op 'zo goed' 'ja' zeg ik met een kinder stemmetje en speel met zijn haar. Hij lacht en een super heldere sexy lach 'waarom lach je?' 'Om jou kleine piepstemmetje' en hij staat een tijdje stil. Ik spring uit zijn armen en loop boos weg 'zo meende ik het niet Roosje dorenroosje' ik probeer nog steeds boos te kijken en te gedragen maar dat lukt niet echt. De lach neemt toe en ik kan het niet meer volhouden en barst in lachen uit. 'Je was helemaal niet boos' en hij port me speels in mijn zij. Ik gier het uit van het lachen en hij moet me al vasthouden zodat ik niet val en hij gooit me over zijn schouder zodat ik wel moet stoppen met lachen. Ik haal de mobiel van Daan uit zijn kontzak en tik op het homescreen knopje en ik zie dat er geen code op staat en ontgrendel hem ik zoek het nummer van Jack op en sms hem. Heey Jack pak je koffers in en kom naar de vampieren school toe. Ik druk op verzenden en speel een spelletje die hij op zijn mobiel heeft staan. Tot ik dat ding voel trillen en een melding krijg dat ik een berichtje krijg. Kom eraan, en ik weet dat jij het typt Roos. Hoe de fack weet hij dat. 'Ik typ korte berichten en jij gewoon erg uitgebreid, en nu mijn mobiel weer terug stoppen. Je hebt je eigen' zegt hij zonder naar me te kijken. 'Kun je me misschien neerzetten want ik kan best zelf lopen en het begint pijn te doen aan mijn heupen' zeg ik kreunend van de pijn en ik wrijf over de plekken waar het pijn doet. In een wip tilt hij me op en zet me neer op de grond. 'Dankje' 'waar zeg je nou dankje voor?' 'Voor het dragen en neerzetten' antoord ik fluisterend 'hoeveel weeg je 50 kilo?' En hij maakt een een wuif gebaar met zijn hand '36' fluister ik en kijk richting de grond hij stopt met lachen en kijkt me aan. 'Heb je geen anorexia?' Ik haal mijn schouders op niet wetend of ik het heb of niet. Hij zucht en rolt met zijn ogen 'moest je overgeven nadat je eten hebt gegeten?' Ik schud mijn hoofd en hij haalt opgelucht adem 'misschien vermoorden je vrienden me nu wat minder' 'ze vermoorden je niet want je hebt niks gedaan' zeg ik en loop verder niet wetend welke richting in. 'Je moet hier naar rechts schoonheid' roept Daan achter me en ik draai me om en loop weer naar hem toe 'wist ik wel' lach ik en loop samen met Daan die richting in. Hij pakt mijn hand vast en glimlacht naar me, hij is eigenlijk wel echt knap. En een agent. Maar lorenzo is ook leuk en is mijn vriendje.

'Zijn we er bijna?!' Klaag ik. Daan houdt me tegen en wijst tussen de bomen door. Ik kijk goed en zie een groot gebouw tussen de bomen door verschijnen. Snel grijp ik zijn hand beet en ren daar naar toe. 'wacht' fluistert Daan en trekt me achter een boom. Hij kijkt om zich heen en dan loopt hij naar een andere boom toe mij hier achterlatend.

Daan,

Ik wil wel dat ze heel huids thuis komt en anders dan heb ik een probleem en vermoorden doe drie me zeker weten en Lorenzo kennende heeft hij maar 1 vuist slag nodig. Gelukkig is er niemand in de buurt en ik loop weer naar Roos toe en we lopen hand in hand verder naar het gebouw toe.

Max,

Ik zit hier een beetje op de uitkijk en zit een beetje te bibberen van de kou. Zo af en toe brengen Jace en Lorenzo koffie of wat te eten en we wisselen wel is af.

Ik hoop dat ze snel terug komt, we hebben al zoveel omroepen gedaan naar de kranten en soms krijgen we wel is een berichtje maar dan is het niet degene doe wij zoeken. Al honderden berichten hebben we naar Roos gestuurd maar geen van allen heeft ze beantwoord. Ik hoop dat ze veilig is en nog leeft. Op dat moment komt er een schaduw over me heen hangen. Ik heb mijn hoofd verdrietig naar beneden hangen en ik zie dat diegene door zijn knieën gaat en zijn armen om me heen slaat.

Ik heb wat vooruit geschreven dus ik ga nu 2x per weer updaten en lees bij sommige deeltjes de laatste stukjes goed. Vote en comment!!

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top