De Revillan kwamen langzaam op ons af, we hadden echter een voordeel. Ze wisten niet dat wij meerminnen waren. Ik zag hoe Nym haar zwaarden pakte maar ik gebaarde haar om ze weg te doen. Misschien kon ik ons hier nog uitpraten, we zagen er immers uit als een van hen. Nym liet haar zwaarden zakken en ik begon te hopen dat de Revillan dezelfde taal spraken als de meerminnen. Misschien konden mijn Varlirkrachten er wel bij helpen, ik had immers gehoord dat ik nog een paar extraatjes had. De Revillan die ik had proberen te hersenspoelen stond nu recht voor me. 'Qie se tu qa?' vroeg hij. In paniek besloten mijn hersenen dat hij had gevraagd wat er was gebeurd. 'Eh... Tu se ti qa.'

Had ik nou net in het Revillans gezegd dat er niks gebeurd was? Waarschijnlijk een extraatje voor de Varlir, niet dat ik het erg vond. De Revillan nam geen genoegen met dat antwoord en vroeg naar mijn kracht. 'Szjito.' zei ik omdat ik wist dat het water betekende. Toen bedacht ik me dat als meerminnen kenmerken hadden voor hun krachten, Revillan die ook moesten hebben. Ik keek naar mezelf voor zover dat kon en ik zag dat ik een rood vlammetje op mijn huid had. 'Li zjal pyri.' zei ik snel om te zeggen dat ik eigenlijk vuur bedoelde. 'Lae mie siein.'

Ik moest het dus laten zien. Ik liet een vlammetje in mijn handpalm dansen. Hij geloofde me. Toen wendde hij zich echter tot Nym, ik wist dat Nym hem niet zou verstaan. Hoe ging ik het voor haar vertalen zonder dat hij iets doorkreeg. Telepathie! Een van mijn psychische krachten, natuurlijk! De Revillan begon tegen Nym te praten en ik vertaalde alles voor haar in haar hoofd. Uiteindelijk vroeg de Revillan om haar kracht. Ik keek naar Nym en ik zag dat zij wel water had. Szjito. Stuurde ik haar. Alleen zij moest haar kracht ook laten zien. Ik vertelde haar dat ze moest zeggen dat ze het nog maar een heel klein beetje beheerste, dan kon ik een beetje water laten bewegen rond haar. Ze deed wat ik vroeg en zo stond ze uiteindelijk water te sturen. Nou ja, ik dan. De Revillan trapten erin en gingen weg. We haalden opgelucht adem. Ineens vloog er een speer vlak langs mijn hoofd. Ik draaide me om en zag dat er een Revillan op me had gegooid. Ik vroeg hem waarom. Hij antwoordde simpelweg dat hij me als een bedreiging zag. Ik wilde niet vechten maar hij daagde me uit en dus begonnen we een duel. Ik kon echter alleen vuur gebruiken dus ik moest oppassen. Ik maakte een zweep van vuur en begon hem aan te vallen. Hij bleek echter het element water te bezitten, magisch water kan vuur wel doven. Ik moest extra oppassen. We cirkelden om elkaar en er kwamen steeds meer Revillan kijken. Ik raakte mijn tegenstander met mijn zweep. Hij raakte mij ook. Ik dacht dat ik er immuun voor zou zijn omdat ik zelf water had maar in Revillan vorm werkte dat dus blijkbaar niet. Ik werd naar achteren geslingerd en knalde tegen een muur aan. Hij liep naar me toe en wilde me nog een keer slaan toen Nym tussenbijde kwam met haar zwaarden. Ze nam het van me over en begon zonder element tegen hem te vechten. Ze had echter wel een watersymbool dus ze verraadde zichzelf. Niemand had het nog gezien tot ze wel erg lang zonder element vocht. Ik duwde Nym opzij en begon zelf te vechten. De Revillan stuurde een waterstraal op me af die zo krachtig was dat hij me waarschijnlijk in een keer te pletter had laten slaan op de muur als ik met mijn waterelement de straal niet geblokt had. Ik realiseerde me echter dat ik een fout had gemaakt door mijn waterelement te gebruiken. De Revillan stonden me met open mond aan te kijken. Ik nam Nym's arm en samen zwommen we zo snel mogelijk weg. We stoven de gevangenis in zonder nog om te kijken naar de wachten die achter ons aankwamen. We schoten de hele gevangenis door tot we uiteindelijk Viana vonden. Ik bevrijdde haar. 'Waar is Vaella?' vroeg ik snel. 'Waarom zou ik jou dat vertellen?' vroeg ze een tikkeltje arrogant. 'Kan je het niet aan je vriendjes vragen?'

Toen bedacht ze zich waarschijnlijk dat de Revillan geen Meermin spraken. 'Venna? Water?' vroeg ze verbaasd. O ja, ik had haar nog niet verteld dat ik Moira heet. 'Water en Nym. We komen je bevrijden.' zei ik snel. 'Vaella zit gevangen in een aparte cel vanwege haar krachten.'

Nym gaf Viana een zwaard en we begonnen weer snel te zwemmen om Vaella te vinden. Viana hield het echter niet bij omdat ze erg verzwakt was. We besloten op te splitsen, Nym bleef bij Viana en ik ging alleen op zoek naar Vaella. Na een hele poos zwemmen vond ik eindelijk een cel die niet gemaakt was van botten en verweerde stenen. Ik maakte de cel open en ik keek regelrecht in de paarse ogen van Vaella. Paars? Ze waren toch blauw? Ze lijkt me niet te zien. 'Vaella? Vaella!' roep ik. Ze ziet me niet en ze hoort me ook niet. Ik zwem naar haar toe en ik pak haar hand. Ik trek haar mee uit de cel. Ze lijkt wel een standbeeld want ze beweegt nog steeds niet. Dan bedenk ik me dat ik nu dus twee zakken mee zal moeten slepen. Ik trek met al mijn kracht aan Vaella die langzaam meekomt. Vervolgens trek ik mijn gewaad uit die eigenlijk een zak is. Ik stop Vaella in de zak en gooi haar over mijn schouder. Ik besluit nog snel om even van gedaante te veranderen zodat de wachten me niet zullen herkennen. Ik ben nu dus een Revillan die aarde bezit. Vlak voor ik bij de uitgang ben kom ik Nym tegen met een zak over haar schouder. 'Nym! Verander je uiterlijk.' sis ik naar haar. Ze kijkt geschrokken maar verandert dan snel van uiterlijk. We gaan door de deur en ik realiseer me dat dat net op tijd was, het hele plein staat vol met Revillan die opzoek zijn naar ons, of beter gezegd mij.