'Ík? Dat kan toch niet? Ik ben pas sinds gisteren een meermin.'

Nadat ik dat gezegd had keek ze me nog verbaasder aan. 'Je was een mens? Mensen veranderen niet in meerminnen. Je moet meerminbloed in je hebben gehad.' zei ze.

Ik vroeg me af waarom zij wel wist wat een mens was en Viana, Venna en Vaella niet.

'Dus ik ben een royal? Ben ik de verloren prinses?' vroeg ik verbaasd. 'Ik weet het bijna zeker. Tot die tijd moeten we het een geheim houden.' zei ze wijselijk.

'Laten we je waterkrachten maar eens gaan proberen, daarna zal ik een Luchtmeerman laten komen die ik vertrouw zodat hij je kan helpen met je luchtkrachten.'

Ze zwom naar de andere kant van de arena. Ik volgde haar. 'Oké steek je hand voor je uit. Voel het water om je heen. Voel je één met het. Stel je voor dat jij beweegt. Alleen jij bent het water.'

Ik deed wat ze me vroeg en tot mijn verbazing lukte het in één keer. Venna had me dan wel geholpen, dit was de eerste keer dat het in één keer lukte.
'Uitstekend. Ik neem je aan als mijn leerling. Gefeliciteerd.' zei Aqua opgewekt.

Toen zwom ze weg, waarschijnlijk om de Luchtmeerman te halen. Even later kwam ze terug met een meerman met platina blond haar en hele lichte blauwe ogen. Zijn staart was prachtig lichtblauw met witte tinten.

Wacht eens? Ik kende deze meerman, hij had me gered! En blijkbaar herkende hij mij ook want er begon een lichtje te schijnen in zijn ogen.

'Dit is Zion.' stelde Aqua hem voor. 'Ik ben Water. Bedankt dat je me gered hebt gisteren.' zei ik een beetje verlegen. 'Graag gedaan. Ik hoor dat je twee elementen bezit? Laten we dan maar eens kijken naar je luchtkrachten.' zei hij glimlachend.

'Haal diep in en uit, voel hoe er kleine beetjes zuurstof in het water zitten, overal om je heen. Stel je voor dat jij een magneet bent en dat jij de deeltjes zuurstof naar je toe trekt.' instrueerde hij me. Ik deed wat hij vroeg.

Na 2 keer proberen voelde ik kleine luchtbelletjes langs mijn huid bewegen. Bingo. Ik opende mijn ogen en zag dat ik een luchtbel had gecreëerd. 'Goed gedaan!' zeiden Aqua en Zion in koor. Ik voelde me en beetje verlegen worden met hun complimenten. Zoveel had ik nou toch ook weer niet gedaan?

'Je bent de eerste meermin die bij de eerste les al twee elementen kan besturen! Zelfs de koning deed er langer over.' prees Zion me. Oké ik had dus wel iets bijzonders gedaan. 'Ik neem je aan als leerling. En aangezien je Aqua's leerling ook al bent, wordt dat veel trainen.' zei hij met een knipoog. 'We zien je morgen in deze arena.' zei Aqua.

Ik bedankte ze en zwom weg. Ik kon niet wachten tot ik Venna en de anderen kon vertellen dat ik aangenomen was! Hopelijk maakten ze geen opmerkingen over mijn staart. Ik verliet de arena en zag dat Venna al op me stond te wachten. 'En? Heb je het gehaald?' vroeg ze me gelijk. 'Ja! Ik ben aangenomen!' riep ik enthousiast. Venna werd ook enthousiast.

We verlieten de academie en zwommen terug naar huis. 'Wat is er met je staart gebeurd?' vroeg Venna me ineens. Ik keek naar het wolkenpatroon op mijn staart. 'Eh... nieuw kleurtje?'
Ik probeerde niet verdacht te klinken mar blijkbaar lukte dat me niet. 'Heb je twee elementen!?' riep ze verbaasd uit. 'Straks ben jij nog de verloren dochter van de koning.'
Ze werd even stil. 'Wacht eens, de dochter van de koning is gisteren ook 16 geworden. Je bent de prinses, Moira.' zei ze.

Bij die naam werd ik stil. Was Moira mijn naam? De naam die ik zo graag wilde weten? Ik keek haar verbaasd aan. Het moest wel. Nee dat kon toch niet? Dat meisje in mijn dromen, was ik dat? Ik had het gevoel alsof de aarde verder draaide, maar ik stond stil.

Venna begon me heen en weer te schudden en ik ontwaakte uit mijn trance. 'Je bent de prinses, Moira!' riep ze enthousiast.

Ik weet niet wat me meer verbaasde, dat ik mijn naam wist of dat ik de prinses was van een rijk waar ik pas een dag in woonde.

'We mogen alleen nog niets tegen de koning zeggen, we moeten wachten tot de Revillan verslagen zijn. Je zou nergens meer veilig zijn en de Revillan zouden proberen je te kidnappen.' zei ze bezorgd.

Dat leek me een goed idee, misschien had ik dan zelf ook even de tijd om bij te komen van deze grote ontdekking.

We gingen Venna's huis binnen. Viana en Vaella waren er nog steeds niet. Venna zwom gelijk door naar haar achtertuin. Ik volgde haar. 'Laat eens zien wat je kan!' riep ze enthousiast.

Ik strekte mijn arm uit en bewoog wat water, dit had Venna echter al gezien, aangezien ze het me zelf geleerd had.

Vervolgens probeerde ik een luchtbel te vormen. Ik was verbaasd dat het me in een keer lukte. Venna was ook verbaasd. 'Dat is zo geweldig.' zei ze dromerig.

We zwommen weer naar binnen en we wachtten tot Viana en Vaella thuiskwamen, we hadden echter afgesproken dat we alleen zouden vertellen dat ik toegelaten was tot de academie. En zo zat ik dus, met een deken over mijn staart, op de bank.
Viana en Vaella wisten niet eens dat ik mijn test had gedaan.

Toen ze thuiskwamen overviel ik ze gelijk door te roepen dat ik aangenomen was op de academie. Ze keken me verbaasd aan maar feliciteerden me uiteindelijk wel. Ze waren blij voor me. En ik wist dat ik nog lang niet van plan was om dit groepje vrienden te verlaten.

Toen Viana en Vaella de kamer verlieten, zwom ik snel mogelijk omhoog. Ik ging naar mijn bed en viel gelijk in slaap. Ik kreeg weer een droom, alleen nu ging het niet over Moira, het ging over mij.