We keken hem allemaal verbaasd aan. Hij had een 16-jarige dochter? 'U heeft me nooit verteld dat uw kind een meisje was.' zei Venna om de stilte te verbreken. De koning zweeg, blijkbaar was de herinnering aan zijn dochter pijnlijk voor hem.

'Ze werd vervloekt en toen verdween ze. Ze was nog maar één toen.' zei hij verdrietig. Dit was een hele andere kant van de koning. Dat werd me ook duidelijk als ik naar zijn vrouw keek die naar hem toe zwom en hem probeerde te troosten.

'Wij wachten even op de gang.' zei Venna tegen mij. Het leek mij ook het beste om de koning even een beetje privacy te gunnen.

We wachtten en wachtten tot er een bediende kwam die zei dat we weer naar binnen mochten.

We zwommen naar binnen. De koning nam gelijk het woord, blijkbaar wilde hij zijn dochter als onderwerp even vermijden.

'Je kwam zeker om met me te overleggen over de aanval?' vroeg hij op een vrij neutrale toon. 'Ja, ik heb gehoord dat er deze keer geen meermensen om zijn gekomen vanwege de moedige optredens van de Elite. Zij hebben vele mensen gered.'
Venna probeerde haar blik niet te veel op de koning te laten rusten maar als ze dat niet deed zou dat als onbeschoft worden gezien. 'Dat is goed om te horen. Alleen we kunnen zo niet voor altijd door gaan. We moeten een plan maken en ze in een val lokken om ze voor eens en altijd te verslaan.' zei hij.

Ik zag Venna rood worden, ze had geen plan, ik wel. 'Sire, als ik zo vrij mag zijn.' zei ik terwijl ik een korte buiging maakte. 'Ik heb een plan.'

Het moest vast raar hebben geklonken, ik was hier één dag en ik kwam gelijk aanzetten met een plan waar anderen dat niet deden.

'Vertel, wat is je plan?' zei hij duidelijk benieuwd naar mijn plan. Ik begon mijn plan te vertellen en al die tijd bleef hij zwijgend luisteren. Toen ik eindelijk klaar was, nam hij het woord weer.

'Dat zou best een succesvol plan kunnen zijn. Alleen ik denk dat je een dingetje over het hoofd hebt gezien. We zouden zo wel een heleboel Revillan kunnen verslaan alleen dan hebben we nog steeds hun rijk, Rasquelor. Zij kunnen nieuwe Revillan blijven sturen zolang hun rijk intact is.'

Ik staarde hem als versteend aan. Een dingetje? Dit was een ramp! Hoe had ik dat over het hoofd kunnen zien? Waarschijnlijk omdat ik nog nooit van Rasquelor had gehoord. Maar ik had natuurlijk ook zelf kunnen bedenken dat de Revillan een basis moesten hebben.

'Ik wijs jou aan om het plan verder uit te werken en een manier te verzinnen om Rasquelor ten val te brengen. Je eerste plan was namelijk erg goed, ik denk alleen dat je nog nooit van Rasquelor gehoord had? Ik geloof dat je het aankunt. Succes!'

Hij keek me hoopvol aan. Ik wist echter niet meer wat ik moest denken of zeggen. Kreeg ik nou zojuist het lot  van Valeria in mijn handen geschoven? De koning moest me wel erg vertrouwen en dus moest ik dat ook maar eens doen. 'Ik aanvaard deze taak en de nodige consequenties.'

Ik maakte er nog een buiging bij. Toen zwommen Venna en ik weg. Ik was nog steeds een beetje in shock maar Venna had een kalmerende werking op me.

'Als je iets wilt weten over Rasquelor of als je ooit hulp nodig hebt kun je het gewoon aan ons vragen hoor. We bijten niet.' zei ze er met een knipoog achteraan. 'Dankje.' zei ik verrassend vrolijk.

We zwommen naar Venna's huis en gingen naar binnen. Vaella en Viana waren er niet.

'Die zullen vast naar de academie zijn.' hoorde ik Venna mompelen. 'Kunnen wij daar ook gaan kijken? Ik zou me dolgraag willen inschrijven.' riep ik enthousiast. 'Natuurlijk. Viana heeft je alleen nog niet getraind maar misschien is het eerlijker als je de test helemaal uit eigen kracht maakt zodat je weet of je er klaar voor bent.' zei ze bedachtzaam.

We zwommen weer naar buiten en gingen richting de academie. Het was een best groot, rond wit gebouw. Binnen waren er allemaal openingen naar openluchtarena's.

We zwommen naar een soort balie toe. Er zat een meermin met een nogal gloeiende staart achter, een Lichtmeermin. 'Wat kan ik voor jullie doen?' vroeg ze vriendelijk.

'Ik zou graag lid worden van de academie en de test doen.' antwoordde ik zelfverzekerd. 'Zo, jij weet al duidelijk wat je wilt. Laat me eens kijken. Watermeermin. Wat is je naam?' vroeg ze. 'Ik eh... weet mijn naam niet.' zei ik een beetje beschaamd. 'In dat geval noem ik je Water Water in mijn bestand.' zei ze, haar blik gericht op iets voor haar wat ik niet kon zien.

Hebben ze achternamen onderwater? Blijkbaar wel. 'Als je me nu even zou willen volgen?'

Ik deed wat ze vroeg en volgde haar, Venna bleef alleen achter. Ik kwam een arena in met een Watermeermin. Ze stak haar hand naar me uit, ik pakte hem aan en schudde hem. 'Ik heet Aqua en ik zal je test afnemen.'