Als ik eenmaal van de schrik bekomen ben, kijk ik eens goed om me heen of iemand me gezien heeft. Te laat, er stormt een Revillan op me af.

Ze hebben niet overdreven, ze lijken echt op monsters. Nee, het zijn monsters.

Zo snel als ik kan open ik de deur en zwem ik naar binnen. Ik sluit de deur net voor de neus van de Revillan. Ik leun met mijn rug tegen de deur en probeer te voorkomen dat het wezen de deur open krijgt.

Dan herinner ik me dat de achterdeur nog open staat. Ik zwem zo snel als ik kan, wat overigens niet erg snel is, naar de achterdeur en sluit hem. Dan zwem ik weer naar de voordeur, net voordat ik de voordeur heb bereikt, stormt de Revillan naar binnen. Uit paniek zwem ik naar boven. Slecht idee, de Revillan volgt me.

Ik word in het nauw gedreven door het afgrijselijke schepsel, ik slaak een gil maar het monster lijkt dat alleen maar leuk te vinden. Ik sluit mijn ogen wachten op mijn einde, vechten kan ik niet, ik kan amper water bewegen.

Ik hoor hoe het monster sissend een klauw optilt en naar me uit probeert te halen. Dan begint het echter te krijsen, verbaasd doe ik mijn ogen open en ik zie Viana staan die het monster raakt met een bliksemschicht. Het beest valt levenloos neer op de grond.

Ik zet grote ogen op en kijk verbaasd naar Viana. 'D-dankje.' stamel ik. 'Geen dank.' zegt ze met een glimlach.

Ik snap niet hoe ze in zo'n situatie kan glimlachen maar dat zal wel weer aan mij liggen.

Als ik eens goed naar Viana kijk, zie ik dat ze een soort zilveren harnas aanheeft en dat er een zwaard aan haar zijde bungelt. Nu dringt het pas tot me door dat Viana naar buiten was gegaan om te vechten, niet omdat ze ontvoerd was of zoiets.

'Waar zijn Venna en Vaella?' vraag ik bezorgd. 'Vaella is bij Venna, ze beschermt haar. Ze zijn buiten.' antwoordt Viana. 'Waarom heb je een harnas en een zwaard?'

Verbaasd neem ik haar harnas nog eens in me op, het is best wel sierlijk eigenlijk. 'We hebben het je nog niet verteld maar sinds Venna ons in huis heeft gehaald zijn Vaella en ik naar de academie gegaan. Daar hebben we onze krachten onder controle gekregen, we bleken zo goed te zijn dat we bij de elitestrijders zijn geplaatst. Onze taak voor nu is het beschermen van Lady Venna, aangezien zij haar krachten nog niet heeft en dus alleen over de basiskrachten beschikt. Omdat jij je kracht nog niet kunt gebruiken ben ik voor nu jouw beschermvrouwe.' zegt ze dodelijk kalm.

Ik kijk haar aan en laat alles even tot me doordringen. Elite? Academie? Beschermvrouwe? 'Dankje.'
Is het enige wat ik kan produceren. 'Geen dank.'

'Kan ik ook naar die academie gaan?' vraag ik nieuwsgierig. 'Dat kan, als je de toelatingstest kunt doorstaan. Ik kan je wel helpen met het oefenen voor die test, het gaat er namelijk niet om of je je kracht al beheerst, dat leer je daar. Het gaat erom dat je slim en vindingrijk bent en dat je doorzettingsvermogen hebt om het misschien wel tot de elite te kunnen schoppen.'

Viana staart door het raam, ik volg haar blik en zie Vaella en Venna. Viana zwemt zo snel als ze kan door het raam. 'Wacht! Waar ga je heen?' roep ik haar nog na, maar ze hoort me al niet meer.

Ik volg haar met mijn ogen en zie dat ze naar Vaella en Venna toezwemt. Ze begint te vechten tegen de Revillan die hen in het nauw dreven. Vaella roept een schild op en beschermt hen alledrie.

Ik zie hoe Venna wanhopig probeert om iets met haar krachten uit te halen maar het lijkt wel alsof de Revillan immuun zijn voor haar krachten.

Vaella sluit haar ogen en lijkt zich te concentreren, volgens mij is ze bezig een Revillan te hersenspoelen. En ik heb gelijk,  een van de Revillan begint de anderen aan te vallen. Doordat het gehersenspoeld was is het echter minder vaardig en het wordt bijna gelijk gedood. In elk geval is er nu eentje minder.

Ik zie hoe Viana haar zwaard pakt en via haar zwaard vuur stuurt over de kling terwijl ze de Revillan een voor een te lijf gaat.

Plotseling komt er een grote bliksemschicht naar beneden en maait de overige Revillan neer. Dan klinkt er een boem en alles wordt stil.

Ik zwem naar de meerminnen toe en kijk vol afschuw naar de dode lichamen van de Revillan. Die moeten nog opgeruimd worden.

Ik kijk naar de meerminnen, ik heb al wel door dat Viana de sterkste is van de twee. Venna heeft haar krachten nog niet.

We kijken elkaar nu allemaal aan maar geen van allen zegt iets. Dan zwemmen Viana en Vaella weg, ik kan wel raden waar ze heengaan, de aanval is nog niet over. Venna en ik kijken ze na.

'Dus... Ze zitten bij de Elite?' vraag ik om de stilte te verbreken. 'Ze heeft het je dus verteld? Ik zou willen dat ik mijn krachten al had, dan kon ik tenminste voor mezelf zorgen. Ik vraag me ook af welke kracht ik krijg.' antwoordt ze.

Plotseling bedenk ik me iets, waar zijn Venna's ouders eigenlijk? 'Venna, heb je geen ouders die voor je zorgen?' vraag ik. Meteen weet ik dat ik die vraag niet had moeten stellen want er rolt een traan over Venna's gezicht. Ik verwachtte niet dat ze zou antwoorden, maar ze doet het toch. 'Mijn ouders... Ze zijn omgekomen in een van de eerste veldslagen die werd geleverd om Valeria. Ze waren echter wel moedig en dankzij hen zijn er zo min mogelijk slachtoffers aan onze kant en as een overwinning mogelijk. Ze zijn strijdend ten ondergegaan. Ik ben trots op ze, maar ik mis ze wel.' zegt ze verdrietig. 'Wat erg voor je.'