Mijn ketting begon paars te gloeien en mijn hartslag versnelde. Adrenaline borrelde op in mijn lichaam alsof het niets was. Ik keek strak voor me uit en hoopte dat onze dekmantel voor nu in elk geval zou werken.

De Valerianen waren onrustig maar ik kon ze niet geruststellen en dat was niet alleen omdat er op het moment alleen maar Revillanse woorden uit mijn mond kwamen. Ik kon niemand geruststellen als ik mezelf niet eens gerust kon stellen.

Was het mogelijk dat mijn nachtmerrie werkelijkheid werd? Ik draaide me om om te zien of er Revillan vanaf de achterkant naderden. Ik had gelijk, ook al wenste ik dat ik het niet had. De Valerianen die hun blik op de Revillan voor hen gefixeerd hadden, hadden niet gemerkt dat ze van achteren beslopen werden.

Vliegensvlug veranderde ik naar de gedaante van de Varlir. 'Achter je!' schreeuwde ik. Een heleboel Valerianen draaiden zich om om te kijken naar de Revillan achter hen. Ik hoorde hoe de Revillan boos begonnen te sissen doordat ik hun verrassingsaanval had doen mislukken.

De voorste hoede bleef strak naar de voorkant kijken, ik moest het teken voor de aanval geven maar ik deed het niet. Ik liet de Revillan de eerste zet doen.

Ik zag hoe een Revillan zich sissend naar voren wierp om een meerman aan te vallen. Hij stuurde echter kundig een scherpe rots vanuit de bodem omhoog die de Revillan spieste.

De andere Revillan wierpen zich nu allen in de strijd en de Valerianen begonnen ook te vechten. De Revillan aan de voorkant begonnen nu ook met de aanval en dus was ik gedwongen om mijn zwaarden te trekken en mijn krachten paraat te houden. Je kunt het Moira. Ik stormde naar voren en viel een Revillan aan. Één goedgemikte slag met mijn zwaard naar zijn hart en hij was morsdood.

De volgende Revillan die me aanviel kreeg hetzelfde lot alleen anders, hij verbrandde. Ik zwom nu naar een Revillan toe die een meermin aanviel en stak hem in de rug. Hij viel dood neer en de meermin keek me dankbaar aan.

Bij de volgende Revillan besloot ik wat magie te gebruiken. Ik zette hem stil in de tijd en doorboorde toen zijn hart met mijn zwaard. Hierna volgde een Revillan die gewurgd werd door een plant, triest.

Ik vroeg me af sinds wanneer ik zo'n moordenaar was geworden. Veel tijd om daar over na te denken had ik niet want ik werd vanachteren aangevallen. Een Revillan gebruikte duistere magie op me en ik zat vastgevroren aan de bodem. Ik draaide mijn bovenlichaam alleen ik kwam niet ver genoeg om hem helemaal te kunnen zien én aan te kunnen vallen.

De Revillan raakte me met een van zijn klauwen en schreeuwde het uit van de pijn. Ze zeggen dat je alles ineens helder kunt zien voor je doodgaat, als dat waar was dan was ik aan het doodgaan. Ik zag het hele slagveld en merkte nu pas op dat de Revillan, net zoals in mijn nachtmerrie, ook van links en rechts aanvielen. Ze waren sterk in de meerderheid en aan de winnende hand. Ik zag hier en daar al wat gevallen Valerianen liggen en ik vroeg me af hoe ik zo naïef had kunnen zijn. Ik had hen allen inclusief mezelf de dood in gestuurd.

Ik werd bruut uit mijn gedachtes gerukt toen een klauw me in de hals sneed. Daarna hoorde ik een woedend gesis en de Revillan viel dood tegen me aan. Vaella verscheen voor me, ze had me gered. 'Dankje.' fluisterde ik. Ik kon nog net bij bewustzijn blijven.

Ik kon mijn staart weer bewegen doordat de Revillan dood was. Ik wilde Vaella nu heel graag een knuffel geven maar ik wist dat dit niet het juiste moment was, die had ze nog van me tegoed.

Ik ging het slagveld weer op en begon met nog meer vechtlust te vechten dan voorheen, het was immers alles of niets. Doordat ik de Varlir was had ik het voordeel de Revillan te kunnen verstaan, zo ook hun leider. Hun leider was een Revillan met in plaats van een grijs gewaad een rood gewaad. Hij viel erg op, net als ik met mijn regenboogkleuren.

De leider kwam recht op me af en ik wist dat er een één op één confrontatie aan zat te komen. Ik focuste al mijn aandacht op de leider waardoor ik totaal niet merkte dat ik van achteren aangevallen werd. Mijn onoplettendheid leverde me een nieuwe klauwafdruk op. In een ruk draaide ik me om en stak mijn zwaard recht door zijn hart, hij viel dood neer. Hierdoor had ik echter wel mijn blik afgewend van de leider. Ik draaide me vliegensvlug weer om, net op tijd want hij stond recht achter me.  Met mijn zwaard ving ik het zijne op en zo begonnen we te duelleren met zwaarden.

Ik haalde uit maar hij pareerde en andersom. We waren erg aan elkaar gewaagd en hierdoor kwam er geen uitkomst. Ik besloot wat krachten te gebruiken en zo kwam ik dus in de situatie waarin ik me nu bevind. We slingeren heel de tijd krachten naar elkaar omdat niemand me ooit verteld heeft dat de leider alle krachten bezit die ik ook bezit. Lekker handig dus.

Een plan begon zich te vormen in mijn hoofd, als ik de leider versloeg dan zouden de andere Revillan ook verloren zijn en zou Rasquelor vallen. Ik moest een één op één gevecht aangaan. 'Als jij en ik nou eens een één op één gevecht aangaan to de dood, dan hoeven er ook niet zoveel slachtoffers aan beide kanten te zijn.' probeerde ik zo subtiel mogelijk te zeggen in het Revillans terwijl ik een ijsstraal ontweek.

De Revillan antwoordde niet en ik dacht dat hij het ook nooit zou doen to hij ineens begon te praten. 'Morgen, 12 uur wees niet te laat want anders ben je er geweest. Ik zie je op de grens tussen Rasquelor en Valeria.' zei hij in mijn taal. Blijkbaar nog een extraatje voor hem, net als voor mij. Ik knikte ten teken dat ik er zou zijn.

De Revillan commandeerde zijn troepen om terug te trekken en ik deed hetzelfde bij de mijne. Ik was blij dat ik een betere oplossing had gevonden.

De Valerianen en Revillan stopten met vechten waarna ze allen de gewonden meenamen en snel wegzwommen. Ik ging voorop en zo bereikten we uiteindelijk veilig de grens tussen Valeria en Rasquelor.