'De poort is afgesloten!' De stem van Balin liet iedereen weer kalmeren. De Dwergen lieten zich weer in hun stoelen zakken. Ik slaakte een kleine zucht van opluchting. Wat een herrie.

'Je kan de berg niet meer in,' ging Balin verder. Gandalf grijnsde kleintjes.

'Mijn beste Balin,' zei hij. 'Dat is niet helemaal waar.' Gandalf schoof de mouw van zijn mantel wat omlaag, zodat zijn hand tevoorschijn kwam tussen zijn vingers hield hij een hoekige sleutel. Deze liet hij tussen zijn vingers draaien, voor hij hem omhoog hield. Verward keek ik naar de sleutel in zijn handen. Een andere ingang, waar de Dwergen niets van wisten?

Ademloos staarden de Dwergen naar de sleutel. De ogen van Thorin werden langzaam groot en zijn mond zakte langzaam open.

'Hoe kom je daar aan?' Vroeg hij verbaasd.

'Van jouw vader gekregen,' legde Gandalf uit. 'Van Thráin. Om veilig te bewaren.' Vol ongeloof staarde Thorin naar de sleutel in zijn hand. De ogen van alle Dwergen waren er op gericht.

'Ze hadden dit nooit verwacht,' fluisterde ik tegen Bilbo. Hij wende zijn blik naar me toe en glimlachte kleintjes.

'Jij wel dan?' Vroeg hij zachtjes. Ik schudde glimlachend mijn hoofd.

'Hij is nu van jou,' zei Gandalf. Hij draaide de sleutel nog een keer rond in zijn hand, voor hij hem naar Thorin uit stak. Thorin bracht zijn hand er langzaam heen en pakte de sleutel voorzichtig met duim en wijsvinger vast. Langzaam hefte hij hem omhoog. Zijn ogen volgden de sleutel. Alsof hij het niet geloofde dat deze sleutel nu van hem was. Zijn ogen lichtte kort op. Hij draaide de sleutel een keer rond in zijn handen en pakte hem daarna stevig vast.

'Als er een sleutel is,' zei Fíli bedenkelijk. 'Dan moet er ook een deur zijn.' Gandalf haalde zijn pijp uit zijn mond. Hij veegde deze af met zijn mouw en hield hem daarna in de lucht.

'Deze runen-' Gandalf legde zijn pijp op de rode runen aan de linkerkant van de kaart. Ik stapte naar voren en boog me over Thorin heen om de kaart beter te kunnen zien. Thorin keek even om. Hij kruiste zijn armen en gromde kort. '-hebben het over een gang naar de Lagere Zalen,' vervolgde Gandalf. Kíli legde zijn arm om Fíli heen. Een brede glimlach verscheen rond zijn lippen.

'Een andere ingang,' glimlachte hij.

'Als we hem kunnen vinden,' sprak Gandalf met een twijfelachtige ondertoon. 'Dichte dwergendeuren zijn onzichtbaar.' Gandalf pauzeert even. Hij zuchtte diep en staarde alle Dwergen afzonderlijk aan. Zijn ogen bleven hangen op mij. Het leek alsof hij mij een strenge blik gaf. Ik was er niet helemaal zeker van, aangezien hij al snel weer weg keek. Toch nam ik geen risico. Ik zette voor de zekerheid een stapje achteruit.

'Het antwoord ligt verborgen in deze kaart,' bedacht Gandalf zich. Hij tikte kort met zijn pijp op het stuk papier. 'Maar ik kan het niet vinden. Er zijn anderen in Midden-Aarde die dat wel kunnen.' Thorin liet zijn blik afdwalen naar Gandalf. 'Daarvoor zoek ik een man die goed kan sluipen en die niet snel bang is.' Gandalf draaide zijn hoofd meteen in de richting van ons en glimlachte vriendelijk naar mij en Bilbo. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen en glimlachte liefjes terug naar hem. 'Als we voorzichtig en slim handelen, moet het mogelijk zijn.'

'We zoeken dus een inbreker!' Merkte Ori op. Bilbo lachte ontzet en stapte naar voren.

'En een goede!' Zei hij. 'Een expert, zou ik zeggen.'

'En ben jij dat?' Glóin staarde hem doordringend aan. Bilbo kon niet onder zijn strakke blik uitkomen. Verward staarde Bilbo over zijn schouder naar mij. Ik trok een wenkbrauw op en wenkte richting Glóin. Als teken dat deze vraag echt voor hem bedoeld was.

'Wat ben ik?' Vroeg hij, terwijl hij zijn hoofd terug draaide.

'Hij zegt dat hij een expert is!' Zei Oín enthousiast. Hij duwde zijn ijzeren pijp wat dieper in zijn oor en lachte breed.

'Ik?' Vroeg Bilbo verbaasd 'Nee, ik ben geen inbreker! Ik heb nog nooit iets gestolen.'

'Ik ben het met Meneer Balings eens,' zei Balin teleurgesteld. 'Hij is geen inbrekerstype.'

'Nee,' zei Bilbo meteen. Hij kruiste zijn armen en zette weer een stapje achteruit.

'De Wildernis is niets voor mensen die zichzelf niet kunnen verdedigen,' zuchtte Dwalin. Zacht gemompel steeg op. Zuchtend zette ik een stap naar voren.

'Ho,' sprak ik streng. Langzaam zwakte het geluid weer af. 'Hij kan zich best verdedigen. Elk volk in Midden-Aarde heeft iets in zich. Een instinct om zichzelf tegen de gevaren te verdedigen. Zelfs Bilbo heeft dat.' Ik legde zijn hand op zijn schouder en rechtte mijn rug.

'Heb je wel eens goed naar hem gekeken?' Vroeg Bofur, terwijl hij zijn pijp uit zijn mond haalde. 'Elfen ogen zijn toch altijd "zo veel beter dan ogen van de andere volkeren"? Kijk nou naar hem! Hij maakt geen schijn van kans!' Het gemompel rond de tafel ging weer verder. Het geluid werd steeds harder en harder. Zuchtend zette ik een stapje achteruit. Bilbo duwde mijn hand van zijn schouder af en draaide zich naar mij toe.

'Dat is heet lief van je, Valaina,' sprak Bilbo. 'Maar dat hoef je niet te doen. I-' Bilbo wilde zijn zin nog afmaken, maar werd onderbroken door de donkere stem van Gandalf. Hij kwam overeind en rechtte zijn rug. Een donkere schaduw kroop vanaf zijn rug door de kamer. Alle kaarsen leken plotseling gedoofd, al het geluid leek te vervagen en alleen Gandalf was nog te horen.

'Genoeg!' Bulderde hij. 'Als ik zeg dat Bilbo Balings een inbreker is, dan is hij een inbreker!' De Dwergen doken angstig in elkaar. Een kleine, spottende glimlach verscheen op mijn gezicht. Die Dwergen. Bang voor de liefste Tovenaar die er is. Hoe gaan zij deze reis ooit overleven?

De schaduw kroop langzaam terug. De kaarsen schenen nu weer net zo fel als voor de uitbarsting van Gandalf. Langzaam kropen de Dwergen weer uit hun schulp. Ze legde hun armen op tafel en durfde weer langzaam rechtop te gaan zitten.

'Hobbits zijn uitermate licht in hun voeten,' legde Gandalf uit. 'Ze kunnen ongezien voorbijlopen. De Draak weet hoe een Dwerg ruikt, maar de geur van een Hobbit kent hij niet. Dit biedt ons veel voordeel.' Bilbo stak zijn vinger in de lucht. Hij opende zijn mond om iets te vertellen, maar al snel bedacht hij zich. Hij zag zelf ook wel dat dit geen zin had. Gandalf legde zijn handen op de tafel en liet zich langzaam op de stoel zakken.

'Ik moest een veertiende lid zoeken,' ging Gandalf verder. 'En ik kies Meneer Balings. Hij kan meer dan je in eerste instantie zou denken. Hij heeft meer te bieden dan jullie weten! En dat weet hij zelf ook.' Gandalf wierp Bilbo een snelle blik toe. Thorin richtte zijn aandacht volledig op Gandalf.

'En de Elf?' Vroeg hij kort. 'Ik vroeg om een veertiende lid. Ik heb nooit gevraagd om een vijftiende.' Gandalf kruiste zijn armen en zakte wat onderuit.

'We hebben meer kans als we met meer man zijn,' zei Gandalf. 'Valaina is een ongelofelijk goede vechter en weet alles van overleven in Midden-Aarde. Ze zou een goede aanwinst zijn. Haar ogen zien dingen die wij niet kunnen zien en haar oren horen dingen die wij niet kunnen horen. Ik zie niet waarom ons dat geen voordelen zou opleveren.' Een verlegen glimlach sierde mijn lippen. Thorin zuchtte diep.

'Je moet me vertrouwen,' zei Gandalf zachtjes. Thorin knipperde een paar keer bedenkelijk met zijn ogen. Langzaam gingen zijn wenkbrauwen omhoog.

'Goed dan,' sprak hij. Deze woorden voerde een golf van blijdschap door mijn lichaam heen. Hij accepteerde het. Ik wist het zeker! Ik was nog nooit zo enthousiast geweest. Eindelijk weer wat spanning in mijn leven 'We doen het op jouw manier. Geef hem een contract.' Bilbo stapte naar voren en protesteerde zachtjes tegen deze beslissing, maar Thorin snoerde hem de mond met een simpele hand beweging. 'Geef hem een contract.' Bofur trok zijn knieën op en zette zijn laarzen op de houten stoel. Zo kom Balin bij zijn tas. Hij bukte en tilde zijn tas op zijn schoot. Zijn handen verdwenen in de tas en al snel haalde hij er twee contracten uit. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht.

'Balin,' zei Thorin streng. Hij strekte zijn arm uit naar hem. Dit liet hem stoppen met zijn handelingen. Thorin hoefde hem alleen maar een strenge blik te geven. Meteen wist Balin wat hij bedoelde. Twijfelend liet hij een van de contracten terug in zijn tas vallen. De moed zakte meteen in mijn schoenen. Mijn gezicht betrok en mijn glimlach verdween van mijn gezicht. Ik knipperde een paar keer ongelovig met mijn ogen. Had ik dat nou goed gezien?

Balin strekt zijn armen uit. Hij stapte voorzichtig over zijn tas heen en bracht het contract richting Bilbo's handen. Zijn ogen dwaalde kort af naar hem. Hij glimlachte spijtig naar me zuchtte daarna diep. Die acceptatie, waar ik zo zeker van was, was blijkbaar ver te zoeken.

'Het zijn gewoon wat zaken,' legde Balin uit. 'Contante uitgaven, tijd, vergoedingen, uitvaartregeling, enzovoort.' Thorin trok het contract uit Balin's handen en drukte het in de handen van Bilbo. Ik leunde verslagen tegen de muur.

'Uitvaartregeling?' Vroeg Bilbo verward,terwijl hij het contract langzaam open vouwde. Hij liep de andere kamer in en keek met een moeilijk gezicht naar de vele afspraken die op het contract stonden. Thorin stond op. Zijn ogen dwaalden kort door de kamer, voor hij zich naar Gandalf toe boog. Zachtjes smiespelde hij dingen in zijn oor. Ik sloeg mijn ogen ten hemel en draaide me richting Bilbo. Ik hoefde niet eens meer te weten wat ze aan het bespreken waren. Zijn ogen vlogen over de letters die op het contract stonden.

'Contante betaling, maar niet meer dan één veertiende van de winst,' las Bilbo zachtjes op. 'Redelijk,' mompelde hij. Hij ijsbeerde geconcentreerd door de kamer. Ik volgde elke beweging die hij maakte.

'De groep is niet aansprakelijk voor verwondingen als gevolgen van,' Bilbo hield een korte pauze. Hij hield het contract wat dichter bij zijn ogen om te zien of hij alles goed had gelezen. De kleur trok langzaam weg uit zijn gezicht. Hij was zo wit als een doek.

'Wat?' Vroeg ik bezorgd.

'Openrijten, ingewandenverlies, verbranding,' Bilbo's ogen werden langzaam groot. Hij draaide zich abrupt om naar de groep.

'Verbranding?' Vroeg hij luid, om er zeker van te zijn dat hij dit goed begrepen had.

'Ai, hij smelt zo het vlees van je botten,' antwoordde Bofur, alsof hij er niks om gaf. Bilbo liet het contract hangen en keek weg van de groep. Ik zag de paniek in zijn ogen staan.

'Gaat het wel?' Vroeg ik bezorgd. Ik kwam bij de muur vandaan en keek hem vanaf een afstandje aan. Bilbo ging zuchtend door zijn knieën en legde beduusd zijn handen op zijn knieën.

'Ja, hoor,' zuchtte hij. Hij haalde een paar keer diep adem en kwam langzaam weer overeind. Ik trok een wenkbrauw op en liep langzaam de kamer in. 'Beetje duizelig.'

'Denk aan een oven met vleugels,' zei Bofur.

'Ik heb frisse lucht nodig,' zei Bilbo. Hij leek erg kalm, maar van binnen was hij volledig in paniek.

'Een lichtflits,' noemde Bofur op.

'Bofur,' Siste ik streng. De paniek die hij bij Bilbo veroorzaakte leek hij niet te zien.

'Pijn en poef!' Riep Bofur. 'Je bent veranderd in een hoopje as!' Bilbo schudde zijn hoofd en staarde mij aan met een doffe blik in zijn ogen. Hij slikte een keer hoorbaar en zette een klein stapje achteruit.

'Nee,' zei hij zachtjes. Zijn lichaam draaide een kwart slag en voor ik het wist kwam hij met een harde klap op de grond terecht. Geschrokken sloeg ik een hand voor mijn mond.

'Bilbo!' Riep ik geschrokken. Ik liep meteen naar hem toe en knielde naast hem neer. Zijn ademhaling was verhoogd en zijn ogen waren gesloten.

'Kijk nou wat je doet!' Riep ik gefrustreerd. Ik tikte een paar keer met mijn hand tegen Bilbo's wang. Ik maakte het contract los uit zijn handen en legde het even naast hem neer.

'Kom op, Bilbo,' mompelde ik. 'Tijd om wakker te worden.' Ik schudde zachtjes aan zijn schouder. Achter mij was het doodstil. Ik tikte hem nog een keer tegen zijn wangen en schudde zachtjes zijn arm, maar niks leek te werken. Ik zuchtte gefrustreerd en haalde mijn hand een keer door mijn haar.

'Hij wordt vanzelf wel weer wakker,' zei Gandalf zachtjes, terwijl hij naast me neer knielde. Ik kwam langzaam overeind en liep om Bilbo heen naar de andere kant. Mijn voet kwam per ongelijk op het contract te terecht. Voorzichtig haalde ik hem onder mijn laars vandaan. In staarde naar het lege stukje waar Bilbo zijn handtekening moest zetten en keek daarna naar de Dwergen. Ze zaten nog steeds met zijn allen om de tafel. Niemand leek op Bilbo of op mij te letten. Ik vouwde het contract op en sloop zachtjes richting Bilbo's studeerkamer. Ik kon ongezien de kamer uit glippen. Niemand had het gezien.

Ik liet mijn ogen over de verschillende spullen in de de kamer gaan. Velen boeken, een stenen openhaard, wat schilderijen en een houten bureau. Daar stond het. Een veer en wat inkt. Zachtjes liep ik naar Bilbo's bureau toe. Ik haalde de veer uit het inkt en legde het contract op het hout. Zachtjes drukte ik de veer op het papier en schreef zo mijn naam er op.

"Valaina dochter van Adanion"

Een tevreden glimlach speelde rond mijn lippen. Ik legde de veer terug in de inkt en vouwde daarna het contract op. Ik kon het niet op een eerlijke manier doen, maar ik wilde per se mee. Niemand kon mij hier van weerhouden.

'Het gaat,' Hoorde ik verderop. 'Laat me maar even rustig zitten.' Bilbo was weer wakker geworden. Ik liep zo gewoon mogelijk de kamer weer uit.

'Dit had Bilbo laten vallen,' sprak ik nonchalant, terwijl ik het contract aan Balin overhandigde. Hij bedankte me met een kleine glimlach en vouwde het contract daarna open. Een golf van zenuwen trok door mijn lichaam. Ik kuchte wat nerveus en liep daarna snel van hem weg. Helaas was het hem sneller opgevallen. De stem van Thorin bracht mij tot stilstand.

'Dit kan niet waar zijn.' Thorin rukte het contract uit Balin's handen en liet zijn ogen over het papier gegaan. Met zijn vingers ging hij langs de inkt. Deze was ondertussen al weer droog geworden. Mijn handtekening stond voor altijd onder dit geldige contract.

'Het is nu officieel,' zei Balin zachtjes. 'De Elf moet mee.' Ik gromde zachtjes. "De Elf." Het keerde telkens terug. Alsof ik bij mijn geboorte geen naam had gekregen.

Een sterke hand werd op mijn schouder gelegd. Meteen trok er een rilling door mijn lichaam en begon mijn hart sneller te kloppen.

'Hoe ben je hier aan gekomen, Elf?' Vroeg Thorin nors. Ik draaide meteen om en rechtte mijn rug.

'Gevonden,' antwoordde ik kort. 'Je moet dat soort documenten niet laten slingeren.' De haat die ik in Thorin's ogen zag was niet te omschrijven. Zijn ogen leken vuur te spuwen. Hij haalde zijn hand van mijn schouder en balde zijn vuisten.

'Ik ga hier maar eens even weg,' zuchtte ik. 'Jullie hebben vast nog wat dingen te regelen voor morgen. Ik ga wat slaap pakken, zodat ik morgen fit ben.' Ik gaf Thorin een uitdagende knipoog voor ik de studeerkamer weer in liep. Zodra ik uit het zicht was van de Dwergen, haalde ik een keer diep adem. Ik herpakte mezelf en liep naar een houten kast die tegen een van de muren stond. Deze trok ik meteen open. Het was een kast die netjes was opgeruimd. Ik kon meteen pakken wat ik nodig had. Een matje en een deken. Dat was genoeg om te kunnen slapen. Ik rolde alle spullen uit in de studeerkamer en legde alles op een goede plek neer. Ik wist niet waar ik mocht slapen, maar Bilbo was in gesprek met Gandalf. Ik wilde ze niet storen. Zuchtend liet ik me op het matje vallen en trok de deken over me heen. Het lag vrij comfortabel, ook al was het allemaal wat klein. Ik had ook niks anders verwacht. Het verschil tussen Bilbo en ik was vrij groot.

Ik trok de deken wat hoger op en sloot daarna mijn ogen. Langzaam vervaagde de geluiden om mij heen. Het was een lange dag geweest. Eindelijk kon ik slapen...
---
Dit is het langste hoofdstuk dat ik ooit heb geschreven... 2700 woorden :P

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden! ❤❤