Sorry dat ik al een tijdje niet heb geüpdate.. ik heb het hoofdstuk iets langer gemaakt voor jullie ❤
---
'Nog nieuws van Ered Luin?' Vroeg Balin. Alle Dwergen hadden plaats genomen aan de houten tafel. Alle ogen waren gericht op Thorin. Hij genoot van de soep die Kíli naar hem had gebracht.

Ered Luin. Ook wel bekend als de Blauwe Bergen. Hier woonde een van de grootste Dwergenvolkeren. Ze hadden een daar een vredig bestaan. Hun leger was gigantisch. Er was ook veel plaats in de Blauwe Bergen, waardoor ze daar al generaties lang konden leven. Ik was er wel eens geweest. Tijdens mijn reis door Midden-Aarde had ik daar onderdak willen krijgen. Helaas werd mij dat niet gegeven. Ik had niet anders verwacht van de Dwergen.

'Waren ze er allemaal?' Thorin legde zijn lepel neer in zijn kom en wende zijn blik naar Balin. 'Ai,' sprak hij, terwijl hij knikte. 'Boodschappers van de zeven koninkrijken.' Er werd kort gejuicht door alle Dwergen. De vertegenwoordigers van de koningen waren dus met Thorin samen gekomen. Wat hadden ze besproken?

'Wat zijden de Dwergen van de Ijzerheuvels?' Vroeg Balin. 'Doet Dáin met ons mee?' Dáin Ijzervoet. De koning van de Ijzerheuvels. Ik kende deze koning alleen van naam. Zelf had ik hem, of zijn Koninkrijk, nog nooit bezocht. Het was wel een plek waar ik stiekem wel heen wilde.

Thorin slaakte een kleine zucht. Deze was bijna onhoorbaar. Teleurgesteld sloeg hij zijn ogen neer.

'Ze komen niet,' zei hij zachtjes. Het werd stil. Onaangenaam stil. Iedereen zweeg. Velen keken weg van de tafel en zuchtte een keer diep. Het was blijkbaar een enorme teleurstelling dat Dáin niet kwam opdagen. Verward staarde ik naar de Dwergen. Dáin komt niet. Waar komt hij niet heen, en wat gebeurt er op die plek?

'Ze zeggen dat dit onze zoektocht is,' legde Thorin uit. Bilbo draaide zich naar mij toe. Er stond verwarring in zijn ogen.

'Een zoektocht?' Vroeg Bilbo zachtjes. Ik haalde mijn schouders op en draaide mij terug naar de tafel. Ik wilde hem alles uitleggen. Helaas wilde ik liever het gesprek mee krijgen. Plotseling waren alle ogen op ons gericht. Ondanks de zachte stem van Bilbo hadden wij toch alle aandacht naar ons toe getrokken. Snel keek ik weg. Zo voorkwam ik eventueel oogcontact met een van de Dwergen.

'Bilbo, mijn beste vriend,' sprak Gandalf. 'Geef ons eens wat meer licht.' Bilbo mompelde instemmend en liep daarna langs mij af. De blikken van de Dwergen wendde zich, tot mijn opluchting, weer naar de tafel. Bilbo verdween om een kaars te pakken. Gandalf haalde iets uit de zak van zijn mantel. Het was een stuk papier. Het papier was opgevouwen en het was zo dik, dat ik er niks door heen kon zien. Gandalf vouwde het papier open en legde het op de tafel. Met zijn vingers streek hij het papier plat. Ik keek nieuwsgierig over zijn schouder mee.

'Ver weg in het oosten,' begon Gandalf. Hij stond langzaam op uit zijn stoel en blokkeerde zo mijn zicht. Ik zuchtte gefrustreerd en wrong me tussen Gandalf en de muur door. Ik ging nu achter Thorin staan, met wat afstand, en besloot over zijn schouder mee te kijken. Bilbo haalde ondertussen een kaars van de muur en bracht deze naar de tafel.

'Over bergketens en rivieren,' ging Gandalf verder. 'Voorbij onbewoonbare wildernissen, ligt een alleenstaande berg.' Ik leunde wat naar voren. Het papier, dat Gandalf had neergelegd, was een kaart. Op deze kaart stonden verschillende dingen geschreven in een taal die ik niet begreep. Er stonden verschillende pijlen op de kaart die plaatsen dichtbij de Berg aangaven. Een berg was op dit papier getekend met daarbij "de Eenzame Berg."

'De Eenzame Berg,' las ik zachtjes op. Thorin keek meteen over zijn schouder naar mij. Hij mopperde zachtjes toen hij door had dat ik mee keek.

'Ai,' zei Glóin. 'Oín heeft de voortekenen gelezen en de voortekenen zeggen dat het tijd is.' Oín weest naar een grijsharige Dwerg die tegenover hem zat. Zijn grijze haar was pluizig en stak daardoor alle kanten op zijn lange snor had hij bij elkaar gebracht onder zijn neus en had deze naar twee kanten gevlochten. Hij droeg een lange, kastanje bruine, wollen jas die over zijn bruine trui zat. Om zijn middel had hij een brede riem. Hier onder droeg hij een bleekbruine broek en grijze laarzen. Ook droeg hij wollen handschoenen. Hij had een ijzeren pijp in zijn handen die hij in zijn rechter oor hield. Deze diende vast voor zijn slechte gehoord.

'De raven zijn teruggekeerd naar de berg,' zei Oín. 'Zoals voorspeld. "Als de vogels van voorheen terugkeren naar Erebor, dan is dat het einde van de heerschappij van het beest."'

'Uhm.' Hoorde ik achter me. Ik keek over mijn schouder naar achteren. Bilbo stond in de deur opening. 'Welke beest?' Vroeg hij verward. Het beest. Ze hadden het vast over Smaug. De Draak waar Afina over had verteld.

'Dat is Smaug de Verschrikkelijke,' antwoordde Bofur, terwijl hij zijn pijp uit zijn mond haalde. 'De grootste ramp in onze era. Vliegende vuurspuwer. Tanden als scheermessen. Klauwen als vleeshaken. Dol op kostbare metalen-'

'Ja,' onderbrak Bilbo hem. Hij wreef kort in zijn handen en kwam daarna naast mij staan. 'Ik weet wat een Draak is.'

'Ik ben er klaar voor!' Riep Ori. Hij schoof onmiddellijk zijn stoel naar achteren en sprong overeind. 'Ik zal hem eens wat dwergenstaal laten voelen!' Enthousiast gejoel ging door de kamer. Ik rolde mijn ogen en kruiste mijn armen. Een Draak was niet te verslaan. Ik wist niet wat de Dwergen zich voor hadden gesteld, maar dat plan ging niet door. Alleen speciale materie kon door de huid van de Draken komen. Hun bijlen en zwaarden zullen geen effect hebben.

'Ga zitten!' Riep Dori geïrriteerd. Hij greep Ori bij zijn kraag en trok hem terug op zijn stoel.

'Het is al moeilijk genoeg met een heel leger,' Riep Balin boven alle Dwergen uit. Langzaam zwakte al het geluid af, tot het helemaal stil was. 'Wij zijn maar met dertien man. En niet bepaald dertien van de besten... of slimsten.' Verontwaardigd gemompel klonk uit de monden van de Dwergen. Ik zuchtte diep. Ik had zo'n vermoeden dat dit nog lang ging duren.

'Hé!' Riep een bruin harige Dwerg. Hij had drie omhoog staande stukken haar die elke een andere kant op staken. Deze werden verdeelt door twee kleine vlechtjes die tot achter zijn hoofd door liepen. Onder deze bol staande plukken had hij al zijn haar achter op zijn hoofd vast gemaakt. Zijn baard had hij gevlochten in drie kleine vlechtjes. Hij droeg vrij simpele kleding. Zijn ijzergrijz  jas ging dicht met een paar simpele knopen die onder zijn jas verstopt waren. Als extra toevoegingen droeg hij brede, leren riem waar hij zijn wapens aan hing. Daar onder had hij een simpele granietgrijze broek en, net zoals de andere Dwergen, grijze laarzen.

'Wie is hier dom?' Riep de Dwerg beledigd.

'Mond dicht, Nori!' Klonk er vanuit de andere kant van de kamer. Ik kon een kleine glimlach niet onderdrukken toen ik de uitspraak hoorde.

Een harde klap was te horen. Fíli had zijn hand op de tafel geslagen. Meteen hield iedereen zijn mond. Langzaam maar zeker kreeg ik door hoe alles hier werkte. Je kon geen aandacht trekken door alleen maar te roepen. Je moest hun aandacht op andere manieren krijgen. Een kleine klap op de tafel. Ik was verrast dat dat werkte.

'We zijn misschien met weinige,' zei Fíli. 'Maar we zijn vechters. Tot de laatste Dwerg!'

'En we hebben een Tovenaar bij ons!' Vulde een zwartharige Dwerg hem aan. Deze Dwerg had lange, ravenzwarte haren en een korte baard. Hij droeg een parelmoer blauwe bloes met een klein patroon er op. Hier overheen droeg hij een bleekbruine jas die losjes over zijn leren riem hing. Zijn crème kleurige broek paste goed bij zijn outfit en zijn standaard grijze laarzen gingen er ook goed mee samen.

'Gandalf heeft honderden Draken gedood!' Ging hij verder. Ik fronste diep en keek verward naar Gandalf. Dat had hij me nooit verteld.

'Nou, Kíli,' zei Gandalf, toen hij mijn verwarde blik zag. 'Ik wil niet zeggen dat-'

'Hoeveel dan?' Onderbrak Dori hem. Gandalf maakte kleine handgebaren naar Dori dat hij moest wachten met spreken. Dori leunde wat naar voren en staarde Gandalf doordringend aan. Ik ging wat rechter staan en hield mijn ogen strak op de Dwerg gericht.

'Hoeveel Draken heb je gedood?' Gandalf hield stug zijn mond. Hij pakte zijn pijp op en nam er een trekje van. Hij kuchte zachtjes, terwijl hij de rook langzaam uitblies.

'Noem een getal!' Zei Dori ongeduldig. De hel brak opnieuw los. Er werd op de tafels geramd en het oorverdovende geschreeuw van de Dwergen was nu op Gandalf gericht. Ze maakte gewelddadige gebaren met hun handen en voeten en wezen naar boos maar Gandalf. Met een pijnlijk gezicht stopte ik mijn vingers in mijn oren. Ik hoorde Bilbo gefrustreerd zuchten.

'Alsjeblieft,' zei hij met een zwak stemmetje dat niemand kon horen. Met zijn hand gebaren probeerde hij de Dwergen weer rustig te krijgen. Ik legde een hand op zijn schouder en duwde met mijn andere hand zijn armen omlaag.

'Dat werkt niet!' Schreeuwde ik boven de Dwergen uit. Bilbo keek mij aan. Paniek stond in zijn ogen.

*'Atkât!' Schreeuwde Thorin,terwijl hij overeind kwam. Ik schrok door deze plotselinge uitbarsting. Ik was niet de enige. De Dwergen waren meteen stil. Geschrokken lieten ze zich terug in hun stoelen zakken.

'Denk je dat anderen die voortekenen hebben gezien?' Vroeg Thorin. 'De geruchten zingen al rond. Smaug is al zestig jaar niet meer gezien. Ook andere kijken naar de berg en wegen het risico af. Onze rijkdommen liggen daar voor het grijpen. Gaan we toe kijken hoe andere zich dat toe-eigenen, of veroveren we Erebor terug?!' Luid gejuich was te horen. Ik had ademloos naar de woorden van Thorin geluisterd. Hij sprak zoals een achter koning dat zou doen. Met passie. Hij wilde dit echt. Dit verraste me. Nog nooit had ik dit bij een Dwerg gezien.

Het enthousiasme bij de Dwergen werd heviger. Ze stonden op uit hun stoelen en hefte hun mokken. Een kleine glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik was blij voor ze. Ondanks hun ongepaste gedrag.

*'Du Bekâr!' Riep Thorin met een brede glimlach op zijn gezicht. Die Dwergen leken nu mee te vallen. Maar of dat altijd zo was..
---
*Atkât is Khûzdul voor stilte
*Du Bekâr is Khûzdul voor ten strijden