Promyk jasnego słońca

przetoczył się po kropli rosy.

Rozbłysną tysiącem i skier

i spłynął do serca Twego.

Czujesz jak płonie?

To cudowne.

Uśmiechasz się jasno,

jak ten promyk

i znikasz.

Gdzie?

Nie wiem

Tylko światło

zorzy ognistej świadczy (o tym),

że byłaś tu z nami.

Uśmiechem swym roznieciłaś jeszcze,

promień słońca jasnego,

który nadal toczy się po rosie.